พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1102

“เรียบร้อย คุณหนูใหญ่!” อ้ายเฟยขานตอบพลางเดินตามทั้งสองคนไป แล้วถามอย่างสุภาพว่า “คุณทั้งสอง โปรดบอกชื่อของพวกคุณกับอ้ายเฟยด้วย”

พูดจบ รอยยิ้ม ‘-^v^-’ ก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอแอลซีดี

ร่างกายที่ตึงเครียดของเฟิ่งเหมียนผ่อนคลายลงเล็กน้อย เขาก็พูดอย่างแข็งทื่อ “...ข้าชื่อเฟิ่งเหมียน”

กงจื่อโยวโผล่หัวขึ้นด้านหลังหลงเย่ พูดเสียงอ่อน “ข้าชื่อจินฟู่กุ้ย...เอ๊ยไม่ใช่ ข้าชื่อกงจื่อโยว!”

ท่ามกลางสีหน้าไม่พอใจของทั้งสอง อ้ายเฟยบันทึกข้อมูลชื่อ จากนั้นไปเตรียมนมร้อนที่ห้องครัวตามคำขอของเสวียนจี

กงจื่อโยวนั่งอยู่บนโซฟานุ่มสะอาด กลั้นลมหายใจแล้วมองสำรวจไปรอบๆ ทุกซอกทุกมุมห้อง

“หลงเอ๋อร์ บ้านของพวกเจ้าใหญ่มากจริงๆ ก็ไม่ด้อยไปกว่าจวนจินอ๋องเลย…แผ่นกลมๆ ที่วิ่งอยู่บนพื้นตรงนั้นคืออะไร”

หลงเย่ตอบอย่างอดทน “นั่นคือหุ่นยนต์กวาดฝุ่นในบ้าน”

ขณะที่พวกนางไม่อยู่ หุ่นยนต์กวาดก็ทำงานอย่างขยันขันแข็ง ดังนั้นบ้านพักทั้งหลังจึงค่อนข้างเป็นระเบียบเรียบร้อย

“อ้อ...มิน่าที่พื้นสะอาดสะอ้านถึงขนาดนี้จนสะท้อนเงาผู้คนได้”

กว้างขวาง สว่าง สะอาด และแปลกใหม่ นี่คือความประทับใจแรกของกงจื่อโยวที่มีต่อบ้านพัก

ส่วนเฟิ่งเหมียนเผยสีหน้าสงบอีกครั้ง แต่ก็อดถามอย่างสงสัยใคร่รู้ไม่ได้ “มันก็เป็นหุ่นยนต์ด้วย แล้วเหตุใดหน้าตาจึงไม่เหมือนกับของพ่อบ้านล่ะ พวกมันเป็นสิ่งมีชีวิตหรือเปล่า ถึงจำพวกเจ้าได้?”

เสวียนจีพูดยิ้มๆ “แต่ละคนหน้าตาไม่เหมือนกัน หุ่นยนต์ก็ย่อมมีรูปแบบที่แตกต่างกันไปเช่นกัน”

สิ้นเสียง นางก็ใช้เวลาส่วนใหญ่อธิบายว่าหุ่นยนต์คืออะไร

หลังจากกงจื่อโยวฟังจบก็ยังคงหวาดหวั่นไม่หาย “ที่แท้เป็นเช่นนี้ โลกนี้ช่างมหัศจรรย์ยิ่งกว่าที่พวกเจ้าเคยอธิบายไว้เสียอีก แต่ว่าอ้ายเฟยที่ดูเหมือนมนุษย์ก็ไม่เชิงนั้น มันค่อนข้างน่ากลัวจริงๆ ...”

เสวียนจีได้ยินแล้วหัวเราะคิกคักอย่างมีความสุข “ถ้าอ้ายเฟยดูเหมือนคนจริงๆ ท่านจะรู้สึกว่ามันน่ากลัวยิ่งกว่านี้!”

ความจริงบริษัทเทคโนโลยีก่อนหน้านี้ก็เคยพัฒนาหุ่นยนต์จำลอง และพยายามส่งเสริมหุ่นยนต์คู่หูสู่สาธารณะ แต่เนื่องจากหุ่นยนต์เหล่านี้ดูเหมือนคนจริงๆ มากเกินไป ประชาชนทั่วไปจึงรู้สึกหวาดกลัว

ตื่นมากลางดึกเห็นหุ่นคนยืนอยู่ข้างเตียงก็คงหลอนน่ากลัวพอๆ กับหนังสยองขวัญ

ดังนั้นกระแสหลักในตลาดปัจจุบันยังคงเป็นหุ่นยนต์อย่างอ้ายเฟยที่มีความเป็นเทคโนโลยีมากกว่าและยังน่ารักอีกด้วย

ทั้งสี่คนยังพูดคุยกันอยู่ ไม่นานอ้ายเฟยก็ยกถาดนมร้อนมาให้ และนั่งบนที่นั่งว่างบนโซฟาตามปกติ

กงจื่อโยวเห็นเช่นนี้ก็ลุกขึ้นยืนด้วยความตื่นเต้น แล้วไปนั่งอยู่อีกด้านหนึ่งของหลงเย่

หลงเย่แอบยิ้มในใจแล้วถามว่า “อ้ายเฟย วันนี้เป็นวันอะไร”

“วันนี้คือวันที่ 1 ตุลาคม ปี 2223 ซึ่งเป็นวันชาติที่ 274 ขอให้ทุกท่านมีความสุขในวันหยุด!”

