พลาดรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 28

อรัณได้แต่เสมองหน้าริวมาด้วยสีหน้าไม่พอใจที่เพื่อนนั้นเข้ามาขัดจังหวะตน สายตาคมเข้มได้แต่มองตามแผ่นหลังร่างบางที่เดินออกไปหาเพื่อนของเธอ

"หึ! ไง มึงคิดจะหาเรื่องน้องเขาหรือไง" ริวเอ่ยถามอรัณพร้อมกับเหลือบมองหน้าเพื่อนสนิท ที่มองมิริณเดินออกไปจนลับตา

"เปล่า กูแค่ทักทายคนเคยร่วมเตียงเฉยๆ" เสียงเข้มของอรัณเอ่ยตอบกับริว

"นับวันน้องมันยิ่งสวยน่ารัก เป็นกูก็เสียดายวะ แต่ติดอย่างเดียว ที่มึงมีแพทอยู่แล้วนี้สิ" ริวเอ่ยเป็นนัยอย่างเตือนสติอรัณไม่ควรยุ่งกับมิริณ เพราะเพื่อนนั้นมีแฟนอยู่แล้ว

"มีแล้วไง" ใครคิดว่าเขาจะสนละ อรัณมองหน้าริวมาด้วยความไม่พอใจ แพทไม่ใช่ประเด็นในเรื่องนี้ ตั้งแต่คบกับแพทมา ใช่ว่าเขาจะมีเธอเพียงคนเดียว อีกอย่างกับแพทเธอเป็นแฟนเขาก็จริงแต่เขาไม่เคยนอนกับเธอเลยซักครั้งเดียว

"กูยังไม่เคยเห็นมึงสนใจใครเท่าน้องมิริณเลยวะขนาดว่าแพทกูยังไม่เห็นมึงตามเธอเท่าน้องมันเลย" ริวเอ่ยพร้อมกับเสมองหน้าอรัณจากนั้นทั้งสองหนุ่มก็เดินออกไปอีกห้อง เสียงสมาร์ตโฟนที่ดังขึ้นมา

อรัณหยิบมาถึงกับขมวดคิ้วให้กับปลายสาย เนื่องจากหลายวันที่ผ่านมา ตั้งแต่อคิณประกาศพาคนของเขาเข้าอยู่ในคฤหาสน์อคิณและเขาก็แทบจะไม่คุยกันเลย อรัณมองปลายสายที่โทรเข้ามาซักพักจากนั้นก็ตัดสินใจรับสายของอคิณทันที

"ว้าว...ฉันคิดว่านายจะไม่ยอมรับสายฉันเสียอีก" ปลายสายเอ่ยทักน้องชายด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี ซึ่งต่างจากอรัณที่นังหน้านิ่ง

"พี่มีอะไรกับผมหรือเปล่า" อรัณเอ่ยขึ้นเสียงเข้มถามพี่ชายมา

"เมื่อเช้าฉันเห็นนายแว่บๆ และรีบออกจากบ้านไป นายมาทำไมไม่บอกฉัน"

"ผมแค่ไปแวะเอาเอกสารสำคัญ พี่ไม่ต้องเป็นห่วงกลัวว่าผมจะไปยุ่งวุ่นวายกับคนของพี่หรอกครับ" อคิณที่ได้ยินเช่นนั้นถึงกับชะงักด้วยคำพูดของน้องชาย

"อ่า...อรัณทำไมนายถึงได้คิดร้ายกับฉันแบบนี้ ฉันไม่ได้เป็นห่วงเรื่องนั้น ฉันแค่จะโทรมาเตือนนายพรุ่งนี้ครบรอบวันเกิดของคุณแม่อย่าลืมมากราบท่านด้วยละ" อคิณได้แต่เอ่ยเตือนสติน้องชาย เพราะพรุ่งนี้วันเกิดมารดาของพวกเขานั้นเอง ที่สองพี่น้องมักจะไปกราบที่รูปถ่ายของมารดาบนห้องนอนของท่านเมื่อถึงวันสำคัญของมารดา

"ครับ"

"นายจะโกรธจะเกลียดฉันไปถึงไหนกันอรัณ อีกอย่างฉันก็ไม่เห็นว่าเพื่อนรักนายจะเสียใจอะไรมากมาย เมื่อวันก่อนฉันก็เห็นเธอไปเที่ยวคลับกับเพื่อนๆ ของเธออยู่เลย นายไม่ต้องห่วงนีน่าหรอกน๊า ว่างๆ ก็เข้ามาชนแก้วกับฉันบ้าง นายหายไปนานๆ แบบนี้ ฉันรู้สึกไม่ดี" อคิณเอ่ยมาด้วยความรู้สึกน้อยใจ เมื่อช่วงเช้าอรัณเข้าคฤหาสน์และก็รีบมารีบกลับราวกับไม่ใช่บ้านของตน อรัณได้แต่กดตัดสาย อคิณด้วยความเอาแต่ใจ

สิบนาทีต่อมา ด้านมิริณหลังจากที่แยกออกมากจากพี่อรัณ ฉันก็มารวมกับเพื่อนๆ ที่ห้องซ้อมโบว์ลิ่ง ร่างบางที่เจอหน้าอรัณอีกครั้ง มิริณสบตาเข้ากับสายตาคมคู่ดุที่มองฉันมาจากระยะไกล ใบหน้าหวานถึงกับมีสีหน้าคิดหนักกับคำพูดของอรัณก่อนหน้านี้

