พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 15

ลานด้านข้างในจวนเหวินกั๋วกง ฮูหยินเหลียนหลับตาด้วยสีหน้าหนักใจ ลูบขมับเบา ๆ อย่างต่อเนื่อง

“คนสารเลวนั้น มองนางผิดไป ไม่รู้ว่าจู่ ๆ ก็เปลี่ยนนิสัยหรือว่าซ่อนเอาไว้มาตั้งนานแล้ว”

ฉู่อวิ๋นหานเองก็มีสีหน้าย่ำแย่ “ท่านแม่ ดูเหมือนว่าท่านพ่อจะล้มเลิกความคิด จะทำเช่นไรกันดีถึงแม้ว่ารุ่ยอ๋องจะชอบข้า แต่ก็ไม่กล้าขัดขืนคำสั่งของฮองเฮาเป็นแน่ ฮองเฮาไม่ชอบสถานะของข้า แน่นอนว่าไม่เห็นด้วยให้เขาแต่งงานกับข้าแน่”

เมื่อคิดถึงเรื่องในวันนี้ ฉู่อวิ๋นหานก็กัดฟันด้วยความโกรธแค้น

อีกแค่เพียงก้าวเดียวเท่านั้น ท่านแม่ก็จะได้เป็นภรรยาที่เท่าเทียมกันในจวนเหวินกั๋วกงแล้ว อีกทั้งนางก็ไม่ต้องเป็นลูกอนุภรรยาด้วย

ใช้ความพยายามอย่างมากในการกุศโลบายกับอวิ๋นหลิง เพื่อจะได้ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว จัดการเซียวปี้เฉิงทิ้งออกไปได้ และเพื่อจะทางนี้ให้ได้เลื่อนสถานะเป็นลูกภรรยาเอก

มีเพียงเช่นนี้ นางถึงจะมีคุณสมบัติที่จะแต่งงานกับรุ่ยอ๋อง

ความโหดเหี้ยมในแววตาฮูหยินเหลียนประกายออกมา “สังเกตสถานการณ์ก่อน จากนั้นค่อยพยายามอย่างไรก็ตามเจ้าจะต้องแต่งงานกับรุ่ยอ๋องให้ได้ ต่อให้ต้องเป็นพระชายารองก็ตาม！”

พระชายารอง！

ฉู่อวิ๋นหานกำผ้าเช็ดหน้าแน่น ในใจไม่ยอม นางไม่เคยคิดจะเป็นพระชายารอง จะต้องเป็นเอกเท่านั้น รอให้รุ่ยอ๋องได้รับพระราชทานตําแหน่งรัชทายาท นางก็จะเป็นพระชายารัชทายาท

เดิมทีเรื่องทั้งหมดต่างมีความหวัง หากแต่ฉู่อวิ๋นหลิงทำลายทั้งหมด อีกทั้งท่านพี่ปี้เฉิงที่เคยบอกรักนาง ก็ไม่สามารถช่วยนางได้

นางสูดลมหายใจลึก ๆ อย่างไรก็ระงับความขุ่นเคืองในใจไม่ได้

ท่านพี่ปี้เฉิง ในเมื่อเป็นเช่นนี้ อย่าโทษข้าที่ไม่นึกถึงความรักในวันวานเลย...

“ท่านแม่ ข้ามีวิธีหนึ่ง”

ฉู่อวิ๋นหานนำเรื่องงานแต่งงานของเซียวปี้เฉิงในคืนนั้น ฉู่อวิ๋นหลิงทุบเยี่ยนอ๋องจนสลบ

“วันพรุ่งข้าจะเชิญองค์หญิงหกมาเป็นแขกในจวน ใช้โอกาสให้สาวใช้สองสามคนมาเปิดเผยเรื่งนี้ให้นางฟัง องค์หญิงหกไม่ถูกกับฉู่อวิ๋นหลิงมาโดยตลอด หลังจากที่ทราบจะต้องไปฟ้องกุ้ยเฟยเป็นแน่ ฉู่อวิ๋นหลิงจะต้องได้รับโทษ”

ฮูหยินเหลียนตกใจเล็กน้อย “มีเรื่องเช่นนี้ เหตุใดถึงไม่ได้บอกข้า？”

“ข้า...”

เมื่อได้เห็นสีหน้าของลูกสาว ถึงได้รู้ว่านางกลัวว่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับจิ้งอ๋องถึงไม่ได้พูดออกมา

“ช่างเถอะ ตอนนี้พูดออกมายังไม่สาย เพียงหลังจากนี้ เจ้าควรเข้าใจ ผู้ชายพึ่งพาไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นท่านพ่อของเจ้าหรือว่าจิ้งอ๋อง”

ฉู่อวิ๋นหานสีหน้านิ่งมืดมน พร้อมกับพยักหน้าอย่างแน่วแน่ “หลังจากนี้ลูกจะทำอย่างไม่ลังเลอีกแล้ว”

ฮูหยินเหลียนพยักหน้าอย่างปลื้มใจ ริมฝีปากแสยะยิ้ม “ถ้าเช่นนั้นก็ให้เจ้าเป็นคนจัดการ ให้บทเรียนกับนางคนสารเลวนั่น ข้าจะดูเสียว่า นางจะปากเก่งต่อหน้ากุ้ยเฟยหรือไม่！”

...

เมื่อออกมาจากจวนเหวินกั๋วกง อวิ๋นหลิงก็รู้สึกว่าท่าทางของเซียวปี้เฉิงประหลาดมาก

คนยังเป็นคนเดิม แต่ก็เหมือนเปลี่ยนเป็นคนใหม่

“เจ้าถูกโจมตีในจวนหรือ？เหตุใดถึงได้มีสีหน้าเช่นนี้”

เซียวปี้เฉิงขมวดคิ้ว “สีหน้าอะไร？”

“ใช่...ก็เหมือนพระในวัด มีความรู้สึกว่าทุกอย่างว่างเปล่า ใบหน้าราวเหมือนกับส่องแสงศักดิ์สิทธิ์ เหมือนกับว่าวินาทีต่อไปจะกลายเป็นพระแล้วอย่างนั้น”

เซียวปี้เฉิงกระตุกมุมปาก “คำบรรยายสะเปะสะปะอะไรของเจ้า จู่ ๆ ข้าก็คิดถึงเรื่องอะไรออก รู้สึกว่าเปิดใจขึ้นเท่านั้นเอง”

“จะว่าไป ผู้หญิงอย่างเจ้าดุมาก เปิดโลกทัศน์ของข้าไปอีก”

เซียวปี้เฉิงนึกถึงตอนที่นางอยู่ที่จวนเหวินกั๋วกง ท่าทางที่ด่าตั้งแต่ท่านพ่อมายังพี่ชายจากนั้นค่อยด่าท่านน้าเหลียน ก็รู้สึกตลกอย่างอธิบายไม่ได้

“แบบนี้ข้าเรียกว่าดุเดือดหรือ？ถ้าหากว่าเจ้าเห็นคนอื่นในสำนักอาจารย์ของข้า ก็จะเห็นว่าข้านั้นอ่อนโยนมากสักเพียงใด”

“แน่นอน ข้าไม่เคยคนที่อ่อนน้อมถ่อมตนอย่างเจ้ามาก่อนในชีวิตนี้”