พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 889

บทที่ 889 กลับไปแล้วใช่ไหม

งานแต่งงานของอ๋องเหลียง ดูยิ่งใหญ่อลังการมาก

ดูได้จากสินสมรสของอี้เอ๋อร์ก็รู้แล้ว

ฮ่องเต้ต้าเหลียงรักใคร่และเอ็นดูหลานสาวที่เคยพลัดพรากใช้ชีวิตอยู่นอกวังคนนี้อย่างมาก จนดูเกินจินตนาการของทุกคนมาก

ข้อนี้ก็สามารถดูได้จากสินสมรสของนาง

ขบวนสินสมรสยาวสิบกิโล แสดงให้เห็นถึงความมั่งคั่งของสินสมรสฝ่ายหญิง ปกติจะพูดว่าล้ำเลิศเกิน แต่สำหรับอี้เอ๋อร์ กลับดูไม่เกินเลยสักนิด

เงินทองมุกนิลจินดาเป็นหีบๆ ผ้าไหมซาตินเป็นคันๆ ขบวนสัตว์เลี้ยงทั้งหกที่ยาวเหยียด เห็นชาวบ้านพูดกันว่า ตอนที่ขบวนสัตว์เลี้ยงทั้งหกนี้เข้ามาในเมืองหลวง ถนนในเมืองหลวงล้วนเต็มไปด้วยขี้วัวขี้หมาขี้แพะ

ทหารอารักขาสามพันคน บ่าวใช้ติดตามอีกสองร้อยคน ยิ่งใหญ่อลังการกว่าตอนที่องค์หญิงใหญ่ซือถูจิ้งอภิเษก ยิ่งใหญ่อลังการกว่าสิบเท่า

ในเมืองหลวงต่างก็ครึกครื้นกันขึ้นมา ประชาชนมุงล้อมถนนจนไม่มีทางเดิน ต่างก็อยากเห็นองค์หญิงอี้เอ๋อร์ของต้าเหลียงคนนี้ งดงามอย่างคำร่ำลือกันทั่วทั้งเมืองนั้นเป็นอย่างไร

ทุกคนต่างก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงงานอภิเษกครั้งแรกของอ๋องเหลียง ครั้งนั้นเป็นการสู่ขอคุณหนูผู้สูงศักดิ์ของตระกูลเสี้ยเฉิงเสี้ยง ความอลังการในตอนนั้นเทียบไม่ได้กับตอนนี้เลย

“คิดไม่ถึงจริงๆว่า อ๋องเหลียงที่ถูกท่านหมอเสี้ยปฏิเสธ จะได้รับความเมตตาเช่นนี้จากฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียง ความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดีแฝงไว้อยู่เสมอจริงๆ”

“ไม่ใช่หรอกหรือ? ได้ยินว่าองค์หญิงอี้เอ๋อร์คนนี้เคยพลัดพรากใช้ชีวิตอยู่นอกวัง ยังเคยอาศัยอยู่ในต้าโจวเราปี เป็นคู่รักกันกับอ๋องเหลียงมาก่อนอยู่แล้ว”

“เมื่อก่อนนางก็พูดว่าอ๋องเหลียงเป็นคนชอบความรุนแรง ต่อมากค่อยรู้ว่าถูกอดีตองค์รัชทายาททำร้ายๆ อดีตองค์รัชทายาทคนนี้ ช่างโหดเหี้ยมจริงๆ”

“สมน้ำหน้าแล้วที่เขาได้รับเวรกรรมเช่นนี้ แต่ได้ยินมาว่าหลังจากที่ฮ่องเต้ขึ้นครองราชย์แล้ว ก็ได้ดูแลอดีตองค์รัชทายาทอยู่ ให้เขาได้อยู่ดีกินดี ตอนนี้ยังจัดให้มีคนดูแล และได้จัดงานแต่งงานให้ด้วย แต่งงานกับลูกสาวจากชู้ของเสี้ยห้วยจุน แต่หลายวันก่อนได้ยินว่าอดีตพระชายาเอกคนนั้นได้ตบตีสาวใช้ที่ฮ่องเต้ส่งมารับใช้ บอกว่านางให้ท่าอดีตองค์รัชทายาท สุดท้ายอดีตพระชายาเอกกลับถูกสาวใช้คนนั้นตบตีอย่างจัง ตอนนี้สาวใช้คนนั้นกลับกลายเป็นเจ้านาย อดีตพระชายาเอกเป็นบ่าวใช้คอยรับใช้”

“กรรมตามสนองจริงๆ อดีตพระชายาเอกคนนั้นเมื่อก่อนเคยทำร้ายท่านหมอเสี้ยอยู่ไม่น้อย พูดถึงท่านหมอเสี้ยแล้วก็น่าเสียดายจริงๆ ไม่รู้ว่ายังมีชีวิตอยู่หรือไม่”

