พลาดรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 25

ด้านบิดาที่เดินออกมาจากห้องทำงานจะกลับบ้านของตน ก็เจอกับบุตรชายคนเล็กที่นั่งด้วยสีหน้าเคร่งเครียดภายในห้องรับแขก

"อรัณ" เสียงเข้มของบิดาเอ่ยกับบุตรชายคนเล็กออกมา

"เราคงทราบเรื่องของอคิณแล้วใช่ไหม" อรัณที่ได้ยินเช่นนั้นถึงกับเสมองใบหน้าของบิดา พร้อมกับพยักหน้า

"ครับ...พี่คิณเป็นเช่นนี้แล้วคุณพ่อจะเอายังไงต่อครับ" ด้านคุณอนันต์ในเมื่อเรื่องราวเป็นเช่นนี้ ผู้เป็นบิดาได้แต่ถอนหายใจออกมายาวๆ กับปัญหาที่จะตามมา

!! เห้ย...!! พ่อจะลองไปคุยกับทางคุณเชิงชายดู ว่าฝ่ายนั้นจะเอายังไง จะเรียกร้องค่าเสียหายมาเท่าไหร่พ่อก็ยินดีที่จะจ่ายถ้ามันไม่ได้เหนือบ่ากว่าแรงมากนัก อีกอย่างพ่อก็เคยร่วมธุรกิจกับทางฝั่งนั้นมานานหลายปี หวังว่าพวกเขาจะเข้าใจทางเราบ้าง พ่อที่เลี้ยงลูกได้แต่ตัว อคิณคิดอะไรของเขาอยู่ ท่านก็เดาไม่ได้

"นีน่าเธอเองก็น่าสงสาร และน่าเป็นห่วงมากเช่นกันนะครับคุณพ่อ" อรัณเอ่ยมาด้วยความเป็นกังวล อย่างเป็นห่วงความรู้สึกของเพื่อนสาวคนสนิท นับว่าเขาและนีน่าเป็นเพื่อนกันมาครึ่งชีวิต

"เรื่องนั้นพ่อก็พอจะทราบ หนูนีน่ากลับมาแล้วใช่ไหม" อรัณได้แต่พยักหน้าให้กับบิดา คุณอนันต์ถึงกับมีสีหน้าคิดหนัก

"อคิณเป็นคนหัวรั้นไม่ชอบการบังคับ แต่พ่อเดาไม่ถูกว่าอคิณกำลังคิดอะไรอยู่ พ่อฝากอรัณช่วยคุยกับหนูนีน่าหน่อยละกัน"

"ครับคุณพ่อ"

" พรุ่งนี้พ่อวานให้เราเป็นธุระ ช่วยตามอคิณเข้าไปพบพ่อที่บริษัทที ถ้าเราว่างไม่ได้ติดเรื่องเรียนอะไรเข้าไปด้วยก็ดี ว่างๆ ก็เข้าไปฝึกงานช่วยอคิณบ้าง อีกไม่กี่เดือนก็จะออกมาช่วยงานได้แล้ว"

"ครับ" อรัณได้แต่เอ่ยรับปากกับบิดา คุณอนันต์ขณะที่เดินไปขึ้นรถ ชายสูงวัยได้แต่นั่งครุ่นคิดในเมื่อเรื่องเป็นเช่นนี้จะทำยังไงได้ เขาย่อมรู้นิสัยของอคิณถ้าบังคับมากๆ ก็มักจะขัดคำสั่ง ในเมื่อบุตรชายมั่นใจว่าจะไปสร้างครอบครัวกับคนที่ลูกรัก ห้ามไปก็มีแต่จะพัง พ่อลูกยิ่งจะมองหน้ากันไม่ติด ท่านเองก็เสียใจที่พลั่งมือตบหน้าลูกชายไป ในเมื่อเรื่องเป็นไปเช่นนี้แล้วก็คงต้องยอมให้อคิณนั้นอยู่กับคนที่ลูกรักและอยากจะสร้างครอบครัวด้วย

