พลาดรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 24

"ริณ วาท้อง " มิวาเอ่ยบอกกับน้องสาวฝาแฝดมาด้วยเสียงเศร้า มิริณที่ได้ยินสิ่งที่ไม่คาดคิดใบหน้าหวานถึงกับชะงัก

"วาไม่ได้อำริณเล่นหรอกใช่ไหม" มิริณเองก็ตกใจ แต่ก็รีบเปลี่ยนสีหน้าเป็นปกติ

"ไม่สิ" มิวาเอ่ยพร้อมกับมองหน้าน้องสาว

"วาพูดจริงนะริณ"

"ยินดีด้วยนะวา ริณกำลังจะมีหลาน" มิริณเอ่ยมาด้วยความยินดี

"วาไม่ได้ตั้งใจจะมีเขานะริณ แต่วาเพียงแค่สะเพร่า" มิวาเอ่ยกับน้องสาว

"วาไม่ได้คิดจะทำร้ายเขา...ใช่ไหม"

"ไม่หรอกยังไงเขาคือลูกของวา ถึงพ่อเขาจะรับหรือไม่รับ วาก็ไม่ได้คาดหวัง เพราะวาเข้าใจอาชีพของวาและสิ่งที่วาเป็น"

"วาคิดจะบอกเรื่องนี้กับคุณอคิณไหม" ที่มิริณถามเช่นนั้นพักหลังๆ มิวาไม่ค่อยจะกลับห้องและยังไปค้างที่คอนโดกับอคิณจนถึงเช้าอยู่บ่อยๆ

"พี่คิณเขาต้องทราบเรื่องนี้อยู่แล้ว แต่วายังคิดไม่ออกว่าจะเริ่มต้นบอกกับพี่คิณยังไงดี เขาจะรับได้หรือเปล่า วาก็ยังไม่แน่ใจ ริณก็รู้วาเป็นแค่เด็กเอ็นผู้ชายที่ไหนเขาจะมาคิดจริงใจด้วย" มิวาเอ่ยกับน้องสาวมาเสียงเรียบ เธอไม่ได้ตั้งใจจะเกาะอคิณแต่อย่างใด ที่เธอยอมเป็นของอคิณเพียงเพราะเธอรักเขาเท่านั้น รักเธอถึงยอมแต่ก็ไม่คิดว่าลูกจะมาเร็วแบบไม่ทันตั้งตัวขนาดนี้ มาขณะที่ตัวเธอยังไม่พร้อม

"วาอย่าได้คิดมากเลยนะ ถ้าคุณอคิณเขาปฏิเสธลูกของวา ริณจะช่วยเลี้ยงหลานเอง ไม่ต้องเป็นห่วงนะ วาพักผ่อนเถอะ และก็อย่าทำอะไรที่มันหนัก นะ เดี๋ยวริณจะทำให้วาเอง ห้ามดื้อนะเข้าใจไหม" มิวาที่ได้ยินน้องสาวเอ่ยกับเธอมา มิวาถึงกับน้ำตาซึม มิริณและเธออายุเท่ากันแต่ในสายตาของเธอมิริณก็ยังเป็นเด็กและเป็นคนที่เธออยากจะดูแลให้มากที่สุด ที่เธอยอมทำงานเป็นเด็กเอ็นเพราะเงินเยอะสามารถมีตังให้สองคนพี่น้องได้มีใช้อย่างสบาย

