พลาดรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 47

ปากหยักหนาไม่รอช้า ประกบเข้ากับเม็ดยอดอกที่แข็งเด้งขึ้นมา ลิ้นร้อนของคนตัวโตตวัดและขบเข้าที่ยอดอกของคนตัวเล็กเบาๆ ราวกับกลัวว่ามิริณนั้นจะด่าท่อตน อรัณละใบหน้าอันหล่อเหลาออกจากเต้างามของคนตัวเล็ก สายตาคมสบตาเข้ากับใบหน้าหวานตรงหน้า ฝ่ามือหนาจับเข้าที่ต้นคอของเล็กจากนั้นปากหยักหนาก็ประกบปากเข้ากับปากบางของคนตรงหน้าทันที

ด้านคนตัวเล็กที่โดนอารมณ์วามหวามของคนตัวโตเข้าครอบงำ ปฎิเสธไปก็มีแต่จะเหนื่อยเปล่า นี้เขาไม่กลัวคนอื่นมาเห็นบ้างหรือไงกัน มิริณได้แต่คิดในใจแต่นั้นใช่ว่าร่างกายเธอจะปฎิเสธ ยอดอดแข็งเป็นไตสู้กับมือหนาของคนตัวโต ร่างบางถึงกับรู้สึกขนลุกและปรนเสียวในเวลาเดียวกัน ปากบางของคนตัวเล็กเกี่ยวลิ้นร้อนของคนตัวโตตามอารมณ์ความปรารถนาของตน โดยไม่ยอมให้อรัณนั้นจูบเธอแต่เพียงฝ่ายเดียว

!! ทั้งสองร่างจูบและแลกสัมผัสลิ้นกันไปมา อรัณถึงกับพึงพอใจที่มิริณนั้นจูบและพยายามเกี่ยวลิ้นของตน แบบนี้สิ รสจูบที่เขาพึงปรารถนา จากที่จูบไม่ประสีประสาแต่คนตัวเล็กกับเพิ่มจูบเร้าร้อนเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ อรัณถึงกับหลุดครางในลำคอ

ในที่สุดร่างสูงก็ทนไม่ไหว อรัณค่อยๆ ถอนจูบออกจากปากบางของคนตัวเล็ก และอุ้มลงสระว่ายน้ำอีกครั้ง แขนแกร่งยกเข้าที่ขาของคนตัวเล็ก อรัณใช้ความชำนานของตน ถอดสิ่งกรีดขวางออกจากเรือนร่างของมิริณไม่กี่วินาที ไม่นานทั้งสองร่างก็เปลือยเปล่าต่อหน้ากันและกัน มิริณมองท่อนเอ็นที่ขนาดใหญ่ที่ผงาดหัวขึ้นมาสู้ภายนอกร่างบางถึงกับถอยหลังชิดขอบสระ มิริณได้แค่มองท่อนเอ็นที่แข็งตัวขึ้นทั้งลำ นี้มันไม่ใช้เล็กๆ กระแทกทีเธอถุงกับสะดุ้ง

อ่า...ให้ตายเถอะเมื่อเช้าเขาพึงจัดไป ผ่านไปเพียงไม่กี่ชั่วโมง นี้เขาจะจัดฉันอีกแล้วเหรอ ร่างบางได้แต่มองส่วนนั้นตาพริบๆ ที่ผงาดหัวขึ้นมาพร้อมสัมผัสกับส่วนนั้นของเธอ

ด้านอรัณจับเข้าที่ตัวตนของตน ฝ่ามือหนารูดแก่นกายขึ้นลงสองสามที เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กพร้อม อรัณจ่อท่อนเอ็นขนาดใหญ่สอดและเน้นเอวหนากระแทกเข้ามา ครั้งเดียวจนมิดสุดลำ

!! อ่า ... !! ทั้งสองถึงกับหลุดเสียงครางออกมาพร้อมๆ กัน

ร่างบางที่โดนอัดเข้ามาถึงกับต้องนิ้วหน้าด้วยความเจ็บปรนเสียว ปากหยักหนาไล่จูบและดุดลิ้นร้อนลากไปมายังส่วนบนที่เปลือยเปล่าของคนตัวเล็ก ขณะที่ตัวตนของเขาและเธอยังคงเชื่อต่อกัน อรัณทั้งจูบและเลียไปทัั่วทั้งตัวของคนตัวเล็ก มิริณหอมหวานจับใจ ไม่อยากพลาดช่วงเวลาดีๆ แบบนี้แม้แต่วินาทีเดียว

