พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 467

ตระกูลหลี่ที่กำลังเจริญรุ่งเรืองได้ล้มลงอย่างไม่เป็นท่า ในที่สุดก็ตระหนักได้ว่าจิ้งอ๋องไม่ใช่จิ้งอ๋องคนเดิมอย่างเมื่อก่อนผู้นั้นจริงๆ

การอ้างศีลธรรมเมตตากรุณา ความถูกต้อง ความกตัญญูอะไรพวกนั้น ไม่มีผลกระทบต่อเขาเลยแม้แต่น้อย

แม้ว่าหลี่กุ้ยเฟยจะเป็นมารดาของเขาแต่ในนาม แม้ว่าเยี่ยนอ๋องและเขาจะเปรียบเสมือนพี่น้องกัน ทว่าเขาเองก็ไม่เห็นแก่สายสัมพันธ์ใดๆโดยไม่ยอมถอยให้แม้แต่ก้าวเดียว

คิ้วสีเทาหนาของเสนาบดีขวาหลี่ขมวดเป็นปมแน่น เรียกหลานชายคนโตหลี่หยวนเส้า หลานสาวหลี่เมิ่งชูและหลี่เมิ่งเอ๋อร์สองพี่น้องก็เรียกมากันครบ

เขาเตือนหลี่เมิ่งเอ๋อร์ด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม "ทางด้านพระชายาจิ้งอ๋อง ระยะนี้ก็ควรอยู่ให้ห่างจากนางเสียหน่อย อย่าได้ไปปะทะกับนางโดยตรง พวกเราควรรอจังหวะและอยู่เงียบๆไปก่อน"

คิ้วเข้มดุจหมึกของหลี่เมิ่งเอ๋อร์ขมวดเป็นปม เหยียดปากเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่ได้รับความเป็นธรรมอย่างยิ่ง

“ท่านปู่ ข้าไม่อาจแต่งงานกับจิ้งอ๋องได้แล้วหรือ? วันนั้นเขาบอกกับข้าว่า ชั่วชีวิตนี้นอกจากสตรีผู้นั้น เขาจะไม่มีวันแต่งกับผู้ใดอีก”

เสนาบดีขวาหลี่สะบัดแขนเสื้อ ตะคอกเสียงเย็น "นั่นไม่ได้ขึ้นอยู่กับเขา! รอพิธีสำคัญของรัชทายาทสิ้นสุดลงในเดือนหน้า ข้าจะร่วมมือกับเหล่าขุนนาง ทูลเสนอฝ่าบาทเกี่ยวกับการคัดเลือกสาวงาม"

เมื่อถึงเวลานั้นจิ้งอ๋องไม่อยากแต่งก็ต้องแต่ง อีกทั้งยังต้องแต่งงานกับหลายคนด้วย

“ความคิดนี้ไม่เลว!” แววตาของหลี่หยวนเส้าเป็นประกาย “ฝ่าบาทไม่ได้คัดเลือกสาวงามมาประมาณสิบห้าปีแล้ว ตอนนี้อดีตฮองเฮาและจี้ซูเฟยสิ้นพระชนม์ไปแล้ว วังหลังถูกทิ้งร้าง เหล่าองค์ชายก็ถึงวัยที่จะอภิเษกสมรสได้ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตามยามนี้ก็เหมาะที่จะคัดเลือกสาวงามได้แล้ว”

จุดประสงค์ของการคัดเลือกสาวงามนี้ไม่เพียงแต่เพื่อเติมเต็มวังหลังเท่านั้น แต่ยังเพื่อพระราชทานสมรสให้แก่เหล่าเชื้อพระวงศ์ด้วย

"เมื่อถึงเวลา พวกเราก็สามารถส่งน้องเล็กเข้าไปยังตำหนักบูรพาได้อย่างถูกต้องตามธรรมเนียมแล้ว!"

เสนาบดีขวาหลี่ลูบเคราพลางพยักหน้า เอ่ยเตือน "หยวนเส้า เจ้าเองก็เช่นกัน ระยะนี้ตกเป็นที่สนใจของผู้คน อยู่ข้างนอกต้องระมัดระวังทั้งคำพูดและการกระทำให้ดี จะได้ไม่ให้ผู้อื่นมีเรื่องเอาไปพูดได้ จนส่งผลกระทบต่อการคัดเลือกสาวงามของน้องสาวทั้งสองของเจ้า”

หลี่หยวนเส้าพยักหน้าตอบรับ เอ่ยถามอย่างสงสัย "ท่านปู่ ท่านคิดจะให้น้องรองเข้าร่วมการคัดเลือกสาวงามอย่างนั้นหรือ?"

