พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 294

หลังงานเลี้ยงส่งท้ายปีเก่าต้อนรับวันตรุษจีนผ่านไป อวิ๋นหลิงพร้อมลูก ๆ ก็อยู่ในพระราชวังต่อ เพื่อจะอยู่เป็นเพื่อนพระเจ้าหลวงระยะหนึ่ง

เพราะความประทับใจของงานเลี้ยงวันเกิดปีนี้ พระเจ้าหลวงจึงยิ่งอ้อนอวิ๋นหลิงมากขึ้น

“ข้ายังอยากได้ภาพวาดครอบครัว นังหนูวาดให้ข้าอีกรูปหนึ่งสิ”

เมื่อตาเฒ่าของมา อวิ๋นหลิงก็ต้องสนองความปรารถนานี้อยู่แล้ว เพราะอยู่ในวังก็ไม่ได้ทำอะไร วาดรูปฆ่าเวลาก็ไม่เลวเหมือนกัน

แต่ภาพวาดรูปครอบครัวเป็นงานใหญ่ มีคนมากมายอัดอยู่ในกระดาษแผ่นเดียว อวิ๋นหลิงจึงใช้เวลาสองวันกว่าจะวางเค้าโครงได้

ยามที่นางวาดรูป เซียวปี้เฉิงก็เลี้ยงลูกอยู่ด้านข้าง หากไม่นึกถึงเรื่องเสียนอ๋องกับชาวทูเจวีย ชีวิตก็รู้สึกสงบสุขดี

วันนี้อวิ๋นหลิงกำลังเกาะโต๊ะแล้ววาดรูปเหมือนเดิม แต่ข่าวที่มากะทันหันทำลายความเงียบลง

“พระชายา...พระชายา...แย่แล้ว เกิดเรื่องใหญ่แล้ว”

แม่นมเฉินขมวดคิ้วมุ่น เดินเข้ามาด้วยความกลัดกลุ้ม

“นอกวังส่งข่าวด่วนมาเพคะ บอกว่าพระชายาเสียนสะดุดล้มจนแท้งบุตร แล้วเลือดก็ไหลไม่หยุด พระชายารีบไปดูที่จวนรุ่ยอ๋องเถิดเพคะ”

อวิ๋นหลิงที่ถือดินสอมือสั่นระริก คิดว่าตัวเองฟังผิดไป

“แม่นมพูดอะไรน่ะ? อาชิ่นแท้งหรือ?” นางขมวดคิ้วมุ่นด้วยความสงสัย ถามเสียงเคร่งขรึม “เหตุใดจึงอยู่ในจวนรุ่ยอ๋อง เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

แม่นมเฉินส่ายหน้าสีหน้าเปี่ยมไปด้วยความกลุ้มใจ “บ่าวไม่ทราบรายละเอียดเพคะ รู้เพียงว่าพระชายารุ่ยมาเชิญพระองค์ไปยังจวนรุ่ยอ๋องโดยด่วน เกรงว่า...เกรงว่าพระชายาเสียนจะอันตรายถึงชีวิตเพคะ”

เมื่ออวิ๋นหลิงได้ยินความร้ายแรงของเรื่องก็สบตากับเซียวปี้เฉิง จากนั้นทั้งคู่ก็เผยสีหน้าเคร่งขรึมออกมา

“แม่นม ฝากลูกๆกับท่านหน่อยนะ”

พวกเขาฝากต้าเป่ากับเอ้อร์เป่าไว้ในวัง เซียวปี้เฉิงเรียกรถม้ามาอย่างเร็วที่สุดแล้วก็มุ่งตรงไปยังจวนรุ่ยอ๋อง

ทันทีที่อวิ๋นหลิงก้าวเข้าลานจวนก็ได้กลิ่นคาวเลือดอันเข้มข้นกลางอากาศ

หรงฉานหน้าซีดเผือด เห็นอวิ๋นหลิงแล้วก็เหมือนเห็นแสงสว่างแห่งชีวิต น้ำตาไหลพรากไม่หยุด

“พี่อวิ๋นหลิงรีบช่วยอาชิ่นเร็ว เมื่อครู่นางหกล้มแล้วเลือดไหลไม่หยุดเลย ท่านหมอบอกว่านางตั้งครรภ์ได้หนึ่งเดือนกว่าแล้ว...”

อวิ๋นหลิงหน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย รีบค้นหาเข็มเงินและหีบยาแล้วเดินเข้าไปโดยเร็ว

บุรุษจะเข้าใกล้ยามสตรีแท้งบุตรไม่ได้ เซียวปี้เฉิงจึงรอนอกประตู คิ้วกระบี่ขมวดแน่นเป็นปม

“พี่ใหญ่ เกิดอะไรขึ้นกัน?”

เห็นได้ชัดว่ารุ่ยอ๋องก็ตกใจไม่น้อย ยามนี้ใบหน้ายังซีดนิด ๆ นิ้วมือก็ยังสั่นเทาอยู่

“ช่วงนี้เสี่ยวฉานแพ้ท้องหนักมาก น้องสะใภ้สองทราบข่าวก็เอาบ๊วยมาฝาก พวกเรากำลังพูดคุยกันอยู่ แต่สาวใช้ของน้องสะใภ้สองวิ่งเข้ามากะทันหัน”