จากนั้นเอวสากหนาก็ทำหน้าที่เคลือนตัวตนเข้าๆ ออกๆ

!! อะ อ่า !! ร่างบางเอ่นอกอันอวบอึมรับเรียวลิ้นร้อนของคนตัวโต ฉันเสียวมาก มันเสียวถึงกับสั่นสะท้านไปทั้งตัว

ฝ่ามือเล็กขย้ำเข้าที่ผมดกดำของร่างสูงเพื่อหาที่ยึดเกาะ เอวหนากระแทกเข้าร่องแคบอย่างถี่รั่ว จนร่างบางนั้นขยับตัวไปตามแรงกระแทก

!! ผับ ผับ !! เสียงน้ำในสระที่ดังและกระจัดกระจายขึ้นขอบสระ ใบหน้าสวยหวานแหงนมองท้องฟ้าด้วยความเสียวปรนทรมาน มิริณฉันรู้สึกล่องลอยไปกับอากาศราวกับไม่ใช่ตัวฉัน ร่างบางกัดปากเบาๆ เพื่อเพิ่มความเซ็กซี่ แต่นั้นกับยิ่งเพิ่มความเร้าร้อนและดึงดูดคนตัวโต

" กัดปาก อ้า มิริณ เซ็กซี่ซะมัด" อรัณหลุดเสียงออกมาอย่างเซ็กซี่ ไม่ต่างจากคนตัวเล็ก

"อ่าส อะ" ร่่างหนาสอดเอวกระแทกเข้าๆ ออกๆ มาอย่างหนักหน่วง ใบหน้าอันหล่อเหลาแหงนมองท้องฟ้าในเวลากลางวัน

!! มิริณ แบบนี้แหละ อ่า !! ร่างหนาปล่อยเสียงครางออกมา ด้วยความเสียวซ่านและทรมาน ไม่ว่าจะที่ไหนมิริณก็ทำให้เขาใจสั่นและตื่นเต้นไปกับการร่วมรักไปกับเธอ

ด้านคนตัวเล็กที่โดนแกร่นกายหนาเคลื่อนตัวตนเข้าๆ ออก ร่างบางถึงกับสั่นสะท้านไปทั้งตัว

!! ผับ ผับ !! เอวหนากระแทกเข้ามาอย่างเมามันส์และถี่ยิบ ในที่สุดอรัณก็พาเธอนั้นแตะถึงของสวรรค์ ร่างบางที่ยืนทรงตัวในน้ำหลายนาทีถึงกับเซเล็กน้อย แต่นั้นอรัณกับพยุงเอาไว้ทัน

เมื่ออรัณเห็นเช่นนั้นหลังจากพักเหนื่อยได้ไม่นาน ร่างสูงก็เดินอุ้มคนตัวเล็กในสภาพเปลือยเปล่าด้วยกันทั้งคู่เข้ามายังโซฟาตัวยาวภายในห้องนอน

ด้านมิริณฉันรู้ได้ทันทีต่อจากนี้อะไรจะเกิดขึ้น อรัณอุ้มคนตัวเล็กมาวางลงบนโซฝาอย่างเบามือ จากนั้นคนตัวโตก็ไม่รอช้า ร่างสูงจับขาเรียวเล็กแยกออกจากกันด้วยกับจับจ้องดอกไม้งามที่เบ่งปานอวบอิ่มอย่างไม่ละสายตา

"อีกรอบนะ ฉันยังกินเธอไม่อิ่ม" เสียงทุ่มเอ่ยออกมา พร้อมกับขบเข้าที่ใบหูของคนใต้ร่างอย่างอ่อนโยน มิริณถึงกับขนลุกและย่นคอหนีสัมผัสร้ายของเขา ฝ่ามือหนาบีบและขย้ำที่หน้าอกสลับทั้งสองเต้าไปมา

