พลาดรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 16

ร่างบางเอวเล็กของมิริณเดินถือจานข้าว เข้ามาภายในโต๊ะที่มีบีนานั่งอยู่ ในจังหวะที่ร่างบางกำลังจะตักข้าวเข้าปากนั้นสายตากับสะดุดเข้ากับคนใจร้ายที่หันจ้องมองมาทางเธอ ฉันเผลอสบตาเข้ากับสายตาคมเข้มที่จ้องมาไม่หยุด

"ให้ตายเหอะทำไมเขาถึงได้มองฉันอย่างน่าเกลียดเช่นนี้ แต่นั้นใช่ว่ามิริณจะสนใจ ร่างบางเลือกที่จะนั่งนิ่งๆ และหันไปสนใจข้าวในจานมากกว่าสายตาคมคู่ดุที่จ้องมองมาที่เธอ

"อ๊าย...แก ยัยริณ บีนา พวกแกเห็นนั้นไหม...กลุ่มพวกพี่อรัณมานั่งทานที่นี่ด้วย มิน่าละวันนี้โรงอาหารของนิเทศ ถึงได้ดูครึกครื้นเป็นพิเศษ กลุ่มคนดังมานั่งนี่เอง" ยัยขวัญข้าวที่ถือชามก๋วยเตี๋ยวเข้ามาทีหลัง พึ่งจะสังเกตุเห็นหนุ่มสุดฮอตของวิศวะที่นั่งถัดจากโต๊ะพวกฉัน พอเห็นหนุ่มๆ ยัยขวัญข้าวถึงกับตาลุกเปล่งประกายออกมา ไม่แปลกที่เพื่อนฉันจะเอ่ยถึงพวกเขาอยู่บ่อยๆ เพราะยัยขวัญข้าวนางเป็นแฟนคลับตัวยงของพวกพี่เขา แต่สำหรับฉันพวกพี่เขาทุกคนก็ดูนิสัยดีกันหมดแหละ แต่ขอยกเว้นไว้คนนึงก็แล้วกัน ที่นิสัยเสียเอาสุดๆ และในจังหวะนั้นร่างบางก็มองอรัณกับเช่นกัน มิริณมองอรัณด้วยสีหน้าอันโกรธจัด ทั้งโกรธและเกลียดในเหตุการณ์ของค่ำคืนนั้น เกลียดจนไม่อยากจะมองเขาด้วยซ้ำ มิริณชักสีหน้าขึ้นเล็กน้อยที่อรัณเอาแต่จับจ้องมาทางเธอ แต่นั้นใช่ว่าจะรอดพ้นสายตาของเพื่อนสนิททั้งสองสาวไปได้ด้วยอาการและท่าทีแปลกๆ ของมิริณ ที่ร่างบางชักสีหน้าเมื่อเอ่ยถึงชื่อหนุ่มกลุ่มสุดฮอต

"เป็นไรของแกยัยริณ เหมือนแกไม่ค่อยชอบพวกพี่เขา เลย อะ" ยัยขวัญข้าวหันมาถามมิริณด้วยท่าทีสงสัย และสลับมองมิริณและโต๊ะของรุ่นพี่ที่เธอกำลังเอ่ยถึง

"ฉันเคยเล่าให้แกฟังแล้วนี้ ฉันไม่ชอบ โดยเฉพาะคนที่ชื่ออรัณ" มิริณเอ่ยกับสองสาวมาเสียงเบาที่ได้ยินกันเพียงแค่สามคน ผ่านไปหลายนาทีฉันเหลือบมองโต๊ะพวกเขา ในจังหวะที่หันไปอย่างไม่ตั้งใจกับปะทะเข้ากับสายตาคู่นั้นของพี่อรัณเข้าพอดี ยัยขวัญข้าวที่นั่งติดกับฉัน พร้อมกับใช้ข้อศอกของนางมาสะกิดเข้าที่แขน

