พลิกชะตา ล่าหัวใจแม่ทัพ นิยาย บท 65

เป็นรถม้าหรือ? เสียงกีบม้าดังกระทบพื้นถนนในยามค่ำคืนที่เงียบสงัด ช่างชัดเจนยิ่งนัก

ที่นี่อยู่ไม่ไกลจากประตูทิศเหนือของพระราชวัง วันนี้ก็เป็นวันคล้ายวันพระราชสมภพของฮ่องเต้ การที่เหล่าขุนนางและเชื้อพระวงศ์ที่ไปดื่มสุราในงานเลี้ยงยามดึกดื่นออกจากวังกลับจวน ก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรือ?

สวี่ชิงยื่นหน้าออกไปดู รถคันนี้วิ่งช้าเหลือเกิน? ม้าราวกับไม่มีคนบังคับ โคลงเครงไปมา

เมื่อดูให้ดี ตวนมู่สวี่ชิงขยี้ตาด้วยความไม่อยากจะเชื่อ รถคันนี้ทำไมคุ้นตาเช่นนี้? เป็นรถม้าที่นางเคยนั่งนี่นา เป็นรถม้าประจำตัวของจิ้งอ๋อง

ทำไมถึงยังวนเวียนอยู่บนถนนในยามดึกดื่นเช่นนี้? เสี่ยวซงจื่อที่ขับรถไปไหนล่ะ?

เมื่อวานนี้นางถามเขาว่าเขาจะเข้าไปในวังร่วมงานเลี้ยงกับท่านอ๋องด้วยหรือไม่ เจ้าบ้านั่นยังคุยโวว่า แน่นอนว่าต้องไปอยู่แล้ว ท่านอ๋องเสด็จเข้าวัง รถต้องให้เขาเป็นคนขับเอง คนอื่นไม่มีคุณสมบัตินั้น

ยังบอกอีกว่าของในรถม้าเปลี่ยนใหม่หมดแล้ว พรมเป็นพรมขนสัตว์สีขาวบริสุทธิ์ที่ส่งมาจากที่ไหนสักแห่ง เขาไม่ไว้ใจให้คนอื่นขับรถ กลัวจะทำสกปรก...

แต่ตอนนี้ เขาไปไหนล่ะ?

ขณะที่ตวนมู่สวี่ชิงกำลังคิดอยู่นั้น รถก็เข้ามาใกล้เรื่อยๆ นางเห็นชัดเจนว่านี่คือรถม้าของท่านอ๋องจริงๆ และไม่มีคนขับจริงๆ

เพราะวันนี้เป็นวันสำคัญ ม้าลากรถตัวหนึ่งถูกเปลี่ยนเป็นเฮยเย่า ม้าที่ท่านอ๋องทรงขี่เป็นประจำ เป็นม้าที่เข้าใจคนเป็นอย่างดี จะเป็นไปได้อย่างไรที่มันจะลากรถไปทั่วในยามดึกดื่นเช่นนี้?

ขณะที่กำลังสงสัยอยู่นั้น รถก็แล่นผ่านหน้านางไป เสียงครางต่ำๆ ที่เจ็บปวดและกดดันก็ดังออกมาจากในรถ

เป็นท่านอ๋องหรือ? เขาได้รับบาดเจ็บหรือ?

เหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ตวนมู่สวี่ชิงถึงกับลืมไปว่าตอนนี้ตนเองสวมชุดสตรีอยู่ นางพุ่งออกไปทันที ขณะที่กำลังจะก้าวขึ้นรถ นางถึงเพิ่งนึกขึ้นได้ ในพริบตานั้นเอง นางก็หายตัวเข้าไปในห้องปฏิบัติการ

เดิมทีตั้งใจจะถอดผมออก รัดหน้าอก เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วค่อยออกไป แต่ดูเหมือนว่าอาการของจิ้งอ๋องจะแย่มาก สีหน้าของเขาดูไม่ดีเลย เต็มไปด้วยความเจ็บปวดที่พยายามควบคุมไว้ ราวกับว่าได้รับพิษอะไรบางอย่าง สติสัมปชัญญะของเขาเลือนรางไปหมดแล้ว