"อะ...อืม" ร่างบางถึงกับหลุดเสียงครางอันน่าเกลียดออกมา เมื่อโดนนิ้วร้ายนั้นสะกิดเข้าที่เต้างามตามอารมณ์กามของอรัณ

"กลัว เรื่องนี้ด้วยเหรอ"

"ฉันแค่กังวลคะ ฉันไม่อยากได้ขึ้นชื่อว่ายุ่งกับแฟนใคร" มิริณเอ่ยมาเพราะต้นเหตุของเรื่องนี้มันไม่ใช่เธอ เมื่อไหร่อรัณจบความสัมพันธ์กับเธอทุกอย่างก็แค่จบ

"เธอจะโทษตัวเองทำไมกัน ในเมื่อฉันเป็นคนผิดที่เลิกยุ่งกับเธอไม่ได้" อรัณเอ่ยมาจากใจของความรู้สึก นับวันมิริณยิ่งมีอิทธิพลต่อใจเขามากเพิ่มขึ้น เขารู้ว่าที่คุณบิดานั้นต้องการให้เขาและแพทหมั้หมายนกัน เพราะท่านกลัวว่าจะได้มิริณมาเป็นสะใภ้ เรื่องนี้มิริณเธอไม่ได้เป็นคนผิด คนที่ผิดคือเขาที่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเธอ

"เชื่อใจฉันสิ แพทไม่มีทางทำอะไรเธอได้ ฉันไม่มีทางให้เป็นเช่นนั้นแน่นอน" อรัณเอ่ยกับคนตัวเล็กมิริณเป็นคนของเขา ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิมายุ่งกับเธอ

ด้านมิริณฉันกำลังสับสนกับตัวเองอย่างบอกไม่ถูกคนที่ฉันเคยบอกกับตัวเองไม่มีทางจะยุ่งเกี่ยวกับเขาเด็ดขาด ด้วยความที่นับวันเรายิ่งใกล้ชิดกันมากขึ้น ฉันไม่สามารถห้ามใจตัวเอง ไม่ให้รู้สึกไปกับเขา มันห้ามไม่ได้เลยซักนิด ใบหน้าหวานถึงกับครุ่นคิด แต่นั้นอรัณกับเลือกที่จะมอบจูบให้กับคนตรงหน้าประทับลงอย่างอ่อนโยน

ด้านอรัณหลังจากที่เขาได้รังแกคนตัวเล็กนั้นไปตลอดทั้งวัน ร่างบางนอนหลับอยู่บนเตียงนอน อรัณปล่อยให้มิริณนอนพัก และเดินออกมาสำรวจบริเวณรอบๆ ตัวบ้าน

"คุณอรัณคะ ที่หลังเขาถัดไปประมาณสองกิโล มีน้ำตก พรุ่งนี้ถ้าคุณอรัณจะพาหนูมิริณไปเที่ยว ป้าจะได้ให้ลุงกิตเอาจักรยานมาไว้ให้คะ" ป้าสายเอ่ยกับอรัณขณะที่ยกอาหารมาให้กับเจ้านาย ป้าสายเป็นคนที่คอยดูแลบ้านพักตากอากาศของครอบครัวเขามาตั้งแต่สมัยที่มารดายังมีชีวิต

"น้ำตกริมธาร ใช่สิครับ ผมไม่ได้มาที่นี่นาน ลืมไปว่าระเวกบ้านเราก็มีที่เที่ยวนะครับ"

"งั้นพรุ่งนี้ผมต้องรบกวนป้าสายกับลุงกิตแล้วละครับ" อรัณเอ่ยเช่นนั้นเพราะพรุ่งนี้เขาตั้งใจจะพามิริณนั้นไปเล่นน้ำตกและดื่มบรรยากาศแถวๆ ริมเขาที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านพัก

ด้านมิริณที่แอบฟังอรัณคุยกับป้าสาย ร่างบางถึงกับตาโต ที่พรุ่งนี้อรัณนั้นจะพาเธอเที่ยว เธอกับรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก วันข้างหน้าไม่รู้จะเป็นเช่นไร แต่ตอนนี้เธอขอมีความสุขกับสิ่งที่มีอยู่ก็พอ