พลิกชะตา ล่าหัวใจแม่ทัพ นิยาย บท 73

รอจนคดีของตระกูลตวนมู่คลี่คลายลง คนในครอบครัวได้รับอิสรภาพ นางก็ต้องพิจารณาเรื่องการออกจากจวนจิ้งอ๋อง กลับไปเป็นตัวเอง แล้วจากนั้นก็จะร่อนเร่ไปสุดขอบฟ้า

ดังนั้น โอกาสที่จะได้ทำอาหารอร่อยๆ ให้จิ้งอ๋องในภายหน้าคงมีไม่มากแล้ว หวังว่าอีกหลายปี หลายปีมากๆ ผ่านไป จิ้งอ๋องจะยังนึกขึ้นมาได้บ้างเป็นครั้งคราว ว่าเคยมีคนผู้หนึ่งชื่อตวนมู่สวี่ชิง ทำอาหารอร่อยมาก วิชาแพทย์ก็เก่งกาจมาก...

วัตถุดิบในจวนอ๋องไม่เพียงมีหลากหลายประเภท ทั้งยังสดใหม่มาก ทุกอย่างล้วนเป็นของชั้นเลิศ ประกอบกับวิธีการปรุงอาหารที่แปลกใหม่ของตวนมู่สวี่ชิง ตั้งแต่เริ่มลงมือทำอาหารจานแรก กลิ่นหอมยั่วยวนก็ลอยอบอวลไปทั่วทั้งลานเรือน

หยิ่นฉู่เคอตามจิ้งอ๋องมาถึงเรือนชิงเฟิง เห็นอาหารเต็มโต๊ะใหญ่ ในพริบตาก็สัมผัสได้ถึงความจริงใจที่เด็กหนุ่มผู้นี้ต้องการขอบคุณพวกเขา อาหารมื้อนี้ เขาช่างใส่ใจยิ่งนัก!

เสี่ยวซงจื่อดีใจจนตาหยีเป็นเส้นตรง เยอะแยะมากมายขนาดนี้ เจ้านายทานเสร็จแล้ว ต้องมีส่วนของเขาเหลือแน่นอน

“อาหารเตรียมพร้อมแล้ว เชิญท่านอ๋องนั่งประจำที่พ่ะย่ะค่ะ” ตวนมู่สวี่ชิงกล่าวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

จิ้งอ๋องพยักหน้า อาหารโต๊ะนี้ หรูหรายิ่งกว่าวันนั้นที่จวนองค์ชายใหญ่เสียอีก “หมิงหยาง พวกเจ้าก็นั่งด้วยสิ”

รอยยิ้มบนใบหน้าของสวี่ชิงกว้างขึ้น ที่นางเตรียมไว้มากขนาดนี้ ก็เพราะอยากให้องครักษ์หยางทั้งสี่ได้ร่วมทานด้วยกัน เพราะนับตั้งแต่วันแรกที่นางมาถึงจวนอ๋อง ทุกคนต่างก็คอยดูแลนางเป็นอย่างดี โดยเฉพาะเหยียนหยาง ที่บาดเจ็บอยู่ยังไปช่วยคุ้มครองครอบครัวนางในคุก จะไม่ให้นางซาบซึ้งได้อย่างไร? จิ้งอ๋องอ๋องช่างเข้าใจในความต้องการของนางเสียจริง

หมิงหยางและคนอื่นๆ ได้ยินคำพูดของเจ้านาย ก็มีสีหน้ายินดีเช่นกัน ประสานมือคารวะกล่าวว่า “ขอบพระทัยท่านอ๋อง ขอบคุณคุณชายชิง”

จิ้งอ๋องเริ่มลงมือก่อน คนอื่นๆ จึงตามไปอย่างไม่เกรงใจ

ตวนมู่สวี่ชิงยกจอกชาขึ้น “ท่านอ๋อง สวี่ชิงขอใช้ชาแทนสุรา ขอบคุณท่าน”

จิ้งอ๋องพยักหน้า ยกจอกสุราขึ้น แล้วดื่มหมดในรวดเดียว ถือเป็นการรับคำขอบคุณของนาง

หยิ่นฉู่เคอกล่าว “เป็นบุรุษ เหตุใดยังใช้ชาแทนสุราเล่า?”

