พลาดรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 41

หลายวันต่อมา

วันก่อนเขาพาแพทไปดูหนังและทานข้าวตามประสาคนเป็นแฟนกัน แต่ขณะที่อรัณพาแพททานข้าวสองต่อสองอยู่นั้น แพทที่รู้สึกว่าอรัณนั้นดูไม่มีความสุขขณะที่เขาอยู่กับเธอ

"รัณ แพทขอโทษด้วยนะที่ทำให้รัณรู้สึกอึดอัด แต่รัณรู้ไหมว่าแพทรักรัณมากนะ แพทรักรัณมาตั้งแต่สมัยที่เราเรียนด้วยกัน ไม่ว่าตอนนี้หัวใจของรัณกำลังสับสนหรือหาทางกลับมาหาแพทไม่เจอ แต่แพทเข้าใจรัณนะ รัณอาจจะแค่หลงกับของเล่นชิ้นใหม่ รัณรู้ตัวหรือเปล่าว่ารัณกำลังเปลี่ยนไป" อรัณที่ได้ยินเขานั้นร่างสูงถึงกับสะอึกขึ้นมา ใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับซีดเผือกขึ้นมาต่อหน้าแฟนสาวของตน

"มันไม่ได้เป็นอย่าที่แพทคิดนะ" อรัณยังคงปากหนักเช่นเดิม

"แพทอยากจะพารัณไปที่ๆ เราเคยมีความสุขด้วยกัน แพทอยากได้อรัณคนเดิิมของแพทกลับคืนมา" แพทยังคงเอ่ยกับอรัณมาเช่นนั้น และฝืนยิ้มให้กับคนตรงหน้า ขอโทษด้วยนะรัณที่แพทต้องพูดตรงๆ แบบนี้ รัณจะได้รู้ตัวซะบ้าง ว่าตัวเองนั้นตาต่ำแค่ไหนที่คว้าเอาผู้หญิงขายตัวนังสองพี่น้องนั้น ถ้าเป็นคนอื่นฉันจะไม่อะไรเลย แต่กับยัยมิริณฉันไม่ปล่อยไว้แน่ ฉันไม่ถูกชะตากับนัวนั้นตั้งแต่ที่ฉันเจอมันที่ห้องพยาบาล

หลังจากที่อรัณพาแพทไปทานข้าวเสร็จร่างสูงก็ขับรถมาที่คลับทันที โดยมีริกและริว เรียวตะที่นั่งอยู่ก่อนหน้านี้ อรัณเข้ามานั่งได้ไม่นาน ร่างสูงก็หยิบแก้วบรั่นดีที่เรียวตะนั้นยื่นให้กับตน กระดกลงคอทันที

!! อึก...!! ริกที่นั่งจิบไวน์อยู่ข้างๆ ถึงกับหันมองหน้าเพื่อน

"ไปโดนตัวไหนมาวะ แม่งกระดกไม่หยุด"

"ไม่รู้วะ กูแค่อยากดื่ม อยากเมา" อรัณตอบเพื่อนราวกับว่าเขาไม่ได้เมามานานมาก จากนั้นมือหนาก็หยิบขวดบรั่นดีมาเทลงในแก้วของตนต่อ

"ทำหน้าราวกับคนอกหัก อย่าบอกนะโว้ย ว่าแพท เธอเลิกกับมึง" ริวที่นั่งอยู่เงียบๆ ต่างก็ส่งสัยกับสีหน้าและท่าทีของอรัณไม่ต่างจากพี่ชาย

"เลิก ไรพึ่งกลับมาจากพาแพทไปทานข้าว แล้วก็มาหาพวกมึงเนี้ยนี้เอง" อรัณตอบริวมาเช่นนั้น จากนั้นก็กระดกแก้วในบรั่นดีในมือต่อ

"เชี่ยรัณ มึงมีอะไรไม่สบายใจเปล่า" ริวยังคงตามเพื่อนต่อ เพราะสองสามวันมานี้ อรัณเอาแต่หงุดหงิดและมักจะR เพียงลำพัง อรัณเป็นคนค่อนข้างที่จะปากหนักที่จะไม่เล่าเรื่องส่วนตัวให้ใครฟัง ริวเองก็เดาอาการของเพื่อนไม่ถูก คนนั่งกลุ้มได้แต่เสมองหน้าทั้งสามหนุ่ม

