พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 857

ตอนที่ 857 คืนนี้เจ้าไปนอนที่ห้องน้ำเลย

เซียวเซียวคืนนี้ดื่มเหล้าไปสามแก้ว แก้วแรก ซึ่งเป็นเหล้าที่อ๋องเย่ตงนำมาชนกับเขา

ส่วนแก้วที่สอง เป็นผู้อาวุโสของตระกูลเซียวที่นำมาชนกับเขา

ส่วนแก้วสุดท้าย เขาคารวะขอบคุณแขกทุกคนที่มาร่วมงาน

เจ้าบ่าวดื่มแค่สามแก้วแล้วก็หนี มันรังแกกันมากเกินไปแล้ว

แต่ว่า มีกลุ่มคนดื่มแทนเขาอยู่ ซูชิง เซียวโธ่ จิ่นเฉิงกับพวกหนุ่ม ๆ ของตระกูลเซียว ต่างมาดื่มแทนเขา

เมื่อมีคนนำเหล่ามาคารวะ หัวหน้ากลุ่มอย่างเซียวโธ่ก็จะลุกขึ้นมาคนแรก ยิ้มแล้วพูดว่า “คืนนี้พี่ใหญ่กับองค์หญิงมีเรื่องสำคัญต้องทำ ดื่มเหล้าอาจจะเสียการเสียงานได้ ทุกท่านอย่าได้ถือสา ให้ข้าดื่มแทน แก้วเดียวไม่พอ สองแก้วก็ไม่พอ เอามาอีกได้เลย”

แน่นอนว่า ถ้าเจอคนที่คอแข็งใช้ได้ ทุกคนก็ไม่ได้ให้เซียวโธ่ต้องรับคนเดียว แต่เขาจะให้ซือถูเย้นที่เป็นประธานใหญ่มารับหน้า

เกียรติของอ๋องซื่อเจิ้งยังไงก็ต้องให้ใช่ไหม? ยังไม่รอให้คนอื่นต้องพูดอะไร ซือถูเย้นก็ยกจอกขึ้นดื่มก่อนเลย คนที่มาคารวะเห็นซือถูเย้นดื่มแบบได้ใจ เขาก็ไม่กล้าดื่มเพิ่มอีก ดื่มไปแล้วสามจอก เขาเดินเซกลับไปนั่ง แต่ละคนก็แอบบ่นกันว่า “ว่าแล้วอ๋องซื่อเจิ้งต้องหลอกกินเหล้าแน่ ๆ”

งานเลี้ยงแต่งงาน แต่เจ้าบ่าวไม่เมาเลย แต่ว่าเพื่อนเจ้าบ่าวกลับเมาเป็นกลุ่มเลย

เซียวโธ่ออกไปอ้วกถึงสองรอบ หลังอ้วกกลับมา เขาก็จับไปที่มือของหลิ่วหลิ่ว “ฮูหยิน ข้ารู้แล้วว่าเจ้าลำบากแค่ไหน”

หลิ่วหลิ่วเตะเขาไปหนึ่งที “รู้อะไรกัน? กลับไปดื่มอีก แล้วอ้วกอีกสักหลาย ๆ รอบ เจ้าถึงจะรู้จริง ๆ”

อ้วกแค่นี้ก็รู้ถึงความลำบากของนางแล้วเหรอ?

เซียวโธ่เมาไปได้เจ็ดแปดส่วนแล้ว หลังจากสารภาพบาปไปแล้ว ก็กลับไปดื่มต่อ

งานแต่งงานทั่วไป มีแต่เจ้าบ่าวที่เมาหัวราน้ำ ต้องให้คนพยุงเข้าห้องหอไป แต่รอบนี้ต่างออกไป กลุ่มคนที่ดื่มแทนถูกคนหามไปทีละคน เซียวโธ่เองก็ถูกแบกขึ้นหลังเอากลับมา

ส่วนเซียวเซียว ยังคงสวมชุดเจ้าบ่าวอยู่อย่างสง่างาม แล้วค่อย ๆ เดินไปที่ห้องหอ

แม่สื่อกำลังรออยู่ พอเห็นเซียวเซียวมา นางก็รีบแสดงความยินดี “ยินดีกับท่านแม่ทัพใหญ่ด้วย ขอให้ท่านแม่ทัพกับองค์หญิงรักกันยาวนาน มีลูกหลานมากมาย”

เซียวเซียวหยิบตั๋วเงินออกมาใบหนึ่งให้นาง แม่สื่อเห็นยอดเงิน ก็ดีใจใหญ่ นางยังไม่ทันได้ขอบคุณ ก็ถูกเซียวเซียวไล่ออกไป “เจ้าออกไปได้แล้ว”

แม่สื่อตะลึงไป งานของนางยังไม่เสร็จเลยนะ

แต่ว่า ได้เงินรางวัลมาแล้ว นางเลยออกไปอย่างมีความสุข

ซือถูจิ้งกับพวกหลีโม่กับเหล่าฮูหยินตระกูลเซียวเห็นดังนั้น ก็อดหัวเราะไม่ได้

หลีโม่หัวเราะแล้วพูดว่า “นี่ รอไม่ไหวแบบนี้ พวกเราก็คงต้องไปกันแล้วเหมือนกันสินะ”

พูดจบ นางกับคนอื่น ๆ ก็ออกไปจากห้องกัน

เซียวเซียวไม่ได้แต่งงานเป็นครั้งแรก แต่ว่าเป็นครั้งแรกที่เข้าห้องหอ ตอนที่แต่งงานกับหานชีงชีว เขาไม่มาที่ห้องหอเลย

แต่ว่า ขั้นตอนเขานั้นรู้ดี ตั้งแต่วันที่จะได้แต่งงานกับซือถูจิ้ง เขาก็ไปเรียนรู้กับเหล่ามามาถึงการเป็นสามีที่ดี ศึกษาเรื่องพิธีขั้นตอนการเข้าห้องหอ อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเลย

ส่วนเขาคิดว่า แม่สื่อถึงแม้จะมีความจำเป็นต้องอยู่ แต่ว่าในห้องหอเขาคิดว่าไม่จำเป็น นี่มันคือห้องหอของเขากับซือถูจิ้ง ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป มันคือที่ของพวกเขาสองคน ดังนั้น ไม่มีคนอื่น มีแค่พวกเขาสองคน

ในห้องหอ มีแค่ชายหญิงสองคนที่ผ่านอะไรมาหลายปีถึงได้อยู่ด้วยกัน

ซือถูจิ้งรู้สึกว่าในใจเต้นแรงมาก มือของนางมีเหงื่อไหลออกมาได้ นางรอคอยมานาน ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง

เซียวเซียวเองก็ตื่นเต้น เขาตื่นเต้นมากกว่าการแต่งงานครั้งแรกของเขาอีก เพราะรู้ว่าตัวเองต้องตื่นเต้นมาก เขาถึงไม่อยากให้แม่สื่ออยู่หัวเราะเขา

เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพยายามควบคุมตัวเอง พยายามนึกถึงพิธีที่ต้องทำให้ห้องหอ

ต้องเปิดผ้าออกก่อน