พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1186

ก่อนออกจากบ้าน เฟิ่งเหมียนทำนายดวงชะตาของตนเองอย่างเคยชิน

การทำนายเผยให้เห็นว่าวันนี้เขาอาจจะมีเรื่องวุ่นวายที่เกิดจากดวงความรัก แต่เคราะห์ร้ายนี้ไม่ก่อให้เกิดปัญหาใหญ่ จะถือเป็นโชคร้ายก็ไม่ได้ จึงไม่จำเป็นต้องใส่ใจนัก

เขาคาดเดาว่า น่าจะเกี่ยวข้องกับผู้หญิงที่เป็นนางแบบคนนี้

“พวกท่านไปเที่ยวเถอะ ข้าขอตัวก่อน”

เฟิ่งเหมียนทักทายเสร็จ ก็ออกจากบ้านไปก่อนแล้ว

สถานที่นัดพบไกลจากหมู่บ้านแห่งนี้มาก เขาต้องไปให้ตรงเวลา

เขาเพิ่งจะไปได้ไม่นาน ที่สวนด้านหลังของคฤหาสน์ ก็มีเงาร่างเล็กๆปรากฏขึ้นมา

เสวียนจีเดินหาวเข้ามาในห้องรับแขก นั่งลงบนโต๊ะอาหาร หยิบแซนด์วิชที่อวิ๋นหลิงทำขึ้นมา เริ่มกินอย่างหิวโหย

“นี่ น้องจีมาแล้วเหรอ” ฉีเทียนเหอทักทายนาง “จะไปเที่ยวที่อุทยานประติมากรรมโลกด้วยกันไหม”

นางเอ่ยด้วยวาจาที่ไม่ชัดเจนว่า “ไว้ครั้งหน้าแล้วกัน วันนี้ที่ฉันมาก็เพราะมีเรื่องสำคัญ ทำไมไม่เห็นนกโง่เลย”

“อ๋อ ท่านนักบวชออกไปพบลูกค้าแล้ว”

“อะไร เขาไปแล้วเหรอ” เสวียนจีนิ่งไปชั่วครู่ สีหน้าร้อนใจขึ้นมา “เขาไปไหน ไปตั้งแต่เมื่อไหร่”

“อืม......ไปไหนเขาไม่ได้บอก แต่เหมือนจะไปไกลมาก ออกไปเรียกรถตั้งแต่เช้า ออกไปได้ประมาณครึ่งชั่วโมงกว่าแล้ว” ฉีเทียนเหอลูบคาง “ทำไม มีปัญหาอะไรเหรอ”

“แย่แล้วแย่แล้ว นกโง่ตัวนี้ ทำไมถึงได้ออกจากบ้านคนเดียว ไม่รู้จักอันตรายหรือไง”

เสวียนจีไม่มีเวลามาอธิบายกับฉีเทียนเหอ รีบกัดแซนด์วิชที่เหลืออีกครึ่งเอาไว้ในปาก จากนั้นก็รีบกลับไปเอากุญแจรถในห้อง ออกจากคฤหาสน์อย่างรวดเร็ว

ตั้งแต่ก่อนหน้านี้ที่เฟิ่งเหมียนถูกข่มขู่เอาชีวิต เสวียนจีก็ได้กำชับเฟิ่งเหมียนหนักหนา ตอนที่อยู่ในยุคปัจจุบันต้องระวังตัวเป็นอย่างมาก ถ้าไม่มีเพื่อนห้ามออกไปไหนคนเดียวเด็ดขาด มิเช่นนั้นถ้าถูกจับตัวไปค้าอวัยวะก็ไม่มีใครรู้

นางรู้ว่านกโง่มีความสามารถ แต่ที่นี่เป็นยุคปัจจุบัน นักฆ่าไม่สนใจเรื่องคุณธรรม

นอกจากแผนการหลอกลวงที่ยากจะป้องกันแล้ว ยังมียาชาและสลบรูปแบบใหม่อีกมากมาย ที่นี่เป็นโลกที่มีปืนอยู่จริง

อย่าดูแค่ว่าบนกำแพงมีคำว่าอิสระและสันติสุขเขียนเอาไว้ แม้ผู้นำของบางเกาะจะมาเยือนก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าตนเองจะไม่ถูกยิง

ดั่งคำที่ว่ามีวิชาการต่อสู้แข็งแกร่งแค่ไหนก็กลัวกระสุนปืน ถ้าหากศัตรูเมื่อครั้งที่แล้วมีใจอยากจะแก้แค้น ให้ทหารรับจ้างลงมือ ยิงนัดเดียวเขาก็ตายแล้ว

เสวียนจีรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง นางจำได้ว่าวันนี้เฟิ่งเหมียนต้องไปพบลูกค้า เดิมทีอยากจะเดินทางมาเช้ากว่านี้เพื่อเป็นบอดี้การ์ดให้เขา คิดไม่ถึงว่าจะนอนตื่นสาย

“ดูละครจนทำให้ฉันตื่นสาย ทำฉันเสียเวลา”

ต้องโทษที่ก่อนหน้านี้สองสามวันนางนอนดึกเพราะดูละครสายลับเรื่องหนึ่ง ดูจนหน้ามืดตาลาย พอได้นอนก็หลับยาวสิบกว่าชั่วโมง ใครเรียกก็ไม่ตื่น

“เฮ้อ......”

เสวียนจีถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง หลังจากที่เข้าไปนั่งในตำแหน่งคนขับบนรถสปอร์ต รีบเปิดมือถือขึ้นมา

เพื่อความปลอดภัย ก่อนหน้านี้นางได้ทำการเข้ารหัสเพื่อความปลอดภัยในอุปกรณ์สื่อสารของเฟิ่งเหมียน คนที่ติดต่อกับเขาจะไม่มีทางรู้ตำแหน่งที่ชัดเจนของเขา

ขณะเดียวกัน นางก็ได้ติดตั้งซอฟต์แวร์ระบุตำแหน่งบนโทรศัพท์มือถือของอีกฝ่ายด้วย สามารถรู้ตำแหน่งที่แท้จริงของเขาได้

หลังจากที่เปิดแอปแล้ว เส้นทางการเคลื่อนที่ของเฟิ่งเหมียนก็ปรากฏขึ้นบนแผนที่ ตั้งแต่ใจกลางเมืองไปจนถึงชานเมือง

เสวียนจีหัวใจกระตุกวูบ รู้สึกไม่ชอบมาพากลในใจ เห็นได้ชัดว่านี่เป็นการล่อให้เขาไปยังสถานที่ที่ไม่ค่อยมีคนไปเพื่อทำการแก้แค้น