พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 136

“พระชายาค่อยๆลงนะเจ้าคะ”

คนที่โดดลงจากรถม้ามาก่อนคือสาวใช้หน้าตาจิ้มลิ้ม

สาวใช้ตัวน้อยยื่นมือออกมาให้มือขาวราวหิมะนั่นจับพยุงตัว นิ้วสวยขาวเรียวยาวจนเห็นข้อต่อกระดูกอย่างชัดเจน และเล็บโค้งมนสีชมพูระเรื่อ

เสียงซุบซิบบริเวณรอบๆเงียบลงทันที เมื่อได้เห็นโฉมหน้าอีกฝ่ายอย่างชัดเจน บางคนก็อ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง

นี่คือพระชายาจิ้งอ๋องที่สุดแสนจะอัปลักษณ์งั้นหรือ?

จะเป็นไปได้อย่างไรกัน!

“ตงชิง ไปหยิบน้ำเซียนสวรรค์ในโรงยามา”

อวิ๋นหลิงมองไปยังหนุ่มน้อยที่นอนเจ็บเจียนตาย หนุ่มน้อยเองก็สบตานางโดยไม่ทันตั้งตัว ในสมองของเขาขาวโพลนไปชั่วขณะ

ใจเต้นระรัวในหัวก็ผุดคำว่า ‘สาวงามแห่งเมืองหลวง’ ขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

เขารีบหลบตาสายตานางโดยอัตโนมัติ

“เจ้าค่ะ!”

ตงชิงขานรับ รีบบึ่งไปเอาของตามที่อวิ๋นหลิงสั่งอย่างรวดเร็ว เหล่าผู้คนรอบๆนิ่งอึ้งอยู่นานนับนาที ครานี้ดูเหมือนจะดึงสติกลับมาได้แล้ว

พวกเขาบ้างก็ตกตะลึง บ้างก็อ้าปากค้าง บ้างก็งงงวย

“หญิงผู้นั้นคือใครกัน หรือจะเป็นพระชายาจิ้งอ๋อง?”

“จะเป็นไปได้อย่างไร ใบหน้าของพระองค์มีปานที่น่าเกลียดน่ากลัวอยู่มิใช่หรือ?”

“แต่เมื่อครู่ก็เห็นๆกันอยู่ว่านางลงมาจากรถม้าของจวนจิ้งอ๋องนะ ไม่ใช่พระชายาจิ้งอ๋องแล้วจะเป็นใครกันล่ะ?”

“แต่ก็ยังไม่เคยได้ยินข่าวคราวว่าท่านอ๋องรับสนมเลยนะ?

……

เฟิงจิ่งเหวยจ้องอวิ๋นหลิงที่ยืนอยู่ไม่ไกล เมื่อได้มองรูปลักษณ์ของอวิ๋นหลิงชัดๆ นางก็ตาลุกวาวในทันที

แม้จะเป็นหญิงเช่นเดียวกัน แต่นางเองก็อดไม่ได้ที่จะใจเต้นรัวนิ่งอึ้งกับความงามของอวิ๋นหลิง เพียงไม่กี่อึดใจก็เอ่ยถามด้วยความสงสัย

“ท่านคืออวิ๋นหลิงจริงๆหรือ?”