“ได้ยินมาว่าอ๋องซื่อเจิ้งกลับมาเมืองหลวงแล้ว ฮ่องเต้ก็ไปเยี่ยมด้วยตัวเอง เขากลับมาตัวคนเดียว เกรงว่าคงจะตามหาท่านหมอเสี้ยไม่เจอ”

เพราะงานอภิเษกในครั้งนี้ ชาวบ้านต่างก็คิดถึงเรื่องที่เคยเกิดขึ้น แล้วก็เล่ากันจนกลายเป็นเรื่องเล่าที่เราสืบต่อกันไปอย่างกว้างขวาง อย่างเช่นพูดว่า การหายตัวไปของท่านหมอเสี้ย เกี่ยวข้องกับอ๋องหนานหวย ตอนนี้อ๋องหนานหวยได้ถูกฆ่าตายแล้ว แต่ท่านหมอเสี้ยก็ตายแล้ว

ก่อนเวลาพูดถึงเสี้ยหลีโม่ ชาวบ้านต่างก็พูดว่าพระชายาซื่อเจิ้ง แต่ตอนนี้ไม่รู้ทำไม ต่างก็เรียกว่าท่านหมอเสี้ย ในใจของชาวบ้านต่างก็จำได้จดจำว่านางตั้งอกตั้งใจในการรักษาผู้ประสบภัยยังไง

จวนอ๋องเหลียงก็ถูกล้อมจนไม่มีทางเดิน เสด็จแม่ของอ๋องเหลียงเหลียงพิง ตอนนี้ถูกแต่งตั้งให้เป็นเหลียงไท่เฟย ปีที่แล้วอ๋องเหลียงได้รับออกมาอาศัยอยู่ในจวน ตอนนี้อาการบ้าของเหลียงไท่เฟยก็หายดีบ้างแล้ว อย่างน้อยก็จำอ๋องเหลียงได้ และมักจะดึงมืออ๋องเหลียงแล้วก็พูดกับเขาว่าขอโทษ

คนนี้ที่เคยเป็นฮองเฮาผู้สูงศักดิ์ ตอนนี้ก็อายุแค่สี่ห้าสิบ แต่ดูแล้วกลับแก่กว่าสีไท่เฟย

ตอนที่ไหว้ฟ้าดินบรรพบุรุษ เดิมได้เตรียมให้ซือถูเย้นนั่งตรงตำแหน่งบรรพบุรุษ แต่ซือถูเย้นส่ายหัว ยังไงตามลำดับสถานะแล้วอ๋องเย่ตงกับซือถูจิ้งยังอยู่

งานอภิเษกครึกครื้นมาก ทำให้ในใจซือถูเย้นยิ่งทรมาน เขาทำใจเข้ากับบรรยากาศงาน อภิเษกนี้ไม่ได้เลยจริงๆ ตรงไหนก็มีแต่เสียงหัวเราะมีความสุข มีเพียงในใจของเขาที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า

เขายืนอยู่บนตึกที่สูงของจวนอ๋องเหลียง ในมือถือเหล้าไว้หนึ่งไห เขาไม่ดื่มเลยสักนิด สองปีนี้ ก็ไม่ได้แตะต้องเหล้าเลย เอามาดมเท่านั้น

งานอภิเษกครั้งนี้ เขาคิดถึงครั้งแรกที่ได้เจอกับหลีโม่ ทางกายเขามีจื่นเฉิงไปด้วย ยืนอยู่บนตึกสูงตรงข้ามจวนเฉิงเสี้ยง

เขาดูเหมือนมองเห็นผู้หญิงสวมชุดแต่งงานสีแดงนั่นอีกครั้ง เปิดผ้าคลุมหน้าออก โยนลงกับพื้น พูดอย่างเยือกเย็นว่า “ข้าไม่แต่ง”

ท่าทีที่ดื้อรั้นนั้น คิ้วตาที่เยือกเย็น ความโกรธปกคลุมเต็มดวงตาอย่างแข็งกล้า

ครั้งที่สอง ก็เห็นนางในวัง นางคุกเข่าอยู่ตรงหน้าฮองเฮา ร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผล หน้าผากมีเลือดไหล คุกเข่าอยู่ตรงนั้น ถึงแม้ร่างกายจะสั่นเทา กลับยังคุกเข่าหลังตรง ทุกคำทุกประโยค ไม่ได้พูดแก้ตัวให้กับตัวเองมีเพียงยอมรับผิด กลับทำให้ความต้องการฆ่าของฮองเฮาถูกระงับลงไป

ครั้งที่สาม ก็คือฮองเฮามีราชโองการให้อภิเษก