หลังจากพูดจบ ทุกคนก็มองไปยังหญิงสาวที่นิ่งเงียบอยู่ด้านข้าง อีกฝ่ายมีรูปลักษณ์คล้ายกับหลี่เมิ่งเอ๋อร์อยู่มาก แต่นิสัยกลับหนักแน่นมั่นคง ทว่าใบหน้าก็ดูจืดชืดเล็กน้อย

“ถูกต้อง เดิมทีข้าอยากให้เมิ่งชูเป็นพระชายาเยี่ยนอ๋อง แต่จู่ๆสวรรค์ก็ส่งองค์หญิงเก้าแห่งตงฉู่ลงมา”

เสนาบดีขวาหลี่ทอดถอนใจ หลี่เมิ่งชูเป็นบุตรสาวคนโตของบ้านใหญ่ บุคลิกของนางตรงกันข้ามกับหลี่เมิ่งเอ๋อร์อย่างสิ้นเชิง

เดิมทีคิดจัดการให้นางได้เป็นพระชายาเยี่ยนอ๋อง หลี่กุ้ยเฟยก็พอใจที่นางเชื่อฟังและความประพฤติดีเป็นอย่างมาก แต่เยี่ยนอ๋องคิดว่านางหัวโบราณและคงไม่อาจจะอยู่ร่วมกันได้

“เยี่ยนอ๋องแต่งงานกับองค์หญิงแห่งตงฉู่ไปแล้ว เป็นธรรมดาที่จะต้องไว้หน้าตงฉู่ อย่างน้อยภายในหนึ่งปีไม่อาจรับการคัดเลือกสาวงามเข้าจวนเยี่ยนอ๋องได้ แต่เมิ่งชูมีอายุครบสิบแปดปีแล้ว เรื่องการแต่งงานไม่อาจล่าช้าไปได้อีก"

“หากปลายปีจัดการคัดเลือกสาวงามขึ้น เช่นนั้นอายุของเมิ่งชูยังถือว่าทันการอยู่ ยามนี้ตำแหน่งพระชายาโม่อ๋องยังว่างอยู่ ข้าจะดูให้เหมาะสม”

ข้อกำหนดอายุสำหรับหญิงสาวที่จะมาคัดเลือกสาวงามคืออายุระหว่างสิบห้าถึงสิบแปดปี หากโตกว่านี้ก็ไม่อาจเข้าร่วมได้

พระโอรสหกอายุยังน้อยและยังไม่เข้าพิธีสวมกวาน แต่พระโอรสห้าเรือนหลังยังไม่มีสตรีแม้แต่คนเดียว

อีกฝ่ายได้รับพระราชทานยศเป็นโม่อ๋องเมื่อไม่นานมานี้ และตอนนี้เขาดำรงตำแหน่งในกรมคลัง และได้รับความสำคัญจากจักรพรรดิจาวเหรินอย่างมาก

ครอบครัวมารดาของเหลียงเฟยไม่มีอำนาจ ประเดี๋ยวพอเขาดึงมาเป็นพวก คาดว่าอีกฝ่ายคงจะไม่ปฏิเสธอย่างแน่นอน

หลี่หยวนเส้าขมวดคิ้วเล็กน้อย เอ่ยอย่างลังเล "แต่ท่านปู่ เมื่อก่อนโม่อ๋องเป็นแขกประจำของหอคณิกา บัดนี้ดูเหมือนจะเปลี่ยนไปแล้ว แต่ก็ไม่ทราบว่าจะสามารถเปลี่ยนนิสัยเดิมที่ยากจะเปลี่ยนได้หรือไม่ ส่งน้องรองไปมิใช่ว่าไม่เหมาะ …”

เสนาบดีขวาหลี่ตัดบทเขาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด "หากว่าไม่แย่งชิง หรือว่าจะมอบตำแหน่งนี้ให้กับตระกูลเฟิงและตระกูลหรงเล่า?"

“ข้าแค่กังวลว่าน้องรองที่มีนิสัยเช่นนี้นางจะไม่ชอบโม่อ๋อง หากอนาคตลำบากจะทำอย่างไร…”

หลี่หยวนเส้าลูบจมูกอย่างประหม่า พลันลดเสียงเบาลง

หลี่เมิ่งเอ๋อร์เอ่ยอย่างไม่เห็นด้วย "วาจานี้ของท่านพี่ การทำให้โม่อ๋องชื่นชอบ นั่นไม่ควรจะเป็นปัญหาของพี่รองหรือ? ข้าเคยกล่าวไปแล้ว นิสัยที่น่าเบื่อเช่นนี้ของพี่รองควรจะเปลี่ยนนานแล้ว ไม่เช่นนั้นไหนเลยจะมีบุรุษใดมาชื่นชอบ"