พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 411

สายลับของชาวทูเจวียที่จับได้ถูกจัดการอย่างลับๆไปพอสมควรตั้งนานแล้ว มีเพียงฮูหยินเหลียนที่ยังคงถูกคุมขังอยู่ที่หอต้าหลี่จนถึงทุกวันนี้ เกือบจะสิ้นใจอยู่แล้วทุรนทุรายประคองชีวิตให้รอดไปวันๆ

ในร่างกายของนางมีหนอนกู่คร่าหัวใจ อู๋อันกงรู้สึกสนใจเรื่องนี้มาก จึงได้ขอร้องให้ไว้ชีวิตอีกฝ่ายเป็นการเฉพาะ พลางสังเกตศึกษาหนอนกู่นั่น

แต่ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ ฮูหยินเหลียนก็อยู่ไม่ไกลจากความตายแล้ว คนที่ถูกหนอนกู่คร่าหัวใจแทบจะมีชีวิตรอดไม่ถึงสองเดือน

ได้ยินมาว่านางได้รับความทรมานจากการกัดแทะของหนอนกู่ทุกวัน จะอยู่ต่อก็ทรมานจะตายก็ไม่ได้

เซียวปี้เฉิงส่ายหน้า กลั้นยิ้มพลางพูดว่า “เมื่อครู่เขาแอบถามข้า ตอนที่ทำการสอบสวนสองแม่ลูกฮูหยินเหลียน ได้ถามหรือไม่ว่าฉู่อวิ๋นหานเป็นลูกของฮูหยินเหลียนกับผู้ชายคนไหนกันแน่”

ตอนที่เขาสอบสวนย่อมไม่ได้ถามเรื่องเหล่านี้ จึงได้ตอบไปว่าไม่รู้

ในใจของรัฐทายาทผู้เฒ่าเหมือนมีหนามทิ่มแทงอยู่ รู้สึกไม่พอใจ จึงอยากจะไปถามฮูหยินเหลียนด้วยตนเองอีกครั้ง แต่เขาเกรงว่าถ้านางเฉินรู้เข้าจะโกรธเคือง และไม่กล้าถามลูกชายที่ทำงานอยู่ในกรมอาญา จึงได้มาถามเซียวปี้เฉิง

“เป็นลูกของใครมันสำคัญมากนักหรือ ในเมื่อเรื่องการถูกสวมเขาไม่สามารถลบล้างได้แล้ว” อวิ๋นหลิงอดไม่ได้ที่จะเหลือกตาขึ้น “ถ้าหากเขาอยากจะไปพบฮูหยินเหลียน ก็ให้เขาไปพบเถอะ จะได้ไม่ต้องมารบกวนท่านด้วยเรื่องนี้อีก”

เซียวปี้เฉิงพยักหน้าพูดด้วยรอยยิ้ม “ห้องขังที่คุมขังฮูหยินเหลียนมีทหารเฝ้าอยู่อย่างหนาแน่น ข้าไม่มีทางให้ท่านพ่อตาเข้าไป ไม่ต้องกลัวว่าฮูหยินเหลียนจะทำร้ายเขาได้”

หลังจากเกิดเรื่องที่รุ่ยอ๋องถูกทำร้าย เขากับหรงจั้นได้จัดระเบียบกฎเกณฑ์ของหอต้าหลี่ใหม่ทั้งหมด เพิ่มกำลังคนในแต่ละห้องขัง

ในคุกใต้ดิน เพื่อป้องกันนักโทษทำร้ายตนเองและผู้อื่น ไม่มีการเก็บอาวุธหรือของมีคมที่สามารถนำไปก่อเหตุได้

อวิ๋นหลิงยิ้มเย็น “เข้าไปในคุกก็ไม่เป็นไร ให้เขาถูกแทงสักสองสามแผลเหมือนรุ่ยอ๋องก็ดี”

ถ้าหากตาแก่หงำเหงือกถูกแทง นางคงจะดีใจจนต้องดื่มเบียร์เป็นการฉลอง

เซียวปี้เฉิง “......”