ด้านอรัณหลังจากที่บิดาออกจากบ้านไป ร่างสูงก็มานั่งยังโซนบาร์ของบ้าน เรื่องที่เกิดขึ้นในบ้านวันนี้ยอมรับว่าเป็นเรื่องใหญ่ในรอบหลายปี แต่อคิณก็ทำเกินไป ทำไมเขาไม่นึกถึงจิตใจของนีน่าบ้าง อรัณนั่งกระดกไวน์อยู่เช่นนั้นจนล่วงเลยไปนานหลายชั่วโมง เวลาล่วงเลยมาถึงตีหนึ่ง ทุกคนในบ้านหลับสนิท แต่ตอนนี้อรัณกลับไม่สามารถหลับลงได้ มีหลายเรื่องที่เขาเอาแต่คิดอยู่ภายในหัว

ด้านอคิณที่หลังจากออกจากบ้านไปตั้งแต่ทะเลาะกับบิดา ร่างสูงกลับเข้ามาในบ้านอีกที ในเวลาเกือบตีหนึ่ง วันนี้ความรู้สึกแค่ไม่อยากจะไปค้างที่คอนโด ตั้งแต่วันที่มิวา เธอมาบอกกับเขาว่าท้อง มิวาก็ไม่กลับมาค้างที่คอนโดของเขาอีกเลย ร่างสูงเดินเข้ามาภายในบ้าน ก็เจอกับแสงไฟภายในห้องรับแขกที่ยังคงเปิดอยู่ อคิณเดินเข้ามา ก็เจอกับน้องชายที่ยังนั่งดื่มอยู่บนโซฟาเพียงลำพัง

"นายยังไม่เข้านอนอีกเหรอ" เสียงทุ่มเอ่ยถามน้องชาย ที่อรัณยังคงกระดกบรั่นดีอยู่นั้น

หึ...! อรัณเสมองใบหน้าของพี่ชาย ที่สีหน้าไม่รู้สึกผิดกับเรื่องที่ตัวเองก่อเลยซักนิดเดียว แถมยังไม่เมากลับมาอีก

"ผมจะนอนหลับได้ยังไงกันครับ ในเมื่อมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นภายในบ้านแบบนี้" อรัณเสมองหน้าอคิณ และเอ่ยเสียงมาด้วยไม่พอใจ

"ฉันรู้ว่านายเป็นห่วงเพื่อนของนาย แต่นายไม่ควรมาตั้งแง่กับฉันเช่นนี้"

"พี่ไม่ควรทำแบบนี้กับนีน่า พี่ควรไปขอโทษเธอ"อรัณขึ้นเสียงใส่อคิณมา

"ทำไมฉ้นต้องไปขอโทษเพื่อนของนาย ในเมื่อเรื่องที่ฉันถูกหมั้นกับนีน่ามันไม่ได้เกิดจากความเต็มใจของฉัน นีน่าและแพทเป็นคนวางแผนจัดฉากเรื่องทั้งหมดให้คุณพ่อเข้าใจฉันผิดว่าในคืนวันเกิดของนีน่าคืนนั้น เธอมีอะไรกันกับฉัน หึ! ทั้งที่คืนนั้นฉันเมาและโดนยานอนหลับของเพื่อนนาย คิดว่าฉันควรไปขอโทษเธอไหมละ" อคิณที่ไม่คิดจะปริปากบอกเรื่องที่ถูกปิดเอาไว้มาตลอดสามปี แต่วันนี้กับต้องเอ่ยออกมา

"ผลั้วะ" อรัณที่ได้ฟังเช่นนั้น ถึงกับทนฟังเรื่องราวทั้งหมดจากปากของอคิณไม่ไหว มือหนากำหมัดแน่นและซัดเข้าที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของอคิณอย่างเต็มแรงของตน ด้วยความใจร้อน

อคิณถึงกับเลือดซึมที่มุมปากหยัก แต่นั้นก็ไม่คิดจะสวนกลับน้องชายแต่อย่างใด มือหนาของอคิณได้แต่ลูบเข้าที่มุมปากที่มีเลือดซึมพร้อมกับดันกระพุ้งแก้ม

"พี่ไม่มีสิทธิ์มาแตะต้องแพทและนีน่า" อรัณประกาศกับอคิณมาด้วยถ้อยคำที่เสียงดังฟังชัด ทั้งสองพี่น้อง อคิณและอรัณจ้องมองกันอย่างไม่มีใครยอมใคร

"หึ...! เพราะนายเป็นมันอย่างนี้ไง ฉันถึงไม่เอ่ยหลุดเรื่องนี้ออกมา เพราะถึงฉันพูดอะไรไปนายก็ไม่เชื่อฉัน" อคิณก็ตอบกลับน้องชายด้วยความโมโห

"ถ้าพี่เป็นลูกผู้ชายจริง พี่ไม่ควรกุเรื่องแบบนี้มาทำร้ายผู้หญิงหรอกครับ" อรัณตราบใดที่ยังไม่เห็นหลักฐานสิ่งที่อคิณเอ่ยออกมา คนอย่างเขาก็ไม่มีวันเชื่อ

"คำพูดฉันมันไม่มีน้ำหนักมากพอสินะ ขนาดคนในครอบครัวยังไม่มีใครเชื่อฉันเลย หึ! " อคิณเอ่ยจบได้แต่เดินขึ้นห้องหนีไป อคิณย่อมรู้นิสัยของน้องชายดีที่อรัณนั้นเชื่อแพทและนีน่ามากกว่าตน และอีกอย่างนีน่านั้นรักเขามากๆ ยอมทำทุกอย่างที่แพทเป็นคนแนะนำทั้งที่ไม่เคยนึกถึงผลเสียที่จะตามมา

@เช้าวันต่อมา

ร่างสูงของอรัณเดินลงมาจากห้องนอนของตนในชุดสูทสีเข้มพอดีตัว เนื่องจากวันนี้เขาได้รับคำสั่งจากบิดาให้เข้าพบที่บริษัทพร้อมกับอคิณ ร่างสูงเดินลงมาก็เจอกับอคิณที่นั่งทานมื้อเช้าด้วยท่าทีปกติพร้อมกับอยู่ในชุดไปรเวทธรรมดา อคิณเสมองใบหน้าของน้องชายเล็กน้อย

"คุณพ่อสั่งให้พี่เข้าไปพบท่านที่บริษัท ผมหวังว่าพี่คงจะเข้าพบท่าน" เสียงเข้มของอรัณเอ่ยกับพี่ชายมา ป้าเพ็ญที่ยืนอยู่ถึงกับรับรู้ถึงสิ่งผิดปกติของสองพี่น้อง เนื่องจากเมื่อคืนเหตุการณ์ในคฤหาสน์ไม่ปกติ ก็รีบเข้าห้องนอนแต่หัวค่ำ

"คุณพ่อยังไม่ปลดฉันออกจากตำแหน่งหรอกหรือ ฉันคิดว่าคุณพ่อจะให้นายขึ้นตำแหน่งแทนฉันเสียอีก" อคิณได้แต่เอ่ยถามน้องชาย

"พี่ไม่ควรขัดคำสั่งคุณพ่อ เพราะเรื่องยุ่งๆ ที่เกิดขึ้นทั้งหมดมันเกิดจากพี่"

"เรื่องงานฉันไม่ขัดคุณพ่ออยู่แล้ว แต่เรื่องส่วนตัวของฉันไม่ว่าจะคุณพ่อหรือใครก็ห้ามยุ่ง เรื่องของฉัน" อคิณเอ่ยกับน้องชายจบก็ลุกออกจากโต๊ะไปทันที

"คุณอรัณไม่ทานข้าวต้มร้อนๆ ก่อนหรือคะ" ป้าเพ็ญที่เห็นเช่นนั้นถึงกับเอ่ยมาด้วยความเป็นห่วง