"นิ ยัยริณ แกเห็นไหม พวกพี่อรัณก็มาด้วยวะแก พอพวกพี่เขามา ในห้องก็มีสีสันขึ้นเยอะเลย ตอนแรกนะฉันคิดว่าพวกพี่เขาจะไม่เข้าชมรมแล้วซะอีก" ยัยขวัญข้าวที่นั่งข้างหลังฉันเอ่ยขึ้นมาอย่างลอยๆ ให้ฉันดูพวกเขา จากนั้น

"น้องๆ มากันครบทีมแล้วนะคะ มีทีมไหนยังมากันไม่ครบเอ่ย" พี่จี๊ดเอ่ยขึ้นมาขณะที่พวกเรานั่งรวมกัน เพื่อที่จะซ้อมโบว์ลิ่ง

"ไม่มี งั้นแสดงว่ามากันครบทุกคนนะคะ ตั้งแต่ชั่วโมงนี้ไปพี่จะเช็คชื่อกันทุกสัปดาห์นะคะ ถ้าไม่จำเป็นน้องๆ ก็อย่าขาดกันนะคะ เพราะมีผลกับเกรดตอนสิ้นเทอมคะ แต่วันนี้ที่จะแบ่งเป็นสามกลุ่มนะคะ แต่ละทีมส่งตัวแทนออกมาจับฉลากเลือกผู้สอนค่ะ จะมี พี่ริว พี่อรัณ และพี่มาวิน" จากนั้นเหล่าสาวๆ หลายคนต่างส่งเสียงกรี๊ด กันขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นที่มีรุ่นพี่หนุ่มหล่อทั้งสามที่จะมาช่วยสอน แต่มีเพียงคนเดียวที่ไม่แสดงสีหน้าใดๆ ออกมา

"พวกพี่ทั้งสามคนจะคอยเป็นพี่เลี้ยงและสอนน้องๆ กันนะคะ หรือเรียกง่ายๆ ว่ากัปตันทีม พวกพี่ๆเขา จะช่วยดูแลน้องๆ คนละ สามทีมนะคะ ทีมไหนพร้อมแล้วส่งตัวแทนมาจับฉลากได้เลยค่ะ" เมื่อพี่จี๊ดพูดจบ ยัยขวัญข้าว และยัยบีนาก็สะกิดมาที่ฉันทันที

"ยัยมิริณแกอะมือแม่นสุด ออกไปจับฉลากดิ" ยัยขวัญข้าวหันมาบอกกับฉัน

"ฉันเนี้ยนะ" มิริณชี้ใส่ตัวเอง จากนั้นขวัญข้าวและบีนาก็พยักหน้าให้กับเธอ

"เออ แกนั้นแหละมือแม่นสุดแล้วในบรรดาของพวกเราสามคน"

"แค่เลือกกัปตันทีม ใครก็ได้ไหม นิไม่ใช่จับฉลากพรีเซ็นต์งานนะยะ" มิริณเอ่ยแย้งทั้งสองสาว ที่ให้เธอต้องออกไปจับฉลากเลือกกับตันทีม

"เออ น๊า ไปเถอะ " เมื่อปฏิเสธไม่ได้ มิริณก็ยอมลุกขึ้นออกไปและหยิบกระดาษออกจากกล่อง ด้วยมีสายตาคมเข้มของอรัณจับจ้องคนคนตัวเล็กอย่างไม่วางตา มิริณยืนตรงหน้าอรัณและริว มือเรียวบางหยิบกระดาษเล็กที่ถูกม้วนเอาไว้ขึ้นมาเปิดอ่าน จากนั้นก็ยื่นมันให้กับริว ริวเปิดอ่านถึงกับหลุดยิ้มให้กับมิริณ จากนั้นร่างบางก็กลับมานั่งที่เดิม

"สาธุขอให้ได้พี่อรัณมาเป็นกัปตันทีมเรานะแก ฉันอะปลื้มพี่เขาเอามากๆ " ยัยขวัญข้าวที่นั่งกับฉันถึงกับเอ่ยขึ้นมา มิริณที่ได้ยินเช่นนั้นถึงกับมองค้อนให้กับเพื่อนของเธอ สงสัยคำขอยัยขวัญข้าวจะไม่เป็นจริงแล้วแหละ เพราะฉันแอบเปิดอ่านเมื่อกี้ กัปตันทีมที่ได้มาคือพี่ริวไม่ใช่พี่อรัณแล้วละนะคนสวย หึ! ฉันรู้สึกโล่งอกมากที่ไม่ใช่พี่อรัณอย่างน้อยโชคก็พอเข้าข้างฉันบ้างแหละ

ด้านอรัณหลังจากที่มิริณกลับเข้าไปนั่งที่ ไอ้ริวก็กันมาพร้อมกับยกยิ้มให้ผมอย่างพอใจ

"น้องมิริณจับได้ชื่อกูเป็นกัปตันทีมน้องวะ" ริวเอ่ย พร้อมกับโชว์กระดาษเล็กที่อยู่ในมือให้กับอรัณดู