พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 480

ทว่ายามนี้นางไม่มีเวลาในการคิดค้นยาสระผมป้องกันผมร่วงด้วยซ้ำ ขณะนี้สิ่งสำคัญคือต้องรวบรวมเพื่อเตรียมตำราการสอนให้พร้อม

กงจื่อโยวพอเห็นว่าพวกเขาแต่ละคนต่างก็ยุ่งกันหมด ทั้งยังผมร่วงและมีรอยคล้ำใต้ตา แต่ตนเองกลับเอาแต่นอนบนเก้าอี้โยกทุกวันอย่างสบายอารมณ์ สีหน้าก็พลันรู้สึกผิดไม่น้อย

“ข้าเขียนอักษรได้ค่อนข้างงดงาม ให้ข้าช่วยพวกท่านเขียนตำราดีหรือไม่?”

กู้ฉางเซินเลิกคิ้วเล็กน้อย เอ่ยถามอย่างแปลกใจ "เจ้าเชี่ยวชาญในด้านใด"

เอ่ยตามตรงในช่วงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกัน นอกจากเขาจะรู้ว่ากงจื่อโยวใช้เงินเก่งมาก เขาก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับอีกฝ่ายเลยด้วยซ้ำ

กงจื่อโยวยิ้มเผยฟันขาวราวหิมะ “ข้าไม่เชี่ยวชาญอันใดเลย ข้าแค่รู้วิธีบำรุงผิวให้งดงาม สำนักศึกษาของพวกท่านกำลังรับสมัครสตรีใช่หรือไม่ ต้องการที่จะเปิดวิชาเลือกเช่นนี้หรือไม่? พอถึงยามนั้นว่างจนไม่มีอันใดทำก็อาจไปเป็นอาจารย์ได้”

หางตากู้ฉางเซินกระตุกไปสองครั้ง เอ่ยด้วยสีหน้าเรียบเฉย "ในฐานะเจ้าสำนักของสำนักทิงเสวี่ย ข้าคิดว่าปกติเจ้าคงจะยุ่งมากเป็นแน่"

กงจื่อโยวแย้มยิ้ม “ก่อนหน้าที่ข้าถูกพิษเย็น ข้ายุ่งมากจริงๆ รู้สึกว่ายังมีอีกหลายอย่างที่ต้องทำก่อนจะตาย และข้าไม่รู้ว่าควรจะทำอะไรก่อน แต่วันนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว ข้ายังมีเวลาอีกมากในการทำ ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติเถิด”

รากฐานที่ท่านแม่วางไว้ในสำนักทิงเสวี่ยนั้นมั่นคงมาก แรกๆที่เขามารับช่วงต่อก็เหน็ดเหนื่อยอยู่หลายปี แต่ยามนี้ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติแล้วและไม่มีอะไรให้ต้องกังวลมากนัก

กิจวัตรประจำวันของเขาตอนนี้คือการนั่งบนเก้าอี้โยกนับเงิน ดูว่าในแต่ละวันสำนักหาเงินได้เท่าใด จากนั้นก็คิดว่าคิดว่าจะใช้จ่ายอย่างไร

หลังจากเข้าใจสถานการณ์ของกงจื่อโยวแล้ว กู้ฉางเซินก็เงียบไม่พูดไม่จา ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจว่าเหตุใดเซียวปี้เฉิงจึงมองกงจื่อโยวด้วยความอิจฉาริษยาอยู่เสมอ

เมื่อนึกถึงตนเองที่อุทิศตนให้กับแคว้นเป่ยฉินตลอดหลายปีที่ผ่านมา ก็อดทอดถอนใจไม่ได้ ช่องว่างระหว่างผู้คนนั้นใหญ่มาก

หลังจากทอดถอนใจ กู้ฉางเซินยังคงช่วยอวิ๋นหลิงเขียนตำราเรียนต่อไปอย่างเงียบๆ

เดิมมีกำหนดจะกลับไปยังแคว้นเป่ยฉินในช่วงกลางเดือนเจ็ด เขานับนิ้วคำนวณดูว่า ก่อนออกเดินทางจะช่วยอวิ๋นหลิงเขียนตำราวิชา "การปลูกฝังคุณธรรม" ให้แล้วเสร็จ

