พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 345

อวิ๋นหลิงขมวดคิ้วแน่น “พระชายาเสียนอ๋องบาดเจ็บมากหรือเปล่า?”

“แขนของพระชายาถูกแส้เฆี่ยน ได้รับการรักษาแล้ว ไม่ได้เป็นไรมาก ส่วนเสียนอ๋องก็ได้ลงโทษซ่งเชว่อวี่”

อวิ๋นหลิงพยักหน้าเบา ๆ แสดงว่าอาชิ่นยังพอมีความสำคัญสำหรับเสียนอ๋องบ้าง จึงไม่อยากถือโทษอีกฝ่ายซักเท่าใด

“เจ้ารอข้าเขียนจดหมายหนึ่งฉบับ แล้วให้เย่อีรีบส่งไปหมู่บ้านน้ำพุร้อน มอบให้แก่ท่านอ๋อง”

ว่าแล้วนางก็ลุกขึ้น โดยไม่ต้องให้สาวใช้ที่อยู่นอกตำหนักรับรู้ อาศัยแสงเทียนลาง ๆ รีบเขียนเรื่องราวล่าสุดที่เกิดในวังลงในจดหมาย

“ข้าน้อยขอตัว จะไม่ทำให้พระชายาผิดหวัง”

เย่ซื่อรับจดหมายแล้ว พริบตาก็ลับหายไปกับความมืด

เย่อีทำงานรวดเร็ว หลังจากได้รับจดหมาย ก็รีบควบอาชากลางดึก ฟ้ายังไม่ทันสางก็ไปถึงหมู่บ้านน้ำพุร้อนแล้ว

เซียวปี้เฉิงไม่ได้นอนทั้งคืน ช่วงเดินทางหลายวันนี้เขาพยายามหัดควบคุมพลังชนิดใหม่ในตัว จนบัดนี้พอจะชำนาญบ้าง

พอได้รับจดหมายจากอวิ๋นหลิง เขาก็รีบอ่านเร็วพลัน และเรียกให้พวกเยี่ยเจ๋อเฟิงมาเข้าพบ

“นอกเมืองมีทางลับเชื่อมต่อไปยังจวนเหวินกั๋วกง เราจะไม่รอหรงจั้นกับทหารเมืองหยวนอยู่ที่นี่แล้ว ให้หน่วยปืนไฟที่อยู่ในหมู่บ้าน ตามข้าไปใช้ทางลับ เข้าไปตั้งค่ายในเมืองก่อน!”

เดิมทีพวกเขากะจะรอสมทบกับหรงจั้นแล้วค่อยบุกไปพร้อมกัน แต่ชาวทูเจวียกลับคิดเอาชีวิตเขาก่อน

ถ้าข่าวคราว “การเสียชีวิต” ของเขารู้ไปถึงในวัง อ๋องทูเจวียผู้เฒ่าต้องฉวยโอกาสแข็งข้อเป็นแน่

“ฉางเซิน เจ้ากับเจ๋อเฟิงรออยู่ที่หมู่บ้านนี้สมทบกับหรงจั้น รอจนไพร่พลของเมืองหยวนมาถึง ค่อยเข้าเมืองทันที!”

วิธีนี้หากมีการประสานทั้งนอกและในเมือง จะน่าอุ่นใจมากกว่า

หลิวฉิงรีบถือกระบี่ น้ำเสียงเยียบเย็นแฝงความลิงโลดอยู่เล็กน้อย

“ข้าไปกับพวกท่าน ปลิดชีพพวกมันอย่าให้เหลือ!”

นางไม่ได้ใช้กำลังฟาดฟันข้าศึกอย่างสะใจมานานแล้ว เก็บตัวอยู่ในวังเป่ยฉินเสียตั้งนาน รู้สึกอัดอั้นเต็มที

สีหน้ากู้ฉางเซินมีแววระเหี่ยใจ “ข้าจะให้เย่ว์อิ่นกับซิงเฉินไปกับเจ้าด้วย ต้องระวังตัวให้มาก อย่ามัวแต่สู้รบจนทำให้ตัวเองเข้าตาจนล่ะ”