พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 76

บทที่ 76 เทคนิคทางเข็มทองคำ

ความหวังดีของคนเปิดประตู กลับถูกซือถูจิ้งเข้าใจผิด นางเดินเข้าไป แล้วพูดด้วยความเย็นชา “ ทำไมหรอ ไม่กลับทั้งคืนเป็นความผิดอะไรที่ใหญ่มากไหม ”

หลีโม่ดึงนางไว้ แล้วเอ่ยเบาๆขึ้น “ เขาหวังดี อย่าเข้าใจผิด ”

ซือถูจิ้งมองนางด้วยความประหลาดใจ “ เจ้ากลับบ้านของตัวเอง จำเป็นต้องหลบๆซ่อนๆอย่างนี้ด้วยหรอ ”

หลีโม่พูด “ ไม่ได้หลบซ่อน แค่ไม่อยากทะเลาะ ข้าเหนื่อยแล้ว ”

พูดจบ ก็ดึงนางเดินไป

ตอนแรกกะจะไม่ให้ซือถูจิ้งเข้าไป แต่เมื่อตอนอยู่บนรถม้านางพูดไม่หยุดว่าอ๋องอานชินให้นางเฝ้าหลีโม่เข้านอน นางจำเป็นต้องทำตาม

ทั้งสองเพิ่งเดินตามทางเดินกลับ ก็ได้ยินเสียงแหลมเหน็บแนมดังขึ้น “ คุณหนูใหญ่ตื่นเช้าจังเลยนะเจ้าคะ หรือว่าไม่ได้กลับมาทั้งคืนล่ะ ”

หลีโม่แอบบ่นด่าเล็กน้อย จะให้เวลาอ่านหนังสือหน่อยไม่ได้หรือไง

ซือถูจิ้งหันกลับไปมองคนที่อยู่ด้านหลัง เห็นหญิงวัยกลางคนในมือถือดอกบัวที่เพิ่งจะเก็บมา บนดอกบัวยังมีน้ำค้างติดอยู่ คิดว่าคงเป็นคนรับใช้ในจวน

นางจึงพูดขึ้น “ คุณหนูใหญ่จะไปไหน เจ้าจำเป็นต้องถามด้วยหรอ ”

ชุ่ยยุ่นกูกูมองสังเกตซือถูจิ้ง นางไม่เคยเห็นจิ้งจิ้ง แน่นอนไม่รู้ว่านางคือองค์หญิงองค์ปัจจุบันที่อำนาจชื่อเสียง เห็นเสื้อผ้าที่นางสวมใส่ไม่ค่อยจะดูเป็นผู้ดีเท่าไหร่ ก็คิดว่าเป็นแค่ลูกสาวของคนธรรมดาทั่วไป อีกทั้งเห็นว่าจิ้งจิ้งมีหน้าตาท่าทางที่ไม่เหมือนผู้หญิงเลยแม้แต่น้อย ยิ่งคิดว่านางไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีอะไรแน่นอน

นางจึงไม่สนใจจิ้งจิ้ง จ้องมองแค่หลีโม่แล้วพูดขึ้น “ คุณหนูใหญ่จะคบหากับใคร ระวังฐานะของตัวเองไว้ก็ดี อย่าให้ใครพาเหลวไหลได้ ไม่กลับมาทั้งคืน ถ้ามีคนนอกรู้เข้าไม่ใช่เรื่องดีเลยเจ้าค่ะ ”

หลีโม่ยังไม่ได้ตอบอะไร แต่จิ้งจิ้งก็ไม่พอใจขึ้นมา “ มันเกี่ยวอะไรกับเจ้า ไสหัวไป อย่ามาขวางทางอยู่ตรงนี้ ควรกลับไปรับใช้ก็ไปรับใช้ ”

ชุ่ยยุ่นกูกูหน้าตก “ เด็กมาจากไหนไม่รับการสั่งสอนขนาดนี้ ที่นี่จวนเฉิงเสี้ยงเป็นที่ที่เจ้ามาทำอวดดีได้หรอ ”

หลีโม่มองดูสนามรบที่ไฟกำลังลุกโชน ทันใดนั้นก็นึกขึ้นได้ ซือถูเย้นจะเป็นหรือตายยังไม่รู้ นางต้องการคนสักคน ที่สามารถกดนายหญิงแก่ได้ชั่วคราว ครั้งนี้ทำให้เป็นเรื่องขึ้นมาก็ดี จะทำให้ฝ่ายนั้นกลัวซะบ้าง ให้เวลานางได้ผ่อนเบาลงบ้างสักหน่อย

ดังนั้น นางพูดกับจิ้งงจิ้ง “ นางเป็นกูกูข้างกายของนายหญิงแก่ ฐานะในจวนไม่ใช่แค่คนรับใช้ธรรมดา ”

เป็นกูกูข้างกายของนายหญิงแก่ ยังไงก็เป็นคนใช้อยู่ดี แต่เพราะได้รับการยกระดับจากนายหญิงแก่ จึงสูงกว่าคนใช้ หลีโม่พูดดังนี้ ซือถูจิ้งก็พูดขึ้นด้วยความตกใจ “ ยังไงก็เป็นคนใช้ ”

สิ่งที่ชุ่ยยุ่นกูกูเกลียดที่สุดคือการที่มีคนพูดว่านางเป็นทาสรับใช้ เพราะหลายปีที่ผ่านมานางได้รับยกฐานะจากนายหญิงแก่ ในจวนก็ถือว่าเป็นเจ้าบ้านไปแล้วครึ่งตัว ตอนนี้หลีโม่กลับพูดต่อหน้าคนอื่นว่านางเป็นคนใช้ เป็นการเหยียดหยามไม่ไว้หน้าถึงที่สุด ทำให้นางทนไม่ได้เลยจริงๆ

นางเดินหน้าขึ้นไปแล้วพูด “ คุณหนูใหญ่ ท่านไม่กลับทั้งคืน ยังพาคนหยิ่งยโสโอหังแบบนี้กลับจวนมาต่อว่าต่อขานอีก เรื่องนี้ข้าจะต้องเรียนให้นายหญิงแก่ได้รับทราบ ”

คำพูดนางคำขู่อย่างมาก ถ้าหากคนที่เจ้าพากลับมาด้วย ไม่ใช่คนที่หยิ่งยโสอวดดีและไม่ต่อว่าต่อขาน นางไม่บอกนายหญิงแก่ก็ได้ หรือพูดอีกอย่างหนึ่ง ก็คือซือถูจิ้งต้องขอโทษนาง

จิ้งจิ้งเป็นคนพูดตรงไปตรงมา ส่วนใหญ่นางจะฟังไม่ออกว่าคำพูดเหล่านี้มีนัยแฝงอยู่ แต่ครั้งนี้กลับฟังเข้าใจ นางเคร่งขรึมขึ้นมา “ หมายความว่า จวนเฉิงเสี้ยงเป็นอย่างนี้ตลอดอย่างนั้นหรอ คนใช้สามารถเล่นหัวเจ้านายได้อย่างนั้นสิ ”

“ เจ้า.....” สีหน้าชุ่ยยุ่นกูกูเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือดหมู “ คนใช้หรือไม่คนใช้อะไรกัน ในจวนเฉิงเสี้ยงเจ้ากับคนใช้อาศัยร่วมกัน ไม่แบ่งชนชั้นอะไรทั้งนั้น ”

“ ไม่แบ่งชนชั้นก็สามารถสบประมาทเจ้านายได้ตามใจชอบหรอ ” จิ้งจิ้งหันไปมองหลีโม่ แล้วถาม “ นางรังแกเจ้าแบบนี้มาตลอดหรอ ”

สำหรับเรื่องราวของหลีโม่ จิ้งจิ้งไม่ค่อยรู้มากนัก หรือพูดอีกอย่างคือ นางไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวเรื่องซุบซิบนินทา และไม่สนใจด้วย หลีโม่ตอบด้วยความนิ่ง “ นางเป็นคนข้างกายของนายหญิงแก่ ”