พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 121

“พระเจ้าหลวงเสด็จ！”

เสียงของฝูกงกงดังไปทั่วห้องตำรา พ่อลูกทั้งสองคนที่อยู่ในห้องก็หันไปพร้อมกัน

“เสด็จพ่อ！”

“เสด็จปู่！”

พระเจ้าหลวงหน้าบึ้งตึง เหลือบมองทั้งสองคนด้วยความเย็นชา พร้อมตรัสอย่างโมโหว่า “พวกเจ้าทั้งสองคนไม่ได้เรื่อง！เรื่องเล็ก ๆ แค่นี้ ต้องอาละวาดถึงเพียงนี้！”

หลังจากที่เมื่อครู่แยกย้ายที่ราชสำนัก การกระทำทั้งหมดที่เซียวปี้เฉิงได้ทำที่ตำหนักทองหลวง ได้ลือไปทั่ววังหลวงทั้งหมดอย่างรวดเร็ว

คนอื่นไม่ทราบเหตุผล พระเจ้าหลวงใช้นิ้วเท้าคิดก็เข้าใจได้ว่า คงจะเป็นเรื่องการแต่งงานกับพระชายารอง

หลายปีมาแล้วที่จักรพรรดิจาวเหรินไม่ได้ถูกพระเจ้าหลวงตำหนิต่อว่า คราวนี้รู้สึกว่าน้อยใจนิดหน่อยจึงก้าวไปด้านหน้าเพื่อฟ้องเรื่องลูกชายก่อน

“เสด็จพ่อ ครั้งนี้เจ้าสามทำมากเกินไป เขายืนยันว่าจะไม่แต่งงานกับเวินหวยหยู ลูกเองก็ไม่ใช่ว่าจะไม่อนุญาต แต่เขาบอกว่านับจากนี้ต่อไปจะไม่แต่งงานรับใครเป็นพระชายารองอีก จะทำเช่นนี้ได้อย่างไร？”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ จักรพรรดิจาวเหรินก็โกรธจนพูดไม่ออก

“ภรรยาเจ้าสามเองก็เช่นกัน กล้าเอาการแยกกันอยู่มาบีบบังคับ อีกทั้งยังมาพูดเรื่องออกจากคำสอนของบรรพชนในจวนเหวินกั๋วกง！”

ถ้าหากไม่ใช่เป็นห่วงที่อวิ๋นหลิงกำลังตั้งครรภ์ ประจวบกับมีคุณูปการรักษาพระอาการป่วย เขาลงโทษเด็กสาวคนนั้นไปตั้งนานแล้ว！

พระเจ้าหลวงสังเกตเซียวปี้เฉิงอย่างละเอียด ปากยังคงพูดกับจักรพรรดิจาวเหรินต่อว่า “เขาไม่ยอมแต่งงานก็ช่างเถิด เดิมทีเรื่องของเด็กสาวเวินก็ทำได้ไม่ดี”

จักรพรรดิจาวเหรินอึ้งไปชั่วขณะ “ที่ลูกตัดสินใจทำเช่นนี้ ก็ผ่านการไตร่ตรองมาแล้ว ต่างก็หวังดีต่อพวกเขา！”

“เจ้าไตร่ตรองไปไตร่ตรองมา ต่างก็ไม่ได้ไตร่ตรองแทนเสี่ยวหลิงเอ๋อร์และเด็กสาวเวินเลย” พระเจ้าหลวงพูดมาถึงครึ่งหนึ่ง ก็มองไปที่จักรพรรดิจาวเหรินด้วยสายตาที่เข้มงวดมาก “เจ้าเอาแต่โกรธเสี่ยวหลิงเอ๋อร์ว่าไม่เห็นด้วย ถ้าเช่นนั้นเจ้ารู้ได้อย่างไรว่าเด็กสาวเวินนั่นยินดีที่จะแต่งงานกับเจ้าสาม？”

จักรพรรดิจาวเหรินตอบออกมาไม่ได้ “นี่...”