"แพทเธอสงสัยว่ากูมีคนอื่น...วะ" อรัณเอ่ยกับเพื่อนมาด้วยสีหน้าคิดหนัก

"หึ...! เรียวตะที่นั่งฟังนิ่งๆ ถึงกับหลุดเสียงและผุดรอยยิ้มขึ้นมา

"ปกติแพทเธอสนใจมึงด้วยเหรอ น้องมิริณไม่ใช่ผู้หญิงคนแรกที่มึงนอนด้วยซะหน่อย ก่อนหน้านี้กูก็คิดว่ามึงก็มีคนอื่นมาตลอด ไม่เห็นมึงจะดูเครียดแบบนี้เลย นอกเสียจากว่าตอนนี้มึงไม่ได้คิดอะไรกับแพทแล้ว" เรียวตะเอ่ยกับอรัณมาอย่างรู้ทัน พร้อมกับยกแก้วไวน์ในมือขึ้นมาจิบไปพลางๆ

"ใครแม่งก็ดูมึงออกหมอแหละ แต่กูสงสัยว่าแพทเธอจะรู้เรื่องของกับน้องมิริณได้ยังไงกันวะ มึงแม่งไม่ได้ควงน้องมันแบบเปิดตัวนิ จะรู้ได้ไง" ริวเอ่ยถามอรัณมาด้วยท่าทีสงสัย เพราะปกติเหล่าสาวๆ คนก่อนหน้าของอรัณเพื่อนก็มักจะควงไปโน้นนี้ อยู่บ่อยๆ แต่กับมิริณเขาเองก็ไม่เห็นว่าอรัณจะออกตัวแรงกับน้องมิริณเหมือนเด็กเลี้ยงของอรัณมากกว่า แต่อรัณก็ไม่ได้บอกกับเพื่อนว่ามิริณนั้นอยู่คฤหาสน์ของอคิณแต่อย่างใด

"วันก่อนแพทเดินเห็นมิริณขึ้นรถไปกับกู" อรัณเลือกที่จะบอกกับทั้งสามหนุ่มไปแบบนั้น

"แล้วมึงกลัวไร กลัวว่าแพทจะทำอะไรมิริณงั้นเหรอ" ริวเอ่ยถามเพื่อนมา อรัณได้แต่เสมองใบหน้าเพื่อน มิริณจะไปสู้ใครได้ ปากดีและเถียงเก่งได้แค่กับเขาคนเดียวเท่านั้นแหละ ยิ่งริวเอ่ยมาเช่นนั้นอรัณถึงกับคิดหนักขึ้นเป็นสองเท่า

"มิริณกับแพทมึงเป็นห่วงใครมากกว่ากัน กูถามมึงแค่นี้แหละ" ริวยังยิงคำถามให้อรัณนั้นคิดตามตน เดาว่าเพื่อนคงเทใจให้กับรุ่นต่างคณะ มากกว่าแพทไปเป็นที่เรียบร้อย ริวได้แต่คิดในใจ

อรัณไดเแต่เสมองหน้าเพื่อน จะไม่ให้เขาเป็นห่วงมิริณได้ไงในเมื่อเธอก็เป็นเมียเขา อรัณเสมองหน้าเพื่อนจากนั้นก็หยิบแก้วบรั่นดีขึ้นมาดื่มต่อ และไม่คิดที่จะตอบคำถามริว

"เด็กN มาใหม่มีสวยๆ ทั้งนั้นมึงสนใจไหม เพื่อจะทำให้มึงรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง" ริกที่นั่งฟังเงียบๆ ถึงกับเอ่ยถามเพื่อนมา

"ไม่อะ วันนี้กูไม่มีอารมณ์"

"หู้ย...เป็นไปได้วะ คนอย่างไอ้เชี่ยรัณ แม่งไม่มีอารมณ์ ปกติมึงเคยปฎิเสธกูที่ไหน น้องคนนี้มาใหม่ดาวเด่นของร้านเลยนะโว้ย...ไม่ลองหน่อยหรอ เธออาจตะพามึงขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ดเลยก็ได้"