ภรรยาของเขาไม่ชอบหน้ารัฐทายาทผู้เฒ่าจริงๆ

แต่ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ อวิ๋นหลิงก็ยังให้เซียวปี้เฉิงส่งคนไปจับตาดูเอาไว้ ดูว่ารัฐทายาทผู้เฒ่าเจอกับฮูหยินเหลียนแล้วทำอะไรบ้าง

ปรากฏว่าเขาก็ไม่ได้มีท่าทีอาลัยอาวรณ์ไม่ลืมความรักเก่าแก่แต่อย่างใด ถามแค่ว่าฉู่อวิ๋นหานเป็นลูกของใครกันแน่

เลี้ยงดูลูกสาวของผู้ชายคนอื่นมาสิบกว่าปี เขายังไม่รู้เลยว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใครมาจากไหน รัฐทายาทผู้เฒ่าอัดอั้นในใจมาก

ปรากฏว่าฮูหยินเหลียนที่ถูกพิษหนอนกู่ทรมานแทบไม่สนใจเขาเลย นอนอยู่ในห้องขังไม่เคลื่อนไหวเหมือนคนตาย

รัฐทายาทผู้เฒ่าโมโหมาก ยืนด่ากราดอยู่หน้าประตูห้องขัง ด่าตลอดทั้งช่วงเช้า

เซียวปี้เฉิงรู้สึกอายจนเหงื่อตก “ได้ยินผู้คุมบอกว่าเขาด่าเป็นเวลาหนึ่งชั่วยามครึ่ง น้ำชาก็ไม่ดื่ม ไม่แม้แต่จะหยุดหายใจด้วยซ้ำ”

วันนี้ถ้าด่าแล้วไม่ได้คำตอบ วันที่สองรัฐทายาทก็ไปที่หอต้าหลี่อีก

ไปยืนด่าอยู่หน้าห้องขังของฮูหยินเหลียนหลายชั่วยามติดต่อกันสามวัน ในที่สุดเหล่าผู้คุมที่ได้รับผลกระทบจากมลภาวะทางจิตใจก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป ได้ทำการเอ่ยเรื่องนี้กับอาลักษณ์กรมอาญาเป็นการส่วนตัว

อาลักษณ์กรมอาญามีท่าทียิ้มแย้มต่อหน้ารัฐทายาทผู้เฒ่า แต่ลับหลังได้แอบส่งสัญญาณให้กับฉู่อวิ๋นเจ๋อ ที่สุดจึงได้เชิญรัฐทายาทผู้เฒ่าออกไปได้

เรื่องที่รัฐทายาทผู้เฒ่าแอบไปพบฮูหยินเหลียนถูกเปิดเผย เกรงว่านางเฉินจะเข้าใจผิด จึงได้กลับไปด้วยความไม่พอใจผสมปนเปกับความแค้นใจ แล้วก็ทำการสาบานกับนางเฉินต่อหน้าฟ้าดินอีกครั้ง รับประกันว่าตนเองไม่เหลือเยื่อใยต่อฮูหยินเหลียนแล้วแม้แต่น้อย

“ช่วยขอโทษท่านอาลักษณ์กรมอาญาแทนข้าด้วย เพิ่มความลำบากให้พวกเขาแล้ว”

อวิ๋นหลิงไม่มีเวลาสนใจตาเฒ่าหงำเหงือกจริงๆ สองวันนี้นางกำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมการรักษาขาให้กับหลิวฉิง

ยาหยกดำเชื่อมสมานฉบับลอกเลียนแบบทำการพัฒนาได้พอสมควรแล้ว ไว้เวลาให้กระดูกที่หักงอกขึ้นมาใหม่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นอีกสองเดือนหลิวฉิงก็ต้องเดินทางกลับแคว้นเป่ยฉินแล้ว จำเป็นต้องรีบทำให้เร็วที่สุด

หลิวฉิงให้การร่วมมือดีมาก ถลกขากางเกงขึ้นยกขาไปวางเอาไว้ที่โต๊ะ ชี้ไปยังตำแหน่งแผลเก่าของตนเอง

“มา ตีลงมาตรงนี้แรงๆเลย”

“ข้ามียาระงับความรู้สึก ท่านดื่มสักหน่อยค่อยทำการผ่าตัดเถอะ”

แม้ว่าความอดทนต่อความเจ็บปวดของหลิวฉิงจะเป็นเลิศ แต่อวิ๋นหลิงก็ยังอยากจะใช้ยาสลบ ไม่เช่นนั้นหากกู้ฉางเซินรู้ว่านางหักขาของหลิวฉิงโดยตรง คงจะรู้สึกปวดใจน่าดู