"มิริณ ฉันว่าไม่ใช่แล้ววะ ที่ว่าแกไม่ชอบพี่เขา แกดูสายตาที่พี่อรัณมองแกสิ เหมือนพี่เขากำลังโกรธหรือกำลังจะหาเรื่องแกเลย หรือพี่เขาจำแกได้แน่เลย" ยัยขวัญข้าวที่เอาแต่จับจ้องกลุ่มคนดังได้แต่เอ่ยกับฉันมา ด้วยท่าทีสงสัย ซึ่งฉันเองก็รู้สึกว่าเขาจ้องฉันมากจนเกินไปอย่างที่ยัยขวัญข้าวว่างั้นเหรอ

"ก็คงงั้นแหละ" มิริณตอบเพื่อนไปจากนั้นก็หยิบขวดน้ำขึ้นมาดื่ม ขณะที่สายตาคมยังจับจ้องมาที่ร่างบาง

ส่วนอีกด้านของคนที่กำลังใช้สายตาจับจ้องร่างบางเอวเล็กกระโปรงพลีทสั้นที่นั่งสับขาไปมาอยู่นั้น ริวที่นั่งข้างอรัณถึงกับหันมาเอ่ยกับเพื่อนสนิท ตั้งแต่มิริณกลับเข้ามานั่งที่โต๊ะอรัณก็จ้องน้องอย่างไม่พัก

"ถ้ามึงจะจ้องน้องเขาแบบนี้ ก็ลุกไปนั่งกับน้องเขาเลยไหม โต๊ะนี่พวกกูนั่งกันสามคนได้" ริวเอ่ยพร้อมกับยักไหล่ให้กับอรัณ ทำเอาสองหนุ่มอย่างเรียวตะ ริกที่นั่งฝั่งตรงข้ามถึงกับหลุดยิ้มออกมา อยากรู้เหมือนกันจูบกันนัวซะขนาดนั้น จะแกล้งความจำเสื่อมได้อีกนานแค่ไหน เรียวตะได้แต่คิดในใจ แต่สายตาที่อรัณมองน้องเนี้ยสิ ชัดเลยคิดอะไรกับน้องมันชัวร์

"ทำไมกูก็มองของกูไปเรื่อย" คนปากแข็งได้แต่เอ่ยมาด้วยสีหน้าและท่าทีที่ไม่พอใจที่ริวนั้นเอาแต่จับผิดเขา ริวถึงกับกลั้นขำ กับน้องๆ อรัณเคยชอบใครเกินสองครั้งไม่มี

"ครับมองไปเรื่อย แต่กูแม่งเห็นมึงเล่นจ้องน้องมันตั้งแต่เดินเข้ามาแล้วนะครับ" ริวยังคงเอ่ยขึ้นมาต่ออย่างสนุกปาก อรัณพอโดนจี้เข้าให้ถึงกับนั่งนิ่งและเสมองไปทางอื่นแทน

"สงสัยจะติดใจน้องเข้าแล้วละวะ วันนี้พวกกูเห็นนะ ว่ามึงทำอะไรน้องเขา" ได้ยินเช่นนั้นอรัณถึงกับหันมองหน้าเพื่อน

"มึงอย่าพูดว่ามึงเมา พวกกูสามคนหกตาเห็นจะๆ ว่ามึงกอดเด็กNในคืนนั้น ไม่งั้นไอ้ห่ารัณ มึงแม่งไม่มานั่งจ้องน้องเขาแบบนี้หรอก มึงอย่าปฏิเสธพวกกูนะว่ามึงไม่ได้กอดได้จูบเขาในคืนนั้น" อรัณที่กำลังจะเอ่ยปากเถียงริกและริว สองหนุ่มแฝดถึงกับคอแข็งและเงียบ เขาจะปฏิเสธพวกมันได้ยังไงที่จริงไม่ใช่แค่นั้นมากกว่ากอดและจูบเสียจนลากเข้าห้อง