หลงเย่ผงกศีรษะเล็กน้อย ดูเหมือนเวลาทั้งสองโลกจะตรงกัน

อ้ายเฟยเริ่มพูด “คุณหนูใหญ่ พวกท่านไม่ได้กลับบ้านมาประมาณสามปีแล้ว ไปเที่ยวมาหรือเปล่า ทำไมไม่เห็นคุณหนูรองและคุณหนูสามล่ะ”

หลงเย่ตอบว่า “ใช่ ออกไปเที่ยวมาสักพักแล้ว พวกเธอทั้งสองอีกครึ่งเดือนจะกลับมา”

บ้านพักแห่งนี้อยู่ในทำเลดีมีราคาแพงลิ่ว ข้อเสียเพียงประการเดียวคือเป็นพื้นที่ขนาดกลางและไม่มีห้องเพียงพอ

ชั้นแรกเป็นห้องนั่งเล่น ห้องครัว ห้องน้ำ และห้องสันทนาการสองห้อง ส่วนชั้นสองมีห้องนอนเพียงสี่ห้อง โดยเป็นห้องละหนึ่งห้องสำหรับพี่น้องทั้งสี่คน

ขณะที่ชั้นสามเป็นห้องทำงานของแต่ละคนตามปกติของพวกนาง รวมถึงห้องหนังสือและห้องประชุม ส่วนชั้นบนสุดเป็นดาดฟ้าและสระว่ายน้ำ

กงจื่อโยวต้องนอนห้องเดียวกับนางแน่นอน แต่เฟิ่งเหมียนไม่สามารถนอนห้องเดียวกับอวิ๋นหลิงและหลิวฉิงได้ จะนอนกับเสวียนจี...ยิ่งไม่ต้องพูดถึง

หลงเย่มองไปยังเฟิ่งเหมียนด้วยความอึดอัดใจอยู่บ้าง แล้วพูดเป็นเชิงขอโทษ “พรุ่งนี้ข้าจะทำความสะอาดห้องที่ชั้นหนึ่ง จนกว่าจะถึงเวลานั้น คงต้องรบกวนให้ท่านพำนักอยู่ในห้องหนังสือบนชั้นสามไปก่อน”

เสวียนจีคลี่ยิ้มพลางขยับเข้าใกล้เฟิ่งเหมียน “นี่ๆ นกโง่ท่านนอนคนเดียว ตอนกลางคืนจะกลัวหรือเปล่า เดี๋ยวข้าจะให้อ้ายเฟยไปอยู่เป็นเพื่อนท่านดีหรือไม่”

เห็นชัดว่าคำพูดนี้ตั้งใจหยอกล้อเขาที่ตกประหม่าเมื่อเห็นหุ่นยนต์เมื่อครู่นี้ เฟิ่งเหมียนแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจการขยิบตาของเสวียนจี ก่อนหันไปพยักหน้าขอบคุณหลงเย่ “เอาละ เช่นนั้นก็รบกวนพวกเจ้าแล้ว”

“จริงสิ เสื้อผ้าที่ต้องเปลี่ยนหลังอาบน้ำ...” หลงเย่มองเสื้อผ้าบนตัวของพวกเขา คิดครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “น่าจะมีเสื้อผ้าผู้ชายมากมายในห้องของเอ้อร์หลีว์ เสื้อผ้าที่พวกท่านทั้งสองใส่ได้อาจจะเล็กไปสักหน่อย แต่ก็ใส่แก้ขัดไปก่อนเถิด”

พูดจบ นางก็กำชับให้อ้ายเฟยสั่งเสื้อผ้าผู้ชายที่ตรงกับความสูงและขนาดของพวกเขาทางออนไลน์ แล้วจัดส่งให้ในเช้าวันรุ่งขึ้น

“ข้าจะพาเศรษฐีหนุ่มกลับห้องก่อน เสวียนจี เจ้าสอนวิธีอาบน้ำให้เฟิ่งเหมียนด้วย”

เฟิ่งเหมียนได้ยินแล้วก็อึ้งไปครู่หนึ่ง สีหน้าดูไม่ค่อยเป็นธรรมชาติเล็กน้อย

...เขาโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ทำไมต้องให้เด็กสาวผู้นี้มาสอนอาบน้ำด้วยล่ะ