เสี่ยวซงจื่อกล่าว “นั่นสิ ยังไม่เคยมีใครดื่มชาตอนคารวะสุรานายท่านของพวกเราเลย มา เติมให้เต็ม!”

พูดไปพลาง รินสุราจอกเล็กให้ตวนมู่สวี่ชิงอย่างรวดเร็วจนเต็ม และยังไม่ลืมกำชับว่า “คารวะใหม่”

เจ้าเสี่ยวซงจื่อนี่ ตวนมู่สวี่ชิงอยากจะฆ่าเขาทิ้งเสียจริง ปกติประจบสอพลอเจ้านายจะตาย พอขึ้นโต๊ะอาหารก็ปล่อยตัวตามสบาย ไม่รักษากฎระเบียบแล้วหรือ?

นางเหลือบตามองจิ้งอ๋องแวบหนึ่ง เขายังคงทานอาหารอย่างใจเย็น ไม่คิดจะจัดการควบคุมบ้างเลย

“แค่กๆ ไม่มีขอรับ! แต่หากวันหน้ามีคนรักแล้ว การลงครัวทำอาหารให้เขา ก็ย่อมทำได้ขอรับ” พูดจบ นางพยายามควบคุมสีหน้าอย่างเต็มที่ ถึงได้ไม่ปล่อยให้ดวงตาทรยศสมองคู่นี้หันไปมองหลงจิ้งซิว

หยิ่นฉู่เคอยิ้มอย่างพอใจ พยักหน้ากล่าวว่า “ทานอาหาร ทานอาหาร...”

หลังจากอิ่มหนำสำราญแล้ว เขาก็เดินตามจิ้งอ๋องกลับไปยังเรือนหลัก “อวี้เหิง เจ้ายังจำคำพูดที่ตวนมู่หงฮั่นกล่าวตอนมอบตวนมู่สวี่ชิงให้เจ้าได้หรือไม่”

“คำพูดไหนรึ?” จิ้งอ๋องมีราชกิจหมื่นพันทุกวัน จำไม่ได้จริงๆ

“เขากล่าวว่า เรื่องแต่งงานของตวนมู่สวี่ชิงให้เจ้าเป็นผู้ตัดสินใจ หากในอนาคตภรรยาเขาให้กำเนิดบุตรสาว ก็ให้เป็นคนของจวนอ๋อง”

หยิ่นฉู่เคอเตือนเช่นนี้ จิ้งอ๋องก็นึกขึ้นได้ ตวนมู่สวี่ชิงเป็นคนตระกูลตวนมู่ มีข่าวลือว่าบุตรสาวตระกูลตวนมู่แตกต่างจากผู้อื่น แต่ว่า “ข่าวลือเชื่อถือไม่ได้ทั้งหมดหรอก”

“ยอมเชื่อว่ามีดีกว่าเชื่อว่าไม่มี มิเช่นนั้นเหตุใดฝ่าบาทจึงทรงโปรดปรานหลานผินถึงเพียงนั้น? ยังมีหมอพิษเซวีย วันนั้นพวกเราไปขอความช่วยเหลือจากเขา ท่าทีหยิ่งยโสโอหังอย่างยิ่ง ต่อมารู้ว่าพวกเราไม่ต้องการเขาแล้ว ยังอุตส่าห์มาขอร้องข้าถึงที่ เสนอผลประโยชน์ก้อนโต ให้ข้ามาพูดกับเจ้า จัดการให้เขาเข้าวัง ผลสุดท้ายก็ถูกข้าไล่ออกไป”

ตวนมู่สวี่ชิงแต่งภรรยาให้กำเนิดบุตร? ในใจของจิ้งอ๋องพลันเกิดความรู้สึกประหลาดอย่างบอกไม่ถูก “เรื่องนี้ค่อยว่ากัน พรุ่งนี้เจ้าไปจวนโหวกับข้า ปรึกษาหารือเรื่องของตวนมู่หงฮั่นกับท่านอา”