"ขอบคุณนะครับ แต่ผมรีบครับ" อรัญเอ่ยกับคนเก่าแก่ของบ้าน แต่ขณะที่ร่างสูงกำลังจะเดินออกจากบ้านนั้น

"อรัณคะ ป้าไม่รู้หรอกนะคะ ว่าเมื่อคืนเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่ความเป็นพี่น้อง คนอื่นที่รักเรา ก็ไม่เท่า พี่น้องกันรักกันนะคะ" ป้าเพ็ญเอ่ยมาด้วยความเป็นห่วง ซึ่งน้อยครั้งนักที่อคิณและอรัณนั้นจะแสดงท่าทีเฉยเมยต่อกัน เรียกได้ว่าความใจร้อนของทั้งคู่ก็ไม่มีใครยอมใคร กลัวเรื่องจะบานปลายไปกันใหญ่

"ครับ" อรัณเอ่ยแค่นั้น จากนั้นก็เดินไปยังโรงจอดรถและขับรถมุ่งออกไปยังบริษัทของบิดาทันที

@บริษัท อนันต์ทรัพย์

ภายในห้องทำงานของคุณอนันต์ ทั้งสองพี่น้องอย่างอรัณและอคิณ นั่งที่โซฟากันคนละมุม

"คุณพ่อมีอะไรจะคุยกับผมก็ว่ามาเถอะครับ ถ้าเป็นเรื่องงานในบริษัท ผมยินดีทำตามความต้องการของคุณพ่อทุกอย่าง"

"งานเปิดตัวธุรกิจใหม่ของแกที่จะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่วันข้างหน้ายังต้องดำเนินการเช่นเดิม ตามกำหนด เพราะฉันเตรียมทุกอย่างให้แกแล้ว" ด้านอรัณได้แต่นั่งฟัง บิดาคุยกับอคิณ

"ถ้าคุณพ่อต้องการเช่นนั้น ผมเองก็ไม่มีปัญหาอะไร"

"ส่วนเรื่องงานที่บริษัทแกก็ต้องทำมันเช่นเดิม ฉันไม่ได้ปลดแกออกจากบริษัทอย่างที่แกคิด เพราะบริษัทนี้มันเป็นของแกและอรัณ"

"คุณพ่อไม่คิดจะถอดผมออกจากบริษัทหรอกหรือครับ แล้วให้อรัณขึ้นมาบริหารแทนผม" อคิณเอ่ยกับบิดาพร้อมกับเหลือบมองหน้าน้องชาย

"อรัณฉันมีอีกบริษัทที่จะให้ดูแล แกไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนี้"

"ส่วนเรื่องของหนูนีน่า ในเมื่อเรื่องมันเป็นเช่นนี้แล้ว ฉันจะไปคุยกับคุณเชิงชายให้แกเอง" คุณอนันต์เอ่ยกับบุตรชายคนโตเสียงนิ่งต่างจากเมื่อคืนอย่างเห็นได้ชัด

"ก็ดีนะครับ แต่ผมมีอีกเรื่องที่อยากจะปรึกษาคุณพ่อ" อคิณที่เอ่ยออกมาพร้อมกับเหลือบมองหน้าน้องชาย เรื่องนี้เขาต้องการปรึกษากับบิดาเพียงแค่สองคน

ด้านอรัณเมื่อเห็นท่าทีของพี่ชายที่มองมาเช่นนั้น อรัณลุกขึ้นที่จะออกจากห้อง

"อรัณถ้าช่วงนี้ไม่ค่อยมีเรียน ก็เข้ามาฝึกงานกับพี่เขาบ่อยๆ เราเรียนจบเมื่อไหร่ พ่อก็พร้อมที่จะวางมือ ให้เราสองคนบริหารกันต่อ"

อรัณเมื่อได้ฟังเช่นนั้นต่างก็พยักหน้าให้กับบิดา และเดินออกจากห้องทำงานของบิดาออกไปทันที