ด้านมิริณหลังจากที่ได้ฟังเรื่องทั้งหมดจากมิวา ใบหน้าหวานถึงกับนั่งเครียดที่ม้านั่งใต้ต้นไม้หน้าคณะ และเอาแต่ครุ่นคิดเรื่องของพี่สาว ลำพังตอนนี้เงินส่วนหนึ่งที่ได้มาเป็นค่าใช้จ่ายในการเรียนแต่ละวัน ก่อนหน้านี้น้อยครั้งนักที่มิวาจะให้ฉันทำงาน มิวาให้ฉันเรียนอย่างเดียว แต่ฉันก็อยากจะแบ่งเบาช่วยมิวาบ้าง ไหนหลานที่จะต้องเกิดมาในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ต้องใช้ตังเยอะมากแค่ไหน ฉันก็ยังเรียนอยู่อีกมิวาท้องก็คงจะกลับไปทำอาชีพเดิมไม่ได้เพราะกลัวจะเป็นอันตรายกับเด็กในท้อง ร่างบางหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาออกจากกระเป๋า จากนั้นก็โหลดแอปพลิเคชั่นเพื่อสมัครงานทันที แต่มิริณกับต้องคิดหนัก เพราะเธอไม่เคยทำงานอะไรมาก่อน นอกจากอาชีพเด็กเอ็นเลยนี้สิ ใบหน้าหวานถึงกับคิดหนัก ฉันจะเริ่มต้นที่ไหนก่อนดี

3 วันต่อมา

@คฤหาสน์

ด้านอรัณกลับเข้ามาในคฤหาสน์ในรอบเดือน เนื่องจากอีกไม่กี่วันจะมีการเปิดตัวธุรกิจใหม่ของอคิณ ร่างสูงเดินเข้ามาภายในบ้านถึงกับขมวดคิ้ว ที่เจอรถของบิดานั้นจอดอยู่ แสดงว่าบิดาของเขาก็อยู่ด้วยสินะ อรัณเดินเข้ามาก็เจอกับป้าเพ็ญที่เป็นแม่บ้านคนเก่าแก่และเป็นคนที่เลี้ยงเขามาตั้งแต่มารดาเสียไป ส่วนบิดาท่านก็ไปอยู่กับแม่เลี้ยงของเขาที่อยู่บ้านอีกหลัง

"คุณอรัณคะ แล้วนี้เป็นไงบ้างคะ ไม่คิดจะมาหาป้าบ้างเลยหรือไง" ป้าเพ็ญที่เห็นคุณชายเล็กของบ้านที่เดินเข้ามาถึงกับเอ่ยถามอรัณด้วยความเป็นห่วงและคิดถึงซึ่งนานๆ อรัณจะกลับมาที เรียกได้ว่าบ้านคฤหาสน์หลังใหญ่นี้ ป้าเพ็ญเป็นเจ้าของเสียแล้ว ส่วนคุณอคิณพักหลังๆ ก็คุกตัวอยู่คอนโดเช่นกัน

"ผมสบายดีครับ" อรัณเอ่ยพร้อมกับเดินเข้าไปกอดป้าเพ็ญด้วยความคิดถึง

"คุณพ่ออยู่ที่นี่ด้วยเหรอครับ" อรัณที่เห็นรถของบิดาจอดอยู่ก็เอ่ยถามป้าเพ็ญทันที

"ค่ะ ป้าว่าคุณอรัณอย่าพึ่งเข้าไปหาคุณท่านเลยนะคะ คุณท่านกำลังอารมณ์ไม่ดีค่ะ" อรัณที่ได้ยินเช่นนั้นใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

"มีเรื่องอะไรเหรือเปล่าครับ"

"อ่า ก็คุณอคิณนะสิคะ บอกกับคุณผู้ชายว่าทำผู้หญิงท้องมานะค่ะ คุณผู้ชายโกรธมากเลยทะเลาะกับคุณอคิณ จนคุณเกศทิพย์ทนฟังสองพ่อลูกทะเลาะกันไม่ไหวถึงกับให้เจ้าพงษ์นั้นขับรถไปส่งที่บ้านค่ะ"

"พี่คิณนี้นะครับทำผู้หญิงท้อง"

"ใช่ค่ะ ป้าก็ไม่รู้อะไรมากกว่านี้หรอกค่ะ คุณท่านคุยกับคุณคิณอยู่ในห้องเสียงดังมาก"