พลาดรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 58

หญิงสาวใบหน้าสวยเดินรถออกมาจากรถคันหรูคู่ใจของตน ปากบางยกยิ้มออกมาอย่างพอใจที่เห็นรถของเก่งนั้นวิ่งสวนทางออกไป

"รัณคะ วันนี้แพทอยากจะขอติดรถไปมหาลัยไปกับรัณนะคะ เดี๋ยวแพทขอฝากรถไว้ที่นี่และให้พี่พลมาขับกลับนะคะ" แพทเอ่ยกับอรัณขณะที่สายตาของร่างสูงยังคงมองไปยังหน้าประตู

"ครับ" อรัณเอ่ยกับแพทมาแค่นั้น จากนั้นร่างสูงก็พาแพทขับรถของตนออกจากคฤหาสน์ทันที ด้วยความรู้สึกที่ร้อนรุ่มภายในใจ มิริณทำไมเธอถึงเป็นคนใจง่ายแบบนี้ รถใครก็ขึ้นได้งั้นเหรอ อรัณได้แค่ครุ่นคิดภายในใจ ขณะที่ยังคงขับรถ

ด้านแพทฉันอุตส่าห์ลงทุนให้เก่งเข้าหายัยมิริณทางน้าเกศเพื่อทุกอย่างจะได้ง่ายขึ้น เรื่องอะไรฉันจะยอมให้อรัณนั้นรีบขับรถตามสองคนนั้นไป ถ้าเป็นเช่นนั้นแผนฉันคงจะเสียหมด แพทได้แต่ยิ้มร้ายออกมา

"รัณคะ แพทยังไม่ทานข้าวเช้ามาเลยค่ะ แพท รบกวนรัณช่วยแวะ ร้านS ก่อนได้ไหมคะ" เสียงหวานเอ่ยกับแฟนหนุ่มออกมา ด้านอรัณแพทหิวขนาดนี้จะปฏิเสธก็คงจะดูน่าเกียจจนเกินไป อรัณจึงหักพวงมาลัยแวะร้านอาหารที่แฟนสาวบอกกับตน

ด้านมิริณฉันรู้สึกเกร็งอย่างบอกไม่ถูกที่ฉันต้องนั่งรถมากับคนอื่น โดยระหว่างทางมีคุณเก่งคอยชวนฉันคุยด้วยตลอดทางแต่เขาก็ยังเป็นคนแปลกหน้าสำหรับฉันอยู่ดี

เก่งที่มีสาวสวยอย่างมิริณนั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถในวันนี้ชายหนุ่มถึงกับยกยิ้มออกมาด้วยความพอใจ

"คุณมิริณทานอะไรมาหรือยังครับ" เก่งเสมองใบหน้าสวยหวานมิริณที่ร่างบางเอาแต่ถามคำตอบคำ

"ยังค่ะ"

"ถ้าคุณมิริณไม่รังเกียจผมขอพาคุณไปทานข้าวได้ไหมครับ"

"ถ้าเป็นตอนนี้คงไม่สะดวกนะค่ะ เพราะวันนี้ฉันมีเรียนตอนสิบโมง แค่นี้ฉันก็เกรงใจคุณเก่งจะแย่แล้วค่ะ"

"อย่าคิดมากเลยครับผมยินดี" จากนั้นไม่นานเก่งก็ขับรถมาส่งมิริณที่มหาลัย แต่ก่อนที่จะลงจากรถเก่งก็ไม่ลืมที่จะขอไลน์เพื่อไว้ติดต่อกับมิริณ เขาไม่ได้จะทำตามที่แพทนั้นสั่งแต่อย่างใด มันกับเป็นการบังเอิญมากกว่าที่เขาเจอมิริณครั้งแรกเขารู้สึกดีและอยากจะสานสัมพันธ์ต่อ โดยไม่สนใจว่ามิริณจะทำอาชีพอะไรมาก่อน

@มหาลัยB

ด้านอรัณหลังจากที่ร่างสูงนั้นพาแพททานข้าวจากนั้นก็ขับรถมายังมหาลัย เย็นนี้หลังเลิกเรียนเขายังต้องไปส่งเธอที่บ้านของเธออีก ฝ่ามือหนาของ อรัณในมือเอาแต่กดต่อสายหามิริณไปหลายสาย แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าเธอนั้นจะรับสายของเขา

!! โธ่....เว้ย!! อรัณสบถออกมาอย่างหัวเสียที่มิริณนั้นไม่ยอมรับสายของตน

" หึ...นี้เธอจะรู้หรือเปล่าว่าเขานั้นเป็นห่วง ออกมากับคนอื่นแบบนั้นได้ยังไงกัน มิริณนะมิริณ เธอจะปั่นให้ฉันหัวเสียแบบนี้ไปถึงไหนกัน" อรัณได้แต่พึมพำออกมา ขณะที่ทั้งสามหนุ่มนั้นลงไปทานข้าวที่โรงอาหาร แต่จะไปหามิริณที่คณะของเธอตอนนี้ก็คงจะไม่ได้ เพราะอีกสิบนาทีเขาเองก็มีเรียนเช่นกัน

