พลิกชะตา ล่าหัวใจแม่ทัพ นิยาย บท 66

เขาเพียงรู้สึกร้อนรุ่มขึ้นเรื่อยๆ จำต้องรีบออกจากวังหลวงกลับจวนโดยเร็วที่สุด ในจวนมีตวนมู่สวี่ชิงอยู่ ไม่ว่าจะเป็นพิษชนิดใด เขาย่อมต้องมีวิธีแก้ไขได้แน่นอน

เนื่องเพราะโคจรลมปราณ จึงเร่งให้ฤทธิ์ยาแผ่ซ่านเร็วขึ้น หลังจากจิ้งอ๋องขับรถม้าออกจากประตูวังหลวงแล้ว สติก็เริ่มเลือนรางไปบ้าง นี่จึงเป็นเหตุของรถม้าไร้คนขับที่ตวนมู่สวี่ชิงได้เห็นก่อนหน้านี้

ทว่าสำหรับผู้ฝึกยุทธ์แล้ว สัญชาตญาณระวังภัยหยั่งรากลึกอยู่ในกระดูก แม้จะถูกควบคุมด้วยฤทธิ์ยาอันรุนแรง หลงจิ้งซิวก็ยังคงฝืนประคองสติอันเลือนรางให้กลับคืนมาได้ชั่วขณะ

เขาทราบดีว่าตนเองออกมาจากวังหลวงแล้ว อยู่ในรถม้าของจวนอ๋อง แต่เหตุใดบนรถม้าจึงมีนางกำนัลอยู่ด้วยเล่า?

“ท่านอ๋อง ท่านอ๋อง...”

เสียงของนางกำนัลผู้นี้ เหตุใดจึงคล้ายคลึงกับตวนมู่สวี่ชิงผู้นั้นในจวนนัก?

คงเป็นเพราะนับแต่รู้ว่าตนถูกพิษ ก็คิดถึงแต่การตามหาเขา ดังนั้นในยามนี้จึงเกิดภาพหลอนขึ้น

ตวนมู่สวี่ชิงรู้ว่าสติของเขากำลังเลือนราง จึงรวบรวมความกล้าเอ่ยขึ้นโดยไม่สนใจสิ่งใดนัก “ท่านอ๋องฟังข้าก่อน พวกเรา...” ใช้ยาก่อนเถอะ...

ยังมิทันกล่าวจบประโยค ก็ถูกจิ้งอ๋องรวบร่างเข้าไปกอดไว้ในอ้อมอก

บ้าจริง นี่คิดจะใช้นางเป็นยาถอนพิษหรืออย่างไร? ตวนมู่สวี่ชิงพูดไม่ออกบอกไม่ถูก นางเป็นหมอนะ เป็นหมอ หาใช่ยาถอนพิษ กินนางเข้าไปก็แก้พิษไม่ได้เสียหน่อย!

“ท่าน...” เมื่อรู้ว่าคนตรงหน้าไม่ใช่คนชั่วร้าย หากแต่เป็นแม่ทัพเทพสงครามผู้มีจิตใจแน่วแน่ ตวนมู่สวี่ชิงยังคงพยายามใช้เหตุผลกับเขา

ทว่าเพิ่งเปล่งเสียงออกไปได้พยางค์เดียว ศีรษะใหญ่โตนั้นก็ซบลงบนไหล่ของนาง “เจ้าตัวเล็ก เหตุใดจึงเป็นเจ้า?”

ตวนมู่สวี่ชิงตัวแข็งทื่อ หัวใจเต้นระรัว นอกจากความตกใจแล้ว ความรู้สึกยินดีระคนประหลาดใจที่แทรกเข้ามาอย่างอธิบายไม่ได้นี่มันคืออันใดกัน?

นางเลิกดัดเสียงห้าวโดยไม่รู้ตัว กลับมาใช้เสียงเดิมของตน “ข้า คือผู้ใดหรือ?” นางถามเสียงเบา ก่อนจะกลืนน้ำลายอย่างประหม่า

“คือ...หมอน้อย...ในจวนของข้า...”

หลงจิ้งซิวรู้ดีว่า บัดนี้สติของตนเลือนรางเต็มที ประสาทหลอนไปหมดแล้ว ถึงขั้นเห็นนางกำนัลที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้นี้เป็นใบหน้าของตวนมู่สวี่ชิงไปได้

เขาพยายามอย่างยิ่งที่จะสะกดฤทธิ์ยาเอาไว้ ทว่ามันช่างยากเย็นเหลือเกิน ร่างกายนี้มิอาจควบคุมได้ด้วยสติสัมปชัญญะอีกต่อไปแล้ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน