พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1101

อวิ๋นหลิงและอีกหลายคนเคยร่วมกันซื้อบ้านพักส่วนตัวสไตล์สมัยใหม่หลังหนึ่ง

บ้านพักหลังนี้มีทั้งหมดสามชั้น มีสวนดอกไม้สองแห่งที่มีขนาดต่างกันทั้งด้านหน้าและด้านหลัง สวนด้านหลังมีแปลงปลูกดอกไม้หินสูงห้าสิบเซนติเมตรซึ่งทำเป็นม้านั่งได้

เสวียนจีพบว่าจุดที่ลงจอดอยู่ตรงกลางแปลงดอกไม้ คิดว่าเป็นเพราะค่ายกลต้องหันหน้าไปทางดวงดาวและดวงจันทร์ในท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ไม่มีสิ่งกีดขวาง ด้วยเหตุนี้เต้าหวู๋ซินจึงเลือกสถานที่แห่งนี้เป็นทางออก

เฟิ่งเหมียนเดินตามนางออกจากแปลงดอกไม้ มองสำรวจไปรอบๆ ด้วยสายตาประหลาดใจ “นี่คือบ้านในโลกนี้ของพวกเจ้าหรือเปล่า”

รูปแบบสถาปัตยกรรมของที่นี่แตกต่างไปจากโลกอื่นอย่างสิ้นเชิง เมื่อเทียบกับศาลาหอสูงอันประณีตสง่างาม บ้านที่อยู่ตรงหน้าเป็นสีขาวดำเด่นชัด มีลายเส้นราบเรียบ ให้ความรู้สึกสวยงามเรียบง่ายและงามสง่า

สิ่งสำคัญที่สุดคือบ้านหลังนี้สูงสิบเมตรจากการประเมินด้วยสายตา ในแผ่นดินใหญ่เก้าแคว้น ประชาชนไม่ได้รับอนุญาตให้สร้างบ้านสูงเกินกฎที่ตั้งไว้

เสวียนจีพยักหน้า พูดอย่างเบิกบานใจ “ใช่แล้ว พวกเราซื้อบ้านพักหลังนี้เมื่อสองสามปีก่อน ไม่เพียงอยู่ใกล้ใจกลางเมือง แต่ไม่มีเสียงดังด้วย ให้ความเป็นส่วนตัวที่หาได้ยาก พวกเราจ่ายเงินเก็บไปมากกว่าครึ่งเชียวนะ”

แต่พวกนางเพิ่งอาศัยอยู่ได้เพียงประมาณหนึ่งปี จากนั้นก็ทยอยเดินทางทะลุมิติไปยังโลกนั้นทีละคน

ขณะที่ทั้งสองคุยกัน แสงสีแดงม่วงอีกดวงก็ส่องผ่านแปลงดอกไม้ หลงเย่กับสามีก็ยืนอย่างมั่นคงอยู่ตรงกลางแปลงดอกไม้

เสวียนจีดึงแขนเสื้อของนางอย่างตื่นเต้น “ยัยตัวร้าย ดูนี่สิ! ดอกกุหลาบจันทร์ที่พี่สามปลูกไว้ก่อนหน้านี้ยังอยู่ที่นี่ กำลังบานสะพรั่งสวยงามนัก...บ้านของพวกเราไม่เปลี่ยนแปลงไปเลยสักนิด”

หลงเย่มองไปรอบๆ ด้วยสายตาตื่นตระหนก แล้วถอนหายใจ “ยังนึกว่าชาตินี้จะไม่ได้กลับมาที่นี่อีกแล้ว”

แม้แต่คนระดับสูงในองค์กรก็ยังไม่รู้ว่ามีบ้านพักแห่งนี้อยู่ มันเป็นบ้านที่พวกนางปกปิดไว้

เวลานั้นพวกนางคิดเพ้อฝันอยู่เสมอว่าวันหนึ่งจะกำจัดองค์กรออกไป หลีกหนีจากความเร่งรีบและวุ่นวาย ใช้ชีวิตแบบธรรมดาสามัญได้

ตอนนี้องค์กรมอยเรถูกทำลายลงแล้ว ความฝันของพวกนางก็เป็นจริงในที่สุด

กงจื่อโยวแสดงความสนใจบ้านพักแห่งนี้เป็นอย่างยิ่ง “คฤหาสน์หลังนี้ของพวกเจ้างดงามยิ่งนัก บนผนังตรงนั้นมีของสีดำๆ ที่มีแสงสีแดง มันคืออะไร”

“นั่นคือกล้อง ข้าเคยบอกท่านแล้ว มันเป็นของที่สามารถเก็บบันทึกภาพได้” หลงเย่อธิบายด้วยรอยยิ้ม แล้วให้พวกเขาเดินตามนางไป “ข้างนอกมันหนาว เข้าไปข้างในกันเถอะ”

ฤดูกาลของทั้งสองโลกดูจะเหมือนกัน ใบไม้ที่มุมสวนด้านหลังจะเหี่ยวเฉาและเป็นสีเหลืองเล็กน้อย แต่ดอกกุหลาบจันทร์จะบานตามฤดูกาลพอดี

กงจื่อโยวพยักหน้าอย่างตื่นเต้น แล้วรีบเดินตามไปทัน

เมื่อเดินไปถึงประตูหลัง หลงเย่กดปุ่มสแกนใบหน้าเปิดประตูอย่างคุ้นเคย มีเสียงดิจิตอลดังบี๊บหลังจากผ่านไปสองสามวินาที

“การจดจำม่านตาเกิดข้อผิดพลาด ถ้าเกิดข้อผิดพลาดสามครั้งติดต่อกันจะทำให้ระบบเตือนภัยทำงาน!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ กงจื่อโยวก็เบิกตากว้าง เขาชี้ไปที่ประตูด้วยความประหลาดใจ “มันพูดได้จริงๆ!”

หลงเย่ตบหัวตัวเอง “เกือบลืมไปเลย ร่างกายนี้ไม่ใช่ร่างกายเดิมของพวกเราอีกแล้ว”

ในศตวรรษที่ 21 เทคโนโลยีจดจำใบหน้าได้รับความนิยมอย่างมาก แต่เทคโนโลยี AI ก็พัฒนาอย่างรวดเร็วเช่นกัน

เนื่องจากมีเทคโนโลยีเปลี่ยนใบหน้าของ AI คนร้ายจึงใช้มาหลอกลวงการจดจำใบหน้าและก่ออาชญากรรมได้ ดังนั้นต่อมาผู้คนจึงปรับปรุงการป้องกันความปลอดภัยของข้อมูล

หลังจากที่ม่านตาของมนุษย์เกิดขึ้นในระหว่างพัฒนาการของทารกในครรภ์ ม่านตาจะไม่เปลี่ยนแปลงไปตลอดชีวิตและปลอมแปลงยาก ประกอบกับความเป็นเอกลักษณ์หนึ่งเดียวของม่านตา การจดจำม่านตาจึงค่อยๆ เข้ามาแทนที่การจดจำใบหน้า

เสวียนจีรีบก้าวขึ้นไปเอ่ยว่า “ให้ข้าทำ ให้ข้าทำ! ข้าจำรหัสผ่านสำรองพิเศษและหมายเลขประจำเครื่องจากโรงงานของอุปกรณ์ตรวจสอบบ้านพักได้!”

ด้วยการป้อนข้อมูลสองส่วนนี้ ก็จะได้รับสิทธิ์ในการตรวจสอบความปลอดภัยสูงสุดของบ้านพักทั้งหลัง

พ่อบ้านหุ่นยนต์อัจฉริยะที่สูงประมาณหนึ่งเมตรแปดสิบ หัวกลมสมองกลม และมีแขนขากลสมบูรณ์ก็หยุดลง

หน้าจอแอลซีดีบนหัวมันแสดงสีหน้างุนงงด้วยน้ำเสียงที่สุภาพและอ่อนโยน

“สวัสดีทุกท่าน ฉันชื่ออ้ายเฟย เป็นหุ่นยนต์ประจำบ้านรุ่นที่เจ็ดที่พัฒนาโดยรั่วจื้อเทคโนโลยี และไม่ใช่ปีศาจ”

“อา! คุณหนูใหญ่ ไม่เจอกันนานเลย ไม่ทราบว่าคุณทั้งสองนี้เป็นแขกที่ท่านพากลับมาหรือเปล่า”

เมื่ออ้ายเฟยหุ่นยนต์หันไปหาหลงเย่ น้ำเสียงก็เป็นมิตรแกมขี้เล่นมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

เสวียนจีที่อยู่หลังเฟิ่งเหมียนก็หัวเราะจนตัวโยน “ฮ่าๆๆๆ! มันไม่ใช่ปีศาจอะไรหรอก แต่เป็นพ่อบ้านของบ้านหลังนี้ เป็นแค่หุ่นยนต์ AI อัจฉริยะ!”

ในศตวรรษที่ 23 ด้วยเทคโนโลยีขั้นสูง หุ่นยนต์อัจฉริยะจึงค่อยๆ ได้รับความนิยมจากสาธารณชน แต่หุ่นยนต์อัจฉริยะระดับไฮเอนด์อย่าง ‘อ้ายเฟย’ มีราคาค่อนข้างแพงลิ่ว และยังไม่ได้รับความนิยมอย่างแพร่หลาย

ทว่าเสวียนจีเคยได้รับเชิญให้เข้าร่วมในโครงการวิจัยและพัฒนาหุ่นยนต์ประจำบ้านเนื่องจากสุดยอดสมองของนาง

หุ่นยนต์ตัวนี้เป็นของขวัญอภินันทนาการที่ร่วมมือกับโครงการ นางได้ปรับปรุงทางเทคนิคและแก้ไขนวัตกรรมมากมายตามพื้นฐานของมัน และตั้งชื่อมันว่า ‘อ้ายเฟย’

อ้ายเฟยเป็นเทคโนโลยีแบบทำซ้ำสูงมาก ปัจจุบันเป็นผลิตภัณฑ์ที่นิยมใช้ในบ้านมากที่สุด

มันเป็นเสียงผู้ชายที่น่าดึงดูดและเป็นมิตร มีบุคลิกที่กระตือรือร้นและมีน้ำใจ สามารถจัดการกับงานจิปาถะส่วนใหญ่ในบ้านพักได้ รวมทั้งไม่จำกัดเฉพาะการโทรปลุก การชำระค่าน้ำค่าไฟเอง และบริการอื่นๆ ด้วย

ฐานข้อมูลของอ้ายเฟยเชื่อมต่อกับระบบตรวจสอบของบ้านพักทั้งหลัง เสวียนจีเพิ่งอัปเดตข้อมูลประจำตัวของประตูใหญ่ ดังนั้นทางฝั่งของอ้ายเฟยจึงได้รับข้อมูลพร้อมกัน แต่ยังคงรักษาคลังความทรงจำก่อนหน้าไว้ และจดจำพวกนางได้อย่างรวดเร็ว

“ไม่ต้องกลัว มันไม่ทำร้ายคนหรอก” หลงเย่อดหัวเราะไม่ได้ เริ่มพากงจื่อโยวเดินเข้าไปเอง “อ้ายเฟย เปลี่ยนสิทธิ์ของพวกเขาทั้งสองให้เป็นสมาชิกในครอบครัว”