พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1130

แน่นอนว่า เพื่อเป็นการขอบคุณที่ออกมาเป็นเพื่อนในวันนี้ เสวียนจียังบอกว่าได้ซื้อของขวัญให้เขาเป็นพิเศษหนึ่งชิ้น

ของขวัญชิ้นนั้นภายนอกดูเรียบง่ายหรูหรา เหมือนของใช้ไฮเทคในบ้านที่พบเห็นได้ทั่วไป บนหีบห่อยังมีตัวอักษรที่ดูไม่รู้เรื่องเต็มไปหมด ได้ยินมาว่านำเข้าจากฝรั่งเศส

เฟิ่งเหมียนก็ไม่รู้ว่าของสิ่งนั้นใช้ทำอะไรกันแน่ แต่ลางสังหรณ์บอกกับเขาว่า สินค้าที่ขายในร้านเช่นนี้ต้องไม่ใช่ของเล่นที่จริงจังแน่

ดังนั้น เขาจึงไม่ได้ถามต่อหน้าอย่างรู้กาลเทศะว่าของสิ่งนั้นใช้อย่างไร

เพียงแต่เมื่อนึกถึงสายตาของพนักงานที่มองมาด้วยความคลุมเครือ จนถึงตอนนี้เฟิ่งเหมียนยังคงรู้สึกอึดอัดใจอยู่

“ไปๆๆ เก้าโมงเช้าก็ต้องคืนห้องพักแล้ว พวกเราเหลือเวลาไม่ถึงแปดชั่วโมงในการเยี่ยมชมและสัมผัสประสบการณ์แล้ว”

เสวียนจีว่าแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะอธิบายพลางลากตัวเฟิ่งเหมียนเดินเข้าไปยังห้องโถงใหญ่ของโรงแรม เอากุญแจห้องสามห้องมาจากเคาน์เตอร์

เฟิ่งเหมียนขมวดคิ้ว “เจ้าจองสามห้องเลยหรือ”

“ใช่แล้ว โรงแรมธีมคู่รักแห่งนี้มีชื่อเสียงมาก ห้องของโรงแรมมีทั้งหมดสามรูปแบบ เดิมทีข้าก็อยากจะมาสัมผัสประสบการณ์ครั้งละหนึ่งแบบ แต่พบกับช่วงลดราคาพอดี จึงจองห้องทั้งสามแบบเอาไว้เลย”

นางจ่ายเงินไปทั้งหมดหนึ่งแสนห้าหมื่น คืนนี้จะให้สูญเปล่าไม่ได้เด็ดขาด

เฟิ่งเหมียนถอนหายใจออกมา เดินตามนางเข้าไปในลิฟต์อย่างยอมจำนนต่อโชคชะตา

ย่างเข้าสู่กลางฤดูใบไม้ร่วงแล้ว แต่ในโรงแรมกลับอบอุ่นมาก ดึกดื่นค่อนคืนแล้วยังมีคนไม่น้อยที่เข้าๆออกๆ ส่วนใหญ่แล้วมาเป็นคู่ จับคู่กันมาหลากหลายเพศ

ภายในลิฟต์ มีแม้กระทั่งคู่รักที่จูบกันอย่างดูดดื่มโดยไม่สนใจคนรอบข้าง

“ที่รัก คืนนี้คุณสวยมากเลย”

“โอ๊ยเบาๆหน่อย คุณบีบฉันจนเจ็บไปหมดแล้ว......”

ประตูเพิ่งจะเปิดออก สีหน้าของเฟิ่งเหมียนก็เปลี่ยนไปทันที

เห็นคู่รักชายหญิงคู่หนึ่งกำลังจูบกันอย่างลืมตัวอยู่หน้าลิฟต์ มือของอีกฝ่ายตะปบไปทั่วเรือนร่างของอีกฝ่ายอย่างควบคุมไม่อยู่ ส่วนหญิงสาวนั้นสวมคลุมขนสัตว์ตัวใหญ่ ข้างในกลับเป็นชุดสายเดี่ยวสุดเซ็กซี่ สายเสื้อร่วงหล่นลงมาบนแขกแล้ว เผยให้เห็นหน้าอกและขาเรียวครึ่งหนึ่ง

“ทำ......ทำลายศีลธรรมอันดีงามจริงๆ”

เฟิ่งเหมียนอดไม่ได้ที่จะกัดฟันพูดประโยคนี้ออกมา เรื่องนี้มีผลกระทบต่อเขาอย่างรุนแรงจริงๆ

เขายกมือขึ้นเอาแขนเสื้อบังสายตาเอาไว้ พอยกมือขึ้นมาก็เพิ่งจะนึกได้ว่าชุดที่ตนเองใส่ไม่ใช่ชุดที่มีแขนเสื้อใหญ่ๆ แต่เป็นชุดฤดูใบไม้ร่วงของที่เห็นได้ทั่วไปในโลกใบนี้