เซียวปี้เฉิงจึงฉวยโอกาสนี้รีบพูดว่า “เสด็จปู่พูดถูก！บัดนี้ตระกูลเวินเหลือแค่เวินหวยหยูเพียงคนเดียว เดิมทีนางน่าสงสารอยู่แล้ว แม้กระทั่งงานแต่งงานก็ยังอยู่ในมือของคนอื่นจนตัดสินใจไม่ได้ น่าสงสารมากไม่ใช่หรือ？”

พระเจ้าหลวงค่อย ๆ ส่ายหัว “พื้นแผ่นดินของต้าโจวยังต้องอาศัยความสามารถอย่างแท้จริง ไม่ได้มาจากการอาศัยแต่งงานกับภรรยา เด็กสาวเวิน...เองก็ไม่ควรต้องกลายเป็นเครื่องมือของพระราชอำนาจ ต่อไปถ้านางมีใครอยู่ในใจ ก็ปล่อยนางไปเถิด”

“อย่างไรก็ตามนางมีราชวงศ์คอยสนับสนุน จะกลัวคนอื่นมารังแกหรือ？ตลอดที่ผ่านมา ก็ถือว่าข้ามีคําอธิบายต่อผิงหยางอ๋อง”

นั่นคือลูกกำพร้าของสหายรบเก่า แต่ว่าเขาไม่หน้าด้านพอที่จะเอาเรื่องแต่งงานของเด็กสาวคนนั้นมาเป็นวิธีการรวมอํานาจ

เมื่อจักรพรรดิจาวเหรินได้สติ ก็รับรู้ได้ว่าพระเจ้าหลวงทรงโกรธเป็นอย่างมาก จึงทำได้เพียงตอบรับอย่างลำบากใจ

“เสด็จพ่อพูดถูก เป็นลูกเองที่ทำเรื่องไม่เหมาะสม เอาเวินหวยหยูวางไว้อีกฝั่งก่อน เงื่อนไขที่เจ้าสามพูด...”

หนังตาของพระเจ้าหลวงไม่ยกขึ้นมา “เขามาอาละวาดกับเจ้าขนาดนี้ เจ้าคิดว่าเขายังจะประนีประนอมอีกหรือ？”

จักรพรรดิจาวเหรินรีบพูดขึ้น “ถ้าเช่นนั้นความหมายของท่านคือจะยอมเขาอย่างนั้นหรือ？”

“ไม่ยอมเขาจะแล้วจะทําเช่นไรได้ จะบีบให้เขาไปอยู่ชายแดนอย่างนั้นจริงหรือ”

เมื่อก่อนพวกเขาเคยปรึกษากันว่า มีค่อยอวิ๋นหลิงพัฒนายาแก้พิษควันได้ ตอนนี้ความกดดันจากสงครามได้คลี่คลายลงแล้ว จะส่งพระโอรสออกเดินทางไปง่าย ๆ ไม่ได้

ถ้าเป็นเรื่องเมื่อสองปีก่อนอีกครั้ง พวกเขาก็รับผลที่จะตามมาไม่ได้

ทันใดนั้นแววตาของเซียวปี้เฉิงก็ประกายแสงสว่างอย่างน่าอัศจรรย์ พูดอย่างมีความสุขว่า “เสด็จปู่ท่านรับปากข้าแล้ว？”

จักรพรรดิจาวเหรินรีบพูดขึ้น “จะทำเช่นนี้ได้อย่างไร！”

“จะไม่ได้ได้อย่างไร？”

พระเจ้าหลวงเหลือบมองจักรพรรดิจาวเหริน จากนั้นก็มองไปที่เซียวปี้เฉิง พร้อมกับลูบหนวดของตัวเอง

“แต่ว่าข้ามีเงื่อนไข”

เซียวปี้เฉิงรีบพูดขึ้น “เสด็จปู่ท่านว่ามา！”

ต่อให้เป็นเงื่อนไขอะไรก็ตาม เขาจะพยายามทำอย่างสุดความสามารถ！

พระเจ้าหลวงดึงหนังปาก พูดอย่างเด็ดขาดว่า “ถ้าหากว่าภายในห้าปีนางสามารถมีเหลนชายให้แคว้นต้าโจวสามคนได้ ข้าถึงจะอนุญาตคำขอร้องของเจ้า！”

เซียวปี้เฉิงอึ้งไปชั่วขณะ มีลูกสามคนภายในห้าปี？