พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 514

คุณชายจางมองประเมินรุ่ยอ๋องหัวจรดปลายเท้า ก่อนจะพูดเสียงขรึม “ข้าก็ไม่ต้องการให้ท่านรุ่ยอ๋องชดใช้เงิน ขอแค่ท่านอ๋องคืนแม่ทัพใหญ่ชิงหยาให้แบบครบสามสิบสองประการก็พอ”

รุ่ยอ๋องชะงัก ใบหน้าอ่อนโยนเผยความเย็นชาเพิ่มขึ้นเล็กน้อย น้ำเสียงสุภาพทว่าห่างเหิน “คุณชายจาง แม้ข้าจะเหยียบจิ้งเหยียดของท่านตาย แต่เป็นเพราะท่านมาชนข้าก่อน จึงไม่ใช่ความผิดข้าทั้งหมด พรุ่งนี้ข้าจะส่งคนไปมอบเงินชดเชยห้าสิบตำลึงเงินที่จวนอาลักษณ์ ส่วนเรื่องที่ท่านต้องการ ต้องขออภัยด้วยที่ข้าไร้ความสามารถ”

เขาเป็นคนอ่อนโยนมาแต่ไหนแต่ไร ไม่อยากผิดใจใคร ทว่าตอนนี้เขารู้ดีว่าคุณชายจางพยายามกลั่นแกล้งเขา

หากเป็นเมื่อก่อน รุ่ยอ๋องอาจจะทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ควรจัดการปัญหานี้เช่นไร ได้แต่โดนคนอื่นจูงจมูก

แต่หลังจากทำงานที่กรมขุนนางหลายเดือน เขาโดนข่มเหงรังแกสารพัด สภาพจิตใจแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนเยอะ เมื่อเจอคนอย่างคุณชายจาง ความอ่อนโยนของเขาทำให้อีกฝ่ายยิ่งกำเริบเสิบสาน ไร้ขอบเขต

คุณชายจางได้ยินก็มีประกายแสงปวดหัวแวบผ่าน ไม่คิดว่ารุ่ยอ๋องผู้อ่อนต่อโลกจะปฏิเสธผู้อื่นด้วยท่าทีแข็งกระด้างเป็นด้วย เขาก้าวไปด้านหน้าหนึ่งก้าว เตรียมจะพูดจาข่มขู่ แต่กลับไปเหยียบอะไรเข้า

แววตารุ่ยอ๋องเผยความตึงเครียดออกมา “คุณชายจางเหยียบหนังสือข้าแล้ว”

เขาไม่มีเวลาโต้เถียงเรื่องการตายของจิ้งหรีดกับอีกฝ่ายแล้ว รีบไปเก็บหนังสือที่หล่นใส่พื้นทันที

คุณชายจางเห็นสีหน้าตึงเครียดของเขา แววตาพลันวูบไหว เดินเข้าไปหยิบหนังสือก่อนเขา

เมื่อเขาอ่านชื่อหนังสือแล้วก็ต้องหัวเราะร่า “ราตรีกระจกพิชิตใจบุปผา? ฮ่าๆๆ ไม่คิดเลยว่าเป็นถึงท่านรุ่ยอ๋อง แต่กลับอ่านนวนิยายด้านความรักแบบนี้”

คุณชายจางลั่นประโยคนี้ออกมา พวกชายหนุ่มด้านข้างก็เผยแววตาใคร่รู้

‘กระจกพิชิตใจบุปผา’เป็นนวนิยายที่ปวงชนต้าโจวนิยมชมชอบ รายละเอียดของเรื่องเนื้อจะเกี่ยวกับคู่สามีภรรยาที่คนหนึ่งเป็นมนุษย์ คนหนึ่งเป็นปีศาจต้องพรากจากกันด้วยความเข้าใจผิด แต่สุดท้ายก็บรรจบเจอกันอีกครั้ง

สรุปง่ายๆก็คือเป็นนวนิยายแนวแฟนตาซีที่ตามจีบภรรยากลับมา