เสวียนจีกลับทำตัวสบายๆ ลากเฟิ่งเหมียนเข้าไปในลิฟต์

หญิงสาวที่สวมชุดสายเดี่ยวหน้าตาสวยคนนั้นไม่มีทีท่าเอียงอายสักนิด มองท่าทีของเฟิ่งเหมียนแล้วก็ไม่รู้สึกโกรธแต่อย่างใด กระทั่งหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ

“น้องสาว นี่เป็นแฟนของเธอเหรอ มาในสถานที่แบบนี้แล้ว ยังไม่ปล่อยตัวปล่อยใจอีก”

เสวียนจีพูดคุยด้วยอย่างเป็นธรรมชาติ “พี่สาวคนสวยอย่าถือสาเลย เขาได้รับการอบรมสั่งสอนอย่างเข้มงวด นิสัยก็เป็นแบบนี้แหละ ต้องเกลี้ยกล่อมอยู่ตั้งนานกว่าจะยอมออกมาสัมผัสประสบการณ์เป็นเพื่อนฉัน”

หญิงสาวที่สวมชุดสายเดี่ยวเห็นเฟิ่งเหมียนทำหน้าบึ้ง สายตาก็มองไปที่ปุ่มในลิฟต์ เหลือบไปมองนางแวบหนึ่ง แล้วก็ยิ้ม

“จริงเหรอ สมัยนี้ผู้ชายที่มีความยับยั้งชั่งใจแบบนี้หาได้ยากพอๆกับหมีแพนด้าแล้ว แต่เธอมาสถานที่แบบนี้กับแฟนแบบนี้ ก็ดูจะสนุกไปอีกแบบหนึ่งนะ ไม่เหมือนฉันกับแฟนฉัน แทบจะเบื่อแล้ว”

เธอพูดด้วยเสียงเกียจคร้าน ยังดึงสายเสื้อที่หลุดขึ้นมา กระชับเสื้อคลุมให้มิดชิด

ชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆก็เก็บมือ กอดไหล่ของเธอและพูดยิ้มๆว่า “ที่รักเบื่อผม หรือเบื่อโรงแรมนี้ ถ้าคุณชอบผู้ชายที่ยับยั้งใจได้ ผมก็ทำได้เหมือนกัน”

ถือว่าเป็นการเปลี่ยนวิธีการ ช่วยฮูหยินเหล่านั้นจัดการและทำให้ชีวิตแต่งงานมั่นคง

เมื่อไปถึงชั้นที่ต้องการ เสวียนจีก็ดึงเฟิ่งเหมียนเดินออกไปด้วยความตื่นเต้น เริ่มตามหาห้องที่ได้จองเอาไว้ล่วงหน้า

ระเบียงทางเดินของชั้นนี้หรูหราสวยงามมาก พรมสีแดงไวน์เสริมกับกำแพงสีน้ำตาล ทั้งสองฝั่งยังมีภาพวาดสีน้ำมันที่เต็มไปด้วย”กลิ่นอายแห่งศิลปะ” แขวนเอาไว้

เฟิ่งเหมียนไม่รู้ว่าควรจะมองไปทางไหนดี ทุกที่เต็มไปด้วยภาพชายหญิงที่เปล่าเปลือย

เดินผ่านห้องห้องหนึ่ง ประตูยังเปิดอ้าเอาไว้ประมาณสองฝ่ามือ ข้างในมีเสียงที่ทำให้จินตนาการไปไกลลอยออกมา

เฟิ่งเหมียนรู้สึกขนลุกขึ้นมาทันที รีบเร่งเร้าว่า “ทำไมเจ้าไม่เดินเล่า”

“ห้องนี้ รอข้ารูดการ์ดเปิดประตูก่อน”

ห้องที่พวกเขาจองเอาไว้อยู่ข้างๆนี่เอง

ราวกับรู้ว่ามีคนอยู่ข้างนอก ชายหญิงที่อยู่ในห้องคู่นั้นไม่รู้ว่าจงใจหรือไม่ ถึงได้เปล่งเสียงออกมาดังมากขึ้น

เฟิ่งเหมียนแทบอยากจะแบกห่อผ้ากลับบ้านเกิดไปในทันที ถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่าโรงแรมนี้ไม่ถูกต้องตามทำนองคลองธรรม คืนนี้ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่มีทางเข้ามาแน่

แต่ก็สายไปแล้ว เขาได้ถูกหลอกให้ขึ้นเรือโจรสลัดลำนี้แล้ว

หลังจากที่ถูกเสวียนจีลากเข้าไปในห้อง เฟิ่งเหมียนรีบปิดประตูทันที ปิดกั้นเสียงของห้องข้างๆที่ทำให้ใบหน้าแดงก่ำขึ้นมา ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ดึงสติสัมปชัญญะกลับมาได้เล็กน้อย

พอได้สติกลับมา ก็ได้ยินเสียงเสวียนจีที่ร้องอุทานออกมาอย่างตื่นเต้น

“โอ้โฮ ห้องของที่นี่ตกแต่งได้มีสไตล์ยอดเยี่ยมมาก”