พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 226

เก็บความคิดนี้กลับไป สองสามีภรรยากลับไปที่ห้องเพื่อดูแลลูกอยู่พักหนึ่ง

อวิ๋นหลิงห่มผ้าให้ลูก “ละเลยเด็กสองคนนี้มาหลายวันแล้ว ลำบากแม่นมเฉินแล้ว”

การเลี้ยงเด็กไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ทำงานหนักมาหลายวัน รอยตีนกาที่มุมตาของแม่นมเฉินก็ลึกจนชัดเจนมาก

เซียวปี้เฉิงอุ้มต้าเป่าขึ้นมาชั่งน้ำหนักด้วยมือเบาๆ “พวกเขาสองคนดูหนักขึ้นทุกวัน ข้าจำได้ว่าตอนที่พวกเขาเกิด พวกเขาเล็กกว่าฝ่ามือของข้าเสียอีก ตอนนี้พวกเขาหนักประมาณสี่กิโลเห็นจะได้ พวกเขาโตเร็วมาก”

จำตอนที่เพิ่งเกิดตอนนั้นได้ และยังเป็นการคลอดก่อนกำหนดอีก น้ำหนักของพวกเขาแค่สองกิโลเท่านั้นเอง

เซียวปี้เฉิงถอนหายใจอย่างเงียบๆ ก่อนหน้านี้เขาเพิ่งจะได้เป็นพ่อคน ไม่รู้ว่าท้องแฝดที่คลอดก่อนกำหนดเช่นนี้มีโอกาสรอดชีวิตน้อยมาก

ต่อมาก็ได้ยินว่า สตรีในราชวงศ์นี้หากคลอดลูกแฝดละก็ โอกาสในการรอดชีวิตมีไม่ถึงครึ่งหนึ่ง ที่บ้านของอาลักษณ์กรมพิธีการก่อนหน้านี้ก็คลอดลูกแฝด ตอนนี้ก็อายุหกเดือนแล้ว แถมยังอยู่ได้โดยไม่ต้องมีการดูแลของหมอตลอดทั้งวัน

พอเทียบกันแล้ว ลูกชายสองคนของเขาระดับความแกร่งน่าทึ่งจริงๆ มิน่าล่ะอาลักษณ์กรมพิธีการถึงมักจะมองเขาด้วยความอิจฉา

หลังจากที่เซียวปี้เฉิงอุ้มต้าเป่า ก็ยืนมือไปหยอกเย้าเอ้อร์เป่าอย่างระมัดระวัง

อาจเป็นเพราะไม่ได้อุ้มเด็กสองคนนี้ดีๆ มาหลายวันแล้ว แต่วันนี้เอ้อร์เป่าเป็นเด็กดีมาก ยากนักที่จะเห็นเขาไม่ต่อต้านการใกล้ชิดของเซียวปี้เฉิง พ่อของพวกเขาดีใจจนแทบจะหลั่งน้ำตาด้วยความขมขื่น อุ้มลูกชายขึ้นมากอดแล้วกอดอีก

อวิ๋นหลิงค้ำคางมองดูเขา “เอ้อร์เป่าเด็กคนนี้มีนิสัยนิ่งเงียบ น่าเสียดายที่เขาไม่ใช่เด็กผู้หญิง”

“อิจฉาพระชายาเสียนอ๋องหรือ?” เซียวปี้เฉิงวางเอ้อร์เป่าลง หัวเราะเสียงเบาแล้วกล่าวว่า “คราวหน้าพวกเราค่อยพยายามกันใหม่ ต้องเอาให้ได้ลูกสาวสักคน”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ อวิ๋นหลิงที่ออกจากอยู่ไฟได้สักพักแล้ว พอนึกถึงเรื่องนี้ เซียวปี้เฉิงก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองนาง

อวิ๋นหลิงเข้าใจความหมายในดวงตาของเขาดี เลิกคิ้วแล้วกล่าวว่า “คืนนี้จะนอนกันตามลำพังหรือ?”

“ลูกให้อยู่ในห้องแม่นมก่อนแล้วกัน ช่วงนี้เจ้าลำบากมามากแล้ว อย่าให้พวกเขารบกวนการพักผ่อนของเจ้า” เซียวปี้เฉิงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดเสียงเบา “ตอนนี้ข้าจะยังไม่แตะต้องเจ้า”

รอยยิ้มในดวงตาของอวิ๋นหลิงเบิกกว้าง “กลางดึกหลายคืนก่อนใครกันที่นอนไม่หลับ? ทำอย่างไรกว่าจะผ่านไปได้ ท่านอยากจะเป็นพระอีกรอบหรือ?”

เซียวปี้เฉิงกระแอมเบาๆ กล่าวด้วยสีหน้าไม่เป็นธรรมชาติ “แม้ว่าจะออกจากอยู่ไฟแล้วสามารถร่วมเตียงกันได้ แต่ข้าถามหมอหลวงแล้ว ถ้าคิดถึงร่างกายของเจ้า ต้องพักให้ร่างกายแข็งแรงเต็มที่ก่อนสักสองเดือน

อดทนมานานขนาดนี้ แค่อีกเดือนเดียวก็ไม่เป็นไร ร่างกายของภรรยาสำคัญที่สุด

หัวใจของอวิ๋นหลิงรู้สึกอบอุ่นขึ้น สีหน้าของนางก็อ่อนลง “ตอนที่ข้าเตรียมยาแก้พิษให้นั่วเอ๋อร์เมื่อสองวันก่อน ข้าเตรียมยาคุมกำเนิดไว้บ้างแล้ว แม้ว่าข้าจะตั้งหน้าตั้งตารอที่จะมีลูกสาว แต่ตอนนี้ก็ยังไม่ถึงเวลา”

หลังจากดูสถานการณ์ปัจจุบัน ในปีสองปีนี้นางยังไม่คิดจะตั้งครรภ์

สถานการณ์ทางการเมืองตอนนี้กำลังร้อนระอุ ชาวเมืองทูเจวี๋ยก็จ้องเหมือนเสือ หากนางตั้งท้องอีกพลังจิตของนางจะอ่อนแอลงมาก ไม่เพียงแต่ยากที่จะปกป้องลูกน้อยที่ยังอยู่ในวัยทารกเท่านั้น แม้แต่นางก็อาจจะกลายเป็นจุดอ่อนของเซียวปี้เฉิงง่ายๆ นี่คือปัญหาจริงๆ ตรงหน้า