พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 285

“องค์หญิงเก้า ข้าขอพูดตรงๆเลยนะ ราคาของเหล็กในแคว้นต้าโจวนั้นไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ และสำหรับพ่อค้าแคว้นตงฉู่แล้วที่ดำเนินธุรกิจในแคว้นต้าโจว จะได้รับการลดภาษีเพียงหนึ่งส่วนเท่านั้น ไม่สามารถลดถึงครึ่งหนึ่งได้”

พวกเขาสามารถยอมรับเงื่อนไขอื่นๆ ได้ มีเพียงสองข้อนี้ที่ไม่สามารถยอมรับได้

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ตี้หวู่เหยาก็ขมวดคิ้วในทันที “พระชายา โปรดคิดให้รอบคอบ พิมพ์เขียวของปืนคาบศิลานั้นอยู่ในมือของแคว้นตงฉู่ หากกล่าวถึงปัญหากับเผ่าทูเจวียแล้วนอกจากพวกเราก็ไม่มีใครสามารถช่วยแคว้นต้าโจวได้อีกแล้ว”

นางกล่าวขึ้นพลางจิบกาแฟ แสดงเจตนาว่าจะไม่ยอมถอยแม้แต่ก้าวเดียว หากอวิ๋นหลิงไม่ยอมตกลง ธุรกิจในครั้งนี้ก็คงไม่บรรลุผลสำเร็นเป็นแน่

“พวกท่านใช้เวลาทบทวนดูใหม่ก็ได้ ค่อยให้คำตอบกับข้าในภายหลังก็ยังไม่สาย”

เยี่ยนอ๋องอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองตี้หวู่เหยา ท่าทางของนางในตอนนี้ช่างเต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจและความสงบเยือกเย็น ตรงกันข้ามกับท่าทางที่ตื่นตระหนกของนางในสวนหลวงก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง

แม่นางจะหนักแน่นและมีความคิดเป็นของตัวเอง แต่นางก็ไม่ได้ทำให้คนอื่นอึดอัดเหมือนที่หวงกุ้ยเฟยทำ เยี่ยนอ๋องอดไม่ได้ที่จะชื่นชมตี้หวู่เหยาอยู่ในใจ

เขาค่อนข้างพอใจกับทางเลือกของตนเอง แทนที่จะแต่งงานกับคุณหนูรองหลี่ที่แสนน่าเบื่อและเข้มงวดแล้ว เขาขอเลือกตี้หวู่เหยาเสียดีกว่า

อีกทั้งด้วยสถานะของนางแล้ว แม้ว่าเสด็จแม่จะบังคับให้เขารับนางสนม เขาก็จะมีเหตุผลที่จะจะปฏิเสธแล้ว

ด้วยความคิดต่างๆ ที่วนเวียนอยู่ในหัว เยี่ยนอ๋องเม้มริมฝีปากพลางพูดว่า “องค์หญิงเก้า เนื่องจากอาซ้อสามเป็นคนเสนอเงื่อนไขเหล่านี้ แคว้นต้าโจวจึงพิจารณาอย่างรอบคอบแล้ว”

แต่เดิมเขานั้นไม่ได้ทราบรายละเอียดเกี่ยวกับการผลิตปืนคาบศิลา แต่หลังจากยืนยันการแต่งงานกับตี้หวู่เหยาแล้ว จักรพรรดิจาวเหรินก็ไม่ได้ปิดบังอะไรจากเขาอีก

สิ่งที่พี่สามและอาซ้อสามทำเมื่อเร็ว ๆ นี้ รวมถึงการฝึกฝนค่ายปืนไฟที่หมู่บ้านน้ำพุร้อน ตอนนี้เขาเข้าใจขึ้นมาบ้างแล้ว

แม้ว่าเขาจะมีความสัมพันธ์ที่คลุมเครือกับสตรีนางนี้ แต่หากเป็นในด้านการปกป้องผลประโยชน์ของบ้านเมืองแล้ว ทั้งสองคนล้วนไม่ยอมถอยเป็นแน่