แต่นั้นก็รู้สึกไม่พอใจอยู่ดีที่เพื่อนนั้นสนใจเรื่องของเขา พอโดนเล่นจี้เข้าให้อรัณถึงกับหงุดหงิดและจะลุกออกจากโต๊ะ ที่ในจังหวะนั้นแพทที่เห็นอรัณนั่งอยู่ที่นี่ด้วย ร่างบางในชุดนักศึกษากระโปรงทรงเอที่ยาวไม่กี่คืบ รองเท้าส้นสูง เดินเข้ามาหาอรัณที่โต๊ะพอดี

"อรัณคะ" เสียงเรียกของแพททำเอาอรัณถึงกับหันมอง หญิงสาวที่เดินเข้าหาตน

"ไม่เห็นบอกแพทเลยว่ารัณจะมาทานข้าวที่นี่ แพทจะได้รอทานพร้อมกับรัณ" เสียงหวานเอ่ยกับอรัณมาพร้อมยิ้มทักทายเพื่อนสนิทของเขา

"พอดีไอ้ริวมันชวนมานะครับ เราคิดว่าแพทคงติดเรียน เลยไม่ได้ไลน์หาหนะ แล้วนี่แพททานข้าวยัง ทานไรไหมเดี๋ยวเราไปซื้อให้ แพทนั่งก่อนสิ" อรัณเมื่อต่อหน้าแพทเขามักจะเป็นเช่นนี้เสมอ จากนั้นแพทก็นั่งลงข้างๆ ริก

ด้านแพทหลังจากที่คลิปฉันหลุดไปกับอรัณที่ดังไปทั่วทั้งมหาลัย ฉันตัดสินใจแล้วว่ากับอรัณเราจะคบกันอย่างเปิดเผย ไม่กั๊กสถานะอย่างที่ผ่านมา และตอนนี้ใครๆ ต่างก็ทราบกันดีว่าสถานะของฉันและอรัณ เราเป็นแฟนกัน จะมีคลิปกอดจูบยังไงก็ไม่มีใครมาว่าฉันได้มันก็เป็นเรื่องปกติที่คนคบกันจะมีเรื่องพวกนี้ ฉันเองก็โนสนโนแคร์กับคนที่ปล่อยคลิป

ส่วนอีกด้านของมิริณนั้นและกลุ่มเพื่อนๆ ของเธอ พอพี่แพทดาวนิเทศเดินเข้ามานั่งกับพวกเขา เพื่อนฉันต่างก็ให้ความสนใจทันที คนดังในมหาลัยก็งี้แหละ

"เออ แกฉันได้ยินมาว่าพี่แพทดาวนิเทศเขาคบกันกับพี่อรัณแล้วนะ ฉันได้ยินยัยองุ่นเพื่อนฉันที่อยู่นิเทศเขาพูดกัน" ยัยขวัญข้าวที่ทำหน้าที่เป็นนักข่าวประจำกลุ่มพวกฉันเอ่ยขึ้นมาขณะที่เห็นพี่แพทนั้นเดินเข้าไปนั่งโต๊ะตรงหน้าของคนใจร้าย

"ดูท่าทางแล้วก็คงจะเป็นเช่นนั้นแหละ" ยัยบีนาที่นั่งจิ้มผลไม้ในถุงเอ่ยขึ้นมา แต่ร่างบางกับไม่ได้เอ่ยอะไร มิริณเอาแต่นั่งทานข้าวต่อมาอยู่เช่นนั้นอย่างเงียบๆ

"หึ...! เขามีแฟนแต่ก็นิสัยมาทำเรื่องอย่างว่ากับเธอ" ร่างบางเอาแต่คิดในใจ จากนั้นเสียของเพื่อนก็เอ่ยขึ้นมา

"แกอิ่มกันยังถ้าอิ่มแล้วก็ลุกเถอะ วันนี้เรามีเรียนคอมกันอาจารย์วิน แกเช็คชื่อเร็ว" ยัยบีนาที่เห็นว่าทุกคนอิ่มกันแล้วถึงกับหันมาชวนพวกฉัน