พลิกชะตา ล่าหัวใจแม่ทัพ นิยาย บท 67

แต่การให้น้ำเกลือต้องใช้เวลาอย่างน้อยสองชั่วยาม หากเขากลับมามีสติกลางคัน นางจะอธิบายอย่างไร? ยังมียาสลบอีก บางทีอาจมีผลข้างเคียง หากภายภาคหน้าในสนามรบ ปฏิกิริยาเขาเชื่องช้าลงจะทำอย่างไร?...

ผู้ที่จิตใจขัดแย้งกันอย่างรุนแรงมิใช่เพียงตวนมู่สวี่ชิง ยังมีหลงจิ้งซิวอีกผู้หนึ่ง สติสัมปชัญญะสุดท้ายทำให้เขาต้องการสะกดกลั้นตนเอง ปล่อยให้สตรีข้างกายรีบจากไป ทว่าเขากลับไม่อาจควบคุมร่างกายตนเองได้

ไม่ทันที่สวี่ชิงจะได้คิดให้ถี่ถ้วน คนข้างหลังก็แนบชิดเข้ามาอีกครา นางสูดลมหายใจลึก พิษในกายหลงจิ้งซิวคงติดต่อกันได้เป็นแน่ อ้อมกอดอันไร้เหตุผลนี้ นางกลับไม่คิดอยากจะจากไป ไม่คิดอยากจะผลักไส จิตใจว้าวุ่น สับสนปั่นป่วน หัวใจเต้นรัวราวกลองศึก!

มีเหล้าวันนี้ดื่มวันนี้ อย่ารอจนบุปผาร่วงโรยแล้วจึงคิดเด็ดกิ่งก้าน คนกล้าตายอิ่ม คนขลาดตายอด! ช่วยหนึ่งชีวิตประเสริฐกว่าสร้างเจดีย์เจ็ดชั้น การได้ครอบครองแม้นเพียงชั่วครู่ก็ยังดีกว่าการรอคอยชั่วนิรันดร์ อย่าได้ขลาดเขลา ลุยเลย!

หลงจิ้งซิว ท่านเป็นคนจับข้าไว้ไม่ยอมปล่อยนะ ท่านเป็นฝ่ายเริ่มก่อนนะ อย่าโทษข้าแล้วกัน!

ตวนมู่สวี่ชิงหมุนกายในอ้อมอกของเขา หลับตา แล้วแหงนศีรษะขึ้นเล็กน้อย เผยให้เห็นฟันซี่เล็กขาวราวไข่มุก กัดลงไปบนลำคอของเขาทีหนึ่ง...

“ช่วงละครสั้น”

จิ้ง “เจ้าตัวเล็กช่างเหิมเกริม ไม่เกรงกลัวฟ้าดิน รังแกข้าตอนที่ข้าไม่ได้สติชัดๆ ยังจะปัดความรับผิดชอบว่าไม่ใช่ความผิดเจ้าอีกรึ?”

ชิง “ข้ากำลังช่วยท่าน ช่วยท่าน ช่วยท่านอยู่นะ! แน่นอนว่า ความเห็นแก่ตัวเล็กๆ น้อยๆ น่ะ ก็มีอยู่นิดหน่อยเท่านั้นเอง” ≧◔◡◔≦!

เปลวเพลิงอันร้อนแรงถูกจุดขึ้นจากลำคอ ‘พรึ่บ’ เผาผลาญสติสัมปชัญญะและความมุ่งมั่นทั้งหมดของเขาให้มอดไหม้เป็นเถ้าถ่าน

หลงจิ้งซิวอาศัยสติอันเลือนรางสุดท้าย ลืมตาขึ้นหมายจะมองใบหน้านี้ให้ชัดเจน ทว่าเรื่องน่าขันที่สุดก็คือ มันยังคงเป็นใบหน้าของตวนมู่สวี่ชิง ดังเช่นที่เขาคิดคำนึงอยู่ในใจ

ช่างเถิด หลับตายอมรับชะตากรรม ก็คิดเสียว่าเป็นเขาก็แล้วกัน...

ตวนมู่สวี่ชิงประเมินความสามารถตัวเองสูงเกินไปหน่อยกระมัง ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่แค่แซ่หลง เขานี่มันมังกรของจริงเลยเถอะ! ไม่อย่างนั้นจะกระปรี้กระเปร่าขนาดนี้ได้ยังไง?

แต่นางไม่ไหวจริงๆ นะ! นางไม่อยากถูกเล่นจนใช้งานไม่ได้นะ!

ในที่สุด เมื่อทนต่อไปไม่ไหว ตวนมู่สวี่ชิงก็หยิบเข็มฉีดยาสลบออกมา เตรียมจะฉีดเข้าไปที่กล้ามเนื้อสะโพกอันแข็งแกร่งนั่นเข็มหนึ่ง

แต่กล้ามเนื้อแข็งแกร่งเกินไป เข็มแทงไม่เข้า ความรู้สึกที่อยากจะร้องไห้แต่ไร้น้ำตาคงเป็นเช่นนี้เองกระมัง!

เช่นนั้นก็เตรียมการให้พร้อม แล้วเปลี่ยนตำแหน่งเสียใหม่!

เป็นดังที่นางคาดการณ์ เวลานี้ฟ้าเริ่มสางแล้ว บนถนนเจิ้งเป่ย พ่อค้าแม่ค้าหาบเร่แผงลอยยามเช้าเริ่มออกมาตั้งร้านแล้ว เมื่อแน่ใจว่าความบ้าระห่ำของนางกับเขาก่อนหน้านี้ล้วนเกิดขึ้นในห้องปฏิบัติการ ในรถม้า ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ สวี่ชิงก็วางใจลงไม่น้อย

ทว่าที่นี่ไม่ควรอยู่นาน ควรขับรถม้าไปยังที่ไร้ผู้คนก่อนแล้วค่อยว่ากัน

อันที่จริงนางขับรถม้าไม่เป็น แต่โชคดีที่ม้าลากรถคือเฮยเย่า มันแสนรู้และจดจำกลิ่นของนางได้ ดังนั้นนางจึงมาถึงป่าละเมาะนอกเมืองได้อย่างไม่ยากเย็นนัก

ตรวจดูอาการของจิ้งอ๋องก่อน พบว่าอยู่ในสภาวะหลับใหล ยังไม่ฟื้นขึ้นมาในเร็วๆ นี้ นางจึงรีบเข้าไปในห้องน้ำเพื่อจัดการตนเอง

อาบน้ำอุ่นอย่างรวดเร็ว จากนั้นเตรียมเปลี่ยนกลับเป็นชุดบุรุษ

ตอนที่รัดหน้าอกเจ็บกว่าปกติหลายเท่า ตอนพันเอวก็เจ็บ ทั้งซ้ายและขวาล้วนเป็นรอยเขียวช้ำที่เจ้าคนเลวผู้นั้นหยิกเอาไว้

เมื่อครู่ทั้งๆ ที่เจ็บมาก แต่นางกลับไม่เพียงไม่รังเกียจความรู้สึกนั้น กลับยังชอบมันอยู่บ้าง นี่นางมีรสนิยมชอบความเจ็บปวดหรือไร?

ช่างเถิด ช่างเถิด อย่าคิด อย่าคิด พอหวนนึกถึงภาพเหตุการณ์เมื่อครู่ ร่างกายก็รู้สึกซาบซ่าน ชวนให้ใจเต้นแรงยิ่งนัก