พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 218

เซียวปี้เฉิงหน้านิ่งขรึม รีบเข้าไปอุ้มลูกชายทั้งสอง ตรวจดูอย่างละเอียด

เข็มพิษถูกซ่อนไว้ในรองเท้าหัวเสือ แสดงว่าคนทำพุ่งเป้าไปที่ต้าเป่ากับเอ้อร์เป่า!

ในใจอวิ๋นหลิงโมโหจนไฟลุกท่วมอก แต่พยายามสงบสติอารมณ์เอาไว้

“อาซ้อสอง ให้ข้าตรวจดูอาการนั่วเอ๋อร์ที”

พระชายาเสียนอ๋องสติกระเจิง เห็นนางแล้วราวกับคนจมน้ำที่คว้าท่อนไม้เอาไว้ได้ น้ำตาไหลออกมาเม็ดใหญ่

“อวิ๋นหลิง ช่วยนั่วเอ๋อร์ที ได้โปรด ช่วยนั่วเอ๋อร์ที!”

อวิ๋นหลิงอุ้มนั่วเอ๋อร์ เมื่อกี้ยังเรียกให้นางอุ้มน้ำเสียงเจื้อยแจ้ว ตอนนี้กลับสลบหน้าซีดเผือดอยู่ในอ้อมอก ใจนางก็บีบรัดจนเจ็บไปด้วยเหมือนกัน

นางรีบตรวจดูอาการของนั่วเอ๋อร์ แล้ววินิจฉัยเบื้องต้น

บนนิ้วชี้ข้างขวามีรอยเข็มตำ ตอนนี้นิ้วชี้บวมเป่ง มีแค่รูเข็มเล็กๆ แต่เลือดกลับไหลไม่หยุด

“ดูแล้วน่าจะถูกพิษงู”

อวิ๋นหลิงพูดจบก็ตรวจดูจมูกปากของนั่วเอ่อร์ พบว่าในรูจมูกมีอาการเลือดออก อุณหภูมิร่างกายสูง ใจเต้นผิดปกติ จึงยิ่งมั่นใจในการวินิจฉัยของตัวเอง

“แม่นม รีบไปหยิบขวดสีเขียวบนตู้ไม้ด้านขวาแถวที่สามในห้องข้ามาที”

ในยุคนี้ยังไม่มีเซรุ่ม ดังนั้นการรักษาการถูกงูพิษฉกจะเป็นยาทากับยากิน เพราะเป็นช่วงฤดูร้อนสัตว์ร้ายปรากฏบ่อย ดังนั้นแต่ละบ้านจึงเตรียมยาจำพวกนี้เอาไว้ประจำบ้าน

ในขวดเขียวนั่นเป็นยาที่อวิ๋นหลิงผสมเอง ใช้สมุนไพรที่อู่อันกงเอากลับมาให้โดยเฉพาะ

แม่นมเฉินพยักหน้าแล้วรีบไป

“พิษงู?” ใจของพระชายาเสียนอ๋องขึ้นมาจุกอยู่ในคอ “พิษงูอะไรร้ายแรงขนาดนี้กัน?”

นางไม่ได้ไม่เคยเห็นคนถูกงูฉก แต่ไม่มีพิษไหนที่ทำให้คนสลบไปเร็วแบบนั่วเอ๋อร์

อวิ๋นหลิงขมวดคิ้วตอบ น้ำเสียงเย็นชา “นอกจากพิษงูแล้วคงผสมอย่างอื่นด้วย”

พระชายาเสียนอ๋องร่ำไห้ไม่หยุด “นั่วเอ๋อร์จะเป็นอะไรไหม?”

คนที่ถูกพิษงูร้ายแรงแล้วรอดมาได้มีน้อยคนนัก แล้วคนที่รอดชีวิตมาได้ บางคนก็อัมพาต ไม่ก็สติไม่สมประกอบ แม้กระทั่งพูดไม่ได้

ลูกสาวนางยังแค่สามขวบเอง!

อวิ๋นหลิงแน่วแน่ “อาซ้อสองอย่างร้อนใจไป มีข้าอยู่ นั่วเอ๋อร์ไม่เป็นอะไรแน่”

พิษงูส่วนใหญ่เป็นพิษทำลายระบบประสาท ชาติที่แล้วออกปฏิบัติภารกิจในทะเลทรายป่าดงดิบบ่อย นางคุ้นเคยกับพวกพิษดี และรับมือวิธีการรักษาได้อย่างเชี่ยวชาญ

“ถอดเสื้อนั่วเอ๋อร์ออกก่อน เดี๋ยวข้าจะฝังเข็มป้องกันชีพจรกับสมองของนางเอาไว้ก่อน เพื่อไม่ได้พิษแพร่กระจาย”

พระชายาเสียนอ๋องรู้ว่าฝีมือการรักษาของอวิ๋นหลิงนั้นเก่งกาจ แววตาเต็มไปด้วยความหวัง พยายามตั้งสติถอดเสื้อของนั่วเอ่อร์ออก

“ตงชิง เจ้าก่อไฟให้แรงขึ้นอีก เดี๋ยวนั่วเอ๋อร์หนาว”

เซียวปี้เฉิงเห็นอวิ๋นหลิงรับมือสถานการณ์ได้ กล่าวเสียงทุ้มต่ำ “ข้าให้เฉียวเยว่เข้าวังไปรายงานเรื่องนี้แล้ว แขกที่มาในงานวันนี้ห้ามออกไปสักคน ต้องสอบสวน!”

พูดจบ เขาก็วางลูกชายทั้งสองลง แล้วเดินออกไปอย่างเคร่งขรึม

แม่นมเฉินรีบเอาขวดยาสีเขียวมา อวิ๋นหลิงป้อนยาน้ำสีเขียวอ่อนให้นั่วเอ๋อร์ประมาณาสามช้อน