พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 497

หลังจากได้ยินเสียงวิพากษ์วิจารณ์จากสาธารณชนแล้ว เซียวปี้เฉิงก็เข้าพบฝูกงกงเป็นการส่วนตัว โดยหวังว่าเขาที่อยู่ข้างกายจักรพรรดิจาวเหรินจะช่วยยุยงอีกแรง

ยามนี้พระเจ้าหลวงไม่สนใจเรื่องในราชสำนักอีกแล้ว ผู้ที่สามารถโน้มน้าวจักรพรรดิจาวเหรินได้ดีที่สุดก็คือคือฝูกงกง

เขาและอวิ๋นหลิงสร้างความเคลื่อนไหวครั้งใหญ่ในหมู่ประชาชน ทว่าจักรพรรดิจาวเหรินเองก็มิได้มีโทสะหรือขัดขวางใดๆ เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายก็ลอบให้ความสนใจกับทิศทางลมเช่นกัน

เมื่อเห็นว่าจักรพรรดิจาวเหรินเริ่มลังเลใจ จึงได้ขอให้ฝูกงกงช่วยทำให้ใจเขาเป็นกลาง เรื่องนี้ก็มีโอกาสสำเร็จอย่างมาก

ณ พระที่นั่งบำรุงฤทัย จักรพรรดิจาวเหรินให้ความสนใจกับทิศทางการเคลื่อนไหวอย่างจริงจัง ทั้งที่ในใจเขาเองก็รู้ดีว่าเป็นเรื่องที่อวิ๋นหลิงสามีภรรยาผู้ร้ายกาจสร้างขึ้น

เขาขมวดคิ้วด้วยสีหน้าที่กลัดกลุ้ม พลางถอนใจยาวไม่หยุด

“เห้อ ดูเหมือนว่าเจ้าสามสามีภรรยายืนกรานที่จะทำเช่นนี้”

เขายังไม่ทันจะได้ตกปากรับคำ สามีภรรยาคู่นี้ก็เริ่มปูทางให้แก่กงจื่อโยวแล้ว

หากว่าตามหลักแล้ว จักรพรรดิจาวเหรินไม่ได้คัดค้านที่จะไปมาหาสู่กับสำนักทิงเสวี่ยเป็นการส่วนตัว แต่หากจะให้ผูกสัมพันธ์กับอีกฝ่ายอย่างเปิดเผย ไหนจะสถานะที่ปลอมแปลงขึ้นมา เขาเองจึงยังไม่ค่อยยินยอมเท่าใด

สำหรับเหมืองทองคำลูกนั้น แม้ว่าจะดูน่าดึงดูด แต่จักรพรรดิจาวเหรินกลับไม่ได้ต้องการมันมากนัก

ต้าโจวไม่ได้ชำรุดทรุดโทรมดังเช่นเมื่อก่อนอีกต่อไป แม้จะยังยากจนอยู่ แต่ประชาชชนก็สามารถอยู่เย็นเป็นสุขได้ ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องใช้ลู่ทางในการซื้อตำแหน่งขุนนาง

ฝูกงกงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง พลางกล่าวเสียงอ่อนโยน "บ่าวเห็นว่า ฝ่าบาทมิสู้ทำให้ความปรารถนาของรัชทายาทสำเร็จไปเล่าพะยะค่ะ"

“หืม?” จักรพรรดิจาวเหรินเลิกคิ้วขึ้นเพื่อส่งสัญญาณให้เขากล่าวต่อ

ฝูกงกงกล่าวต่อ "บ่าวคิดว่าหมากนี้ของพระชายารัชทายาทผลลัพธ์ค่อนข้างดีพะยะค่ะ ทุกวันนี้ผู้คนต่างก็ไม่ได้คัดค้านฉายา 'ท่านอ๋องจิน' การที่ท่านไม่ตกปากรับคำ แน่นอนว่าเป็นเพราะคิดเผื่อเด็กๆเหล่านั้น ไม่อยากให้พวกเขากดดันและถูกวิพากษ์วิจารณ์มากเกินไป”