เอ่ยตามตรง เดิมทีเขาคิดว่าอุดมการณ์ของอวิ๋นหลิงนั้นยิ่งใหญ่และแตกต่างจากคนทั่วไป สำนักศึกษาที่ก่อตั้งนั้นเต็มไปด้วยขุมสมบัติอันน่าทึ่ง

ยามนี้เมื่อได้มีส่วนร่วมในการเขียนตำราเรียนเล่มนี้ด้วยตนเอง กู้ฉางเซินก็เลื่อมใสในตัวอวิ๋นหลิงอย่างหมดใจ ไม่มีวาจาใดที่จะอธิบายความสะเทือนใจของเขาออกมาได้

หลักสูตรที่ซับซ้อนทว่าละเอียดถี่ถ้วนเช่นนี้ ตำราที่มีความหมายลึกซึ้งเช่นนี้ เนื้อหาที่ครอบคลุมและกว้างไกลรอบด้านเช่นนี้...

ตลอดทุกยุคทุกสมัย ไม่มีจักรพรรดิองค์ใดโชคดีพอที่จะได้รับการอบรมเช่นนี้

ในภายภาคหน้า นักเรียนของต้าโจวที่นับวันยิ่งจะมากขึ้นเรื่อยๆก็จะได้รับของขวัญเหล่านี้

ในภายภาคหน้า อิทธิพลของสำนักศึกษาแห่งนี้จะไปไกลเกินจินตนาการของใครอีกหลายคน

ทันใดนั้นกู้ฉางเซินก็เริ่มตั้งตารอว่า อีกสิบปี ยี่สิบปีหลังจากนี้โลกจะรุ่งเรืองไปมากเพียงใด

...

หลังจากที่อวิ๋นหลิงมอบหมายหน้าที่การเขียนตำรา "วิทยาศาสตร์ธรรมชาติ" ให้กับเสวียนจี ส่วน "หลักการทางทหาร" ที่เหลือก็ปล่อยให้หลิวฉิงและเซียวปี้เฉิงเป็นผู้ควบคุมเนื้อหาในตำรา

แต่ตำราเรียนเรื่องสุขภาพจิต นางวางแผนที่จะพักไว้ก่อนชั่วคราว

หลงเย่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านจิตวิทยา อวิ๋นหลิงเตรียมที่จะขอให้อีกฝ่ายรวบรวมตำราการสอนสำหรับวิชานี้

ในขณะที่ยุ่งเป็นพัลวัน นางถือโอกาสขณะกินข้าวถามไถ่กงจื่อโยวไปสองประโยคระหว่างมื้ออาหาร

“นานถึงเพียงนี้ เหตุใดยังไม่ได้รับข่าวคราวใหม่จากหลงเย่เล่า?”

กงจื่อโยวอธิบายว่า "สถานการณ์ในแคว้นถังใต้เริ่มปั่นป่วนมากขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ สายลับของสำนักทิงเสวี่ยก็เกือบจะเปิดเผยตัวตน เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้นางเกิดปัญหา สำนักทิงเสวี่ยจึงตัดขาดการติดต่อกับนางชั่วคราว"

สำนักทิงเสวี่ยเป็นศัตรูของแคว้นถังใต้ หากแคว้นถังใต้จับได้ว่าหลงเย่ลอบติดต่อกับสำนักทิงเสวี่ย พวกเขาจะหมดทางรอดในทันที

“แต่เจ้าไม่ต้องกังวล หลงเย่ได้รับจี้ดวงดาวที่เจ้าส่งไปแล้ว ยามนี้ราชวงศ์ถังใต้ราวกับได้รับความช่วยเหลือจากเหล่าทวยเทพ นางให้คนสนิทนำข้อความไปส่งให้กับสายลับ โดยบอกว่าพวกเจ้าวางใจเถิด ภายในสามเดือนแคว้นถังใต้ก็จะพบกับความสงบสุข ทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของนาง รอเรื่องราวจบลง นางจะติดต่อกับพวกเราด้วยตนเอง "

เมื่อได้ยินเช่นนี้อวิ๋นหลิงก็วางใจได้แล้ว ในเมื่อหลงเย่กล่าวว่าทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุม นั่นย่อมหมายถึงว่ามั่นใจในชัยชนะ