เอกสารสนธิสัญญาฉบับใหม่บนโต๊ะนี้ เป็นผลมาจากความพยายามในไม่กี่วันที่ผ่านมาของเยี่ยนอ๋องในการ “เล่นเกมความรู้สึก”

เมื่อเห็นวางเยี่ยนอ๋องมองมาทางตนเอง บนใบหน้าของตี้หวู่เหยาก็ปรากฏรอยยิ้มขึ้นจางๆ หลบสายตาอย่างไม่เป็นธรรามชาติ

“ระหว่างเดินทางมาที่นี่ ข้าได้ยินเกี่ยวกับพันธมิตรเป่ยฉินมาไม่น้อย ขอโทษที่ต้องพูดตรงๆ ว่า แม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างแคว้นต้าโจวกับแคว้นเป่ยฉินจะดีมากเพียงใด มันแต่ขอความช่วยเหลือจากผู้อื่น ยังไม่สู้การพึ่งพาตนเอง”

“หากพูดกันตามตรง พวกเขาอาจทรยศหรือหาผลประโยชน์เข้าตนเอง แทนที่จะไปพึ่งพาการสนับสนุนจากแคว้นเป่ยฉิน สู้พึ่งพากำลังของตนเองยังจะดีเสียกว่า อย่างน้อยเมื่อแคว้นต้าโจวมีปืนคาบศิลาอยู่ในมือ ก็ยังพอจะพึ่งพาตนเองได้อยู่บ้าง”

ตี้หวู่เหลาแนะนำพวกเขาอย่างใจเย็น

“แคว้นต้าโจวจะไม่เปลี่ยนใจ นอกจากนี้ข้ายังมีข้อเรียกร้องที่ต้องการจะเพิ่มเติมไปอีก”

เซียวปี้เฉิงมองนางด้วยสีหน้าที่เย็นชา ใบหน้าไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ออกมา

“สำหรับการผลิตปืนคาบศิลา แคว้นต้าโจวจะจะจัดหาช่างฝีมือในการผลิตเท่านั้น นอกจากนี้แคว้นตงฉู่ยังต้องรับผิดชอบค่าวัตถุดิบด้วย อย่างไรก็ตาม เราสามารถขายวัตถุให้พวกเจ้าในราคาที่ต่ำกว่าราคาตลาด ปืนคาบดาบศิลาที่ผลิตเสร็จจะถูกแบ่งเป็นสี่ส่วนและหกส่วนระหว่าง แคว้นต้าโจวจะได้หกส่วน ส่วนแคว้นตงฉู่ได้สี่ส่วน”

“ว่าอย่างไรนะ”

ตี้หวู่เหยาคิดว่าหูของตนเองได้ยินผิดไป

เงื่อนไขที่เซียวปี้เฉิงเสนอนั้น ยากจะรับได้ยิ่งกว่าสิ่งที่พวกเขาเสนอให้กับต้าโจวในตอนแรกเสียอีก

จากที่กล่าวมา นั่นหมายความว่าแคว้นตงฉู่จะต้องใช้เงินทุนของตัวเองในการผลิตปืนคาบศิลา โดยที่แคว้นต้าโจวจัดหาวัตถุดิบในราคาที่ต่ำกว่าราคาตลาด ยิ่งไปกว่านั้น แคว้นต้าโจวยังจะได้ปืนคาบศิลาไปถึงหกส่วนอีก !

“จิ๋งอ๋อง ข้อเรียกร้องของพวกท่านมันมากเกินไปแล้ว นี่มันเป็นการปล้นกันชัดๆ!”

ตี้หวู่เหยายังคงความสงบเยือกเย็น แม้จะต้องเผชิญกับสภาพที่ไร้สาระเช่นนี้ นางก็ไม่ได้โกรธ เพียงมองพวกเขาอย่างไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

“เป็นไปไม่ได้ นี่ไม่ใช่ข้อตกลงที่สามารถเจรจาได้เลย !”

อวิ๋นหลิงยิ้มขึ้นพลางกล่าวว่า “เรายังคุยกันไม่จบ เจ้าควรดูอะไรบางอย่างก่อนตัดสินใจ รอดูก่อนแล้วค่อยปฏิเสธก็ยังไม่สาย”