“แต่เห็นได้ชัดว่ารัชทายาทสามีภรรยาต่างก็ไม่เกรงกลัวท่าทีโต้ตอบของทางราชสำนัก พระชายารัชทายาทแต่ไรมาก็ทำตามทางของตนโดยไม่สนว่าผู้อื่นจะว่าอย่างไร

ทั้งยังพูดคำไหนคำนั้น แทนที่จะทำเช่นนี้มิสู้ปล่อยให้พวกเขาลงมือทำดีกว่า เช่นนี้แล้วกลับยังสร้างความน่าเกรงขามได้เร็วขึ้นและยังข่มขวัญขุนนางในราชสำนักได้อีกด้วยพะยะค่ะ"

ฝูกงกงมองไปที่จักรพรรดิจาวเหรินด้วยรอยยิ้ม เขาอยู่ข้างกายอีกฝ่ายมานานหลายปีแล้ว จึงล้วนแต่ทราบดีถึงนิสัยของจักรพรรดิจาวเหรินและความเคยชินของอีกฝ่าย

ในฐานะโอรสสวรรค์ จักรพรรดิจาวเหรินสามารถเรียกได้ว่าเป็นกษัตริย์ที่ทรงพระปรีชาและมีเมตตาธรรม แต่ไม่อาจกล่าวได้ว่ามีพรสวรรค์โดดเด่นหรือเป็นหนึ่งในใต้หล้า

บางทีอาจเป็นเพราะครึ่งชีวิตก่อนหน้าถูกตระกูลขุนนางและราชวงศ์ควบคุมเอาไว้ วิธีการปกครองของเขาจึงค่อนข้างนุ่มนวลและหัวโบราณมาโดยตลอด อีกทั้งยังคุ้นเคยกับการหลีกเลี่ยงความเสี่ยงทั้งหมดและลดความผิดพลาดให้มากที่สุด

แต่เล่ห์เหลี่ยมของพระเจ้าหลวงกลับค่อนข้างเฉียบขาดเด็ดเดี่ยว จุดนี้สามารถดูได้จากในปีนั้นที่เขาบังอาจที่จะยกเลิกระบอบสืบทอดทายาทสายตรง

ว่ากันตามตรงในด้านเหล่านี้แล้ว ฝูกงกงรู้สึกว่าวิธีการของรัชทายาทสามีภรรยาเมื่อเทียบกับจักรพรรดิจาวเหรินแล้วค่อนข้างคล้ายกับพระเจ้าหลวงมากกว่า ไม่ว่าจะเป็นความกล้าหาญเด็ดเดี่ยว กระทั่งกล่าวได้ว่าป่าเถื่อนเลยได้เลยทีเดียว

เมื่อฟังวาจาเหล่านี้จบ จักรพรรดิจาวเหรินก็เงียบขรึมไปเล็กน้อย

ฝูกงกงราดน้ำมันบนกองไฟอีกครั้ง "ยิ่งไปกว่านั้นอำนาจในยามนี้ของต้าโจว แม้แต่เหมืองทองคำในแคว้นถังใต้ก็สามารถกลืนลงไปได้ เมื่อก่อนพระเจ้าหลวงมักจะตรัสอยู่เสมอว่าความมั่งคั่งอยู่ท่ามกลางความเสี่ยง หลักการก็เป็นเช่นนี้พะยะค่ะ”

เมื่อได้ยินเขาพูดถึงพระเจ้าหลวง พระพักตร์ของจักพรรดิจาวเหรินพลันลึกล้ำ อดไม่ได้ที่จะลองใคร่ครวญให้รอบด้าน

จากนั้นเขาก็ค้นพบว่าหากเปลี่ยนเป็นพระเจ้าหลวง ย่อมต้องตกปากรับคำในทันที และมีแนวโน้มว่าคงจะฉวยโอกาสขึ้นราคา เรียกราคาแล้วเรียกราคาอีก