ไม่ได้การ หากเพราะมัวแต่เปลี่ยนเสื้อผ้าทำให้อาการพิษกำเริบ พิษเข้าสู่หัวใจหรือสมองจนเป็นอันตรายถึงชีวิต นางจะต้องรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตเป็นแน่

“ท่านอ๋อง ท่านอ๋อง!” ตวนมู่สวี่ชิงออกมาจากระบบ คุกเข่าลงข้างๆ จิ้งอ๋องที่นอนเอนกายอยู่ แล้วเรียกเขา

เป็นอย่างที่คิด คนๆ นี้หมดสติไปแล้วจริงๆ ได้แต่หลับตา กัดฟันพยายามกดอาการพิษไว้ นางไม่เคยเห็นหลงจิ้งซิวในสภาพเช่นนี้มาก่อน นางรู้สึกเจ็บปวดใจอย่างบอกไม่ถูก ที่แท้เทพสงครามก็ไม่ได้ไร้เทียมทาน

ยังบ่นในใจไม่ทันจบ ชายหนุ่มก็ลืมตาขึ้นมาทันใด ดวงตาทั้งคู่แดงฉานราวโลหิต จ้องมาที่นางเขม็ง เล่นเอาสวี่ชิงสะดุ้งสุดตัว! ตอนนี้ถ้าจะบอกหลงจิ้งซิวไปตรงๆ ว่าตนเองแต่งหญิงปลอมตัวมา...เขาจะเชื่อไหมนะ?

แต่เห็นได้ชัดว่าความกังวลของนางมากเกินไปแล้ว ตอนนี้สติสัมปชัญญะและการมองเห็นของจิ้งอ๋องพร่ามัว ในสายตาของเขา คนตรงหน้าเป็นเพียงนางกำนัลหรือคนรับใช้ในวังเท่านั้น

เขาอดทนและเอ่ยอย่างยากลำบากว่า “ไปซะ!”

วันนี้เป็นวันคล้ายวันพระราชสมภพของเสด็จพ่อ เหล่าท่านอ๋องทั้งหมดประทับค้างคืนในวัง ในงานเลี้ยงอาหารค่ำ เขาดื่มสุราไปหลายจอก ก่อนนอน แม่นมหงนำชาแก้เมามาให้ เนื่องจากเป็นคนที่ไว้ใจได้ของเสด็จแม่ เขาจึงไม่ได้คิดอะไรมาก ดื่มแล้วก็พักผ่อน

แต่ไม่นานก็รู้สึกร้อนรุ่มไปทั่วทั้งตัว ราวกับถูกไฟเผา อยากจะมีสตรีอยู่ข้างกายให้เขาได้หยอกล้อ

หลงจิ้งซิวรู้ว่าเขาถูกวางยาแล้ว แน่นอนว่าต้องมีกลอุบายรอเขาอยู่ข้างหน้า เขาต้องรีบออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

แต่พอเปิดประตูออกมา ก็มีบางอย่างคล้ายก้อนมนุษย์ที่อบอวลไปด้วยกลิ่นเครื่องหอมกลิ้งพุ่งเข้ามาหา เขารีบเบี่ยงตัวหลบแทบไม่ทัน ที่นี่คือในวัง ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นใคร ก็ห้ามแตะต้องเด็ดขาด มิฉะนั้นเรื่องจะบานปลายจนรับมือไม่ไหวแน่นอน!

เขารวบรวมลมปราณแล้วทะยานตัวข้ามกำแพงเรือนออกไปตรงๆ มุ่งหน้าไปยังประตูวังโดยไม่ลังเล ระหว่างทางเจอกับองครักษ์เวรยามยามวิกาล พอเห็นว่าเป็นท่านอ๋องจิ้งก็เพียงค้อมตัวคารวะ แล้วก็พากันเดินตรวจตราต่อ ไม่ได้ซักถามสิ่งใดเพิ่มเติม