ด้านมิริณและตอนนี้ร่างบางก็อยู่ในห้องเรียนขณะพวกเธอกำลังรออาจารย์เข้ามาผู้สอนนั้น

"มิริณ คืนนี้แกไปกับพวกฉันเปล่า" ร่างบางที่นั่งเล่นสมาร์ตโฟนขณะที่รอเรียนนั้นถึงกับเสมองใบหน้าของบีนา

"ไปไหนเหรอแก" มิริณเอ่ยถามเพื่อนมาด้วยท่าทีสงสัย

"นี้แกอย่าบอกนะว่าแกลืม" แต่นั้นกับยิ่งทำให้มิริณนั้นขมวดคิ้วขึ้นมาอีกครั้ง

"ก็วันนี้วันเกิดต้ามันไง ไหนนั้นแกบอกว่าจะเอาชุดมาและไปค้างที่คอนโดยัยขวัญข้าว นี้แกอย่าบอกนะว่าคืนนี้แกไม่ไปกับพวกฉัน" อ่า...นิฉันลืมวันเกิดต้าไปเสียสนิท สงสัยฉันจะจำวันผิด ฉันนี้เป็นเพื่อนที่แย่มากจริงๆ

"ว่าไง...ตกลงแกจะไปป่าว"

"เออ ไปดิฉันตกลงกับพวกแกไว้แล้ว จะเท พวกแกได้ไง" มิริณตอบบีนา

"แต่ฉันไม่ได้เอาชุดมา คงต้องกลับไปเอาชุดก่อน"

"ไม่ต้องกลับให้เสียเวลาหรอกยะ ฉันคิดไว้แล้วว่ายังไงแกก็ต้องลืม ฉันเอาชุดฉันมาเผื่อแกด้วยแล้วเรียบร้อย" ยัยบีนาเอ่ยมาพร้อมกับรอยยิ้มแฉ่งให้กับฉัน เรื่องเที่ยวเพื่อนปาร์ตี้ขอให้บอก งานถนัดของนางวางแผนแม้กระทั่งชุดให้ฉัน

อีกด้านของแพทวันนี้หลังจากเลิกฉันแอบได้ยินแว่วๆ ว่ากลุ่มของอรัณนัดกันต่อที่คลับ ก็ดีนะถ้าคืนนี้ฉันตามอรัณไปในฐานะแฟนของเขา เพราะเมื่อเช้าขณะที่ฉันนั่งรถออกมากับเขาอรัณเอาแต่หงุดหงิดและที่เป็นอรัณเป็นแบบนั้นก็เป็นเพราะหึงหวงยัยมิริณกับเก่ง เมื่อคิดได้ดังนั้นแพทก็เดินไปดักรออรัณที่ตึกคณะวิศวะทันที ที่ผ่านมาฉันอาจจะปล่อยอรัณบ้างแต่ช่วงนี้ถ้ามีโอกาสฉันไม่ยอมปล่อยเขาแน่นอน เรียกว่าตามติดเป็นเงาก็ได้

ด้านอรัณหลังจากที่ร่างสูงเดินลงมาจากตึกพร้อมกับเรียวตะ ริกและริว สายตาคมของอรัณกับสะดุดเข้ากับแฟนสาวที่เดินส่งยิ้มหวานเดินเข้ามาหาตน ทั้งสามหนุ่มที่เห็นแพทมารออรัณที่หน้าตึกถึงกับขมวดคิ้วขึ้นมาด้วยท่าทีสงสัย เพราะน้อยครั้งมากที่แพทนั้นจะมาหาอรัณที่คณะวิศวะ

"รัณคะ วันนี้แพทติดรถรัณมาแพทก็ต้องติด รถรัณกลับด้วยแล้วละค่ะ"เสียงหวานของแพทเอ่ยบอกกับแฟนหนุ่ม

"ได้สิครับ" อรัณเองก็ไม่ได้ปฏิเสธแพท เพราะวันนี้ยังไงเขาก็ต้องไปส่งเธอ เมื่อเป็นเช่นนั้นอรัณจึงแยกตัวจากทั้งสามหนุ่ม

"เชี่ย รัณ งั้นคืนนี้เจอกันที่ SKY คลับนะ" ริวที่เสมองอรัณและแพทถึงกับเอ่ยออกมา จากนั้นทั้งสี่หนุ่มก็เดินไปยังรถของตนทันที

อรัณหลังจากที่ทำหน้าที่ขับรถออกมากับแพทแล้วนั้น

"พี่เรียวตะ" ฉันได้แต่ยิ้มแห้งๆ ให้กับคนตรงหน้า อะ ฉันไม่คิดว่าจะเจอกับพี่เขาที่นี่ด้วย

"แต่งแบบนี้ เล่นซะพี่จำไม่ได้เลยนะครับ" เรียวตะ เอ่ยชมรุ่นน้องสาวต่างคณะ มิริณได้แต่ยิ้มให้กับเรียวตะที่เอ่ยชมเธอ จากนั้นพี่เรียวตะก็เดินแยกออกไป เพราะดูเหมือนว่าพี่เขากำลังรีบ พี่เรียวตะ อยู่ที่นี่อย่าบอกนะว่าพี่อรัณก็คงอยู่ที่นี่ด้วย แต่จู่ๆ ฉันกับรู้สึกใจเต้นตุบตับขึ้นมา

จากนั้นฉันก็มานั่งที่โต๊ะที่มีเพื่อนๆ ในห้องหลายคนนั่งดื่มกันก่อนหน้าแล้ว เพราะกลุ่มฉันน่าจะมาสายสุด

"ฮาย มิริณ พวกฉันคิดว่าเธอจะไม่มาแล้วซะอีก" เสียงยัยมิ้นเพื่อนอีกกลุ่มที่เอ่ยทักฉันมา แปลกนะปกติพวกนี้ไม่มีใครอยากจะคุยกับฉันเลยด้วยซ้ำ

"ไม่มาได้ไง วันเกิดต้าทั้งที" ฉันตอบเพื่อนพร้อมกับหันไปหาเจ้าของวันเกิด ที่ตอนนี้ต้าเห็นมิริณมาร่วมวันเกิดตน ต้าถึงกับยิ้มไม่หุบ

"เบิร์ดเดย์ นะ" ฉันเอ่ยพร้อมกับยื่นของขวัญให้ต้า ที่พึ่งจะไปซื้อมาก่อนที่จะมาที่นี่ พอเห็นฉันมานั่งต้าก็ย้ายที่และมานั่งลงข้างฉันทันที

"ขอบคุณมากนะมิริณ แค่เห็นเธอมาฉันก็ปลื้มใจมากแล้ว" ต้าเอ่ยพร้อมกับจับเข้าที่หัวฉันอย่างถือวิสะ มิริณที่โดนเช่นนั้นถึงกับชะงัก

"อะ...เดี๋ยวคนอื่นก็เข้าใจผิดหมดหรอก" ฉันบอกกับเจ้าของวันเกิด ที่ตอนนี้เพื่อนในโต๊ะเริ่มจะมีเสียงเอ่ยแซวพวกฉันมา ให้ตายเถอะฉันไม่ได้คิดอะไรกับต้าเลยจริงๆ นะ

ด้านอรัณขณะที่ร่างสูงกำลังนั่งดื่มบรั่นดีด้วยท่าทีสบายอยู่นั้น เรียวตะกับเดินเข้ามานั่งลงที่ข้างตนพร้อมกับส่งรอยยิ้มทักทายแพท

"หวัดดีครับ แพท"

"เช่นกันนะคะ เรียวตะ" แพทเอ่ยพร้อมกับยกยิ้มให้เพื่อนของอรัณ จากนั้นแพทก็ขอตัวออกไปห้องน้ำ ด้านริกที่สายตามองไปยังโต๊ะของกลุ่มรุ่นน้องต่างคณะ เขาจำเพื่อนของมิริณได้เนื่องจากอยู่ชมรมเดียวกัน จากนั้นก็เจอกับร่างบางอันคุ้นตาของมิริณที่นั่งอยู่โต๊ะที่ถัดจากโต๊ะพวกเขาไปประมาณสามโต๊ะ

"ว้าว...น้องมิริณ ขยี้ใจพี่ชิบหาย" เสียงของริกที่เอ่ยชื่อมิริณออกมา อรัณที่นั่งดื่มอยู่นั้นถึงกับเสมองหน้าของริกชื่อนี้มีอิทธิพลต่อใจเขานัก

"เออ เมื่อกี้ก่อนเข้ามากูก็ทักน้อง แม่งวันนี้สวยเซ็กซี่ชิบหาย เล่นซะกูใจสั่นหมด" เรียวตะที่กำลังจะยกแก้วในมือขึ้นมาดื่มเอ่ยขึ้นมาอีกเสียง ที่วันนี้มิริณนั้นดูสวยเซ็กซี่มาก

"โน้น...ไง ครับ เชี่ยรัณ" อรัณที่หันไปตามที่ริกบอก ใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับชะงัก อรัณถึงกับขบกรามแน่นด้วยความโกรธจัด เสื้อสายเดี่ยวตัวเล็กรัดแน่นไปซะทุกส่วน อ่า...ให้ตายเถอะ เมื่อวานกับวันนี้ชุดยัยนี้แทบจะไม่ต่างกันเลย นี้จะใส่ล่อเหยื่อไปถึงไหน เขาอยากจะเดินไปกระชากเธอออกจากที่นี่นัก แต่ติดที่ว่าวันนี้มีแพทนั้นมาด้วย อรัณถึงกับหน้าแดงซ่านด้วยความโกรธจัด ริวที่เห็นสีหน้าของเพื่อนจะขำก็ขำไม่ออก มากับอีกคน แต่ก็หึงหวงอีกคน กลัวเหลือเกินกลัวว่าอรัณจะหลุดและไปกระชากมิริณ

"เออ สมน้ำหน้ามันนัก...ห่า ที่ไหนจะรวบสอง และผู้หญิงที่ไหนเขาจะยอมวะ" ริวได้แต่เสมองหน้าอรัณ ที่ไม่เก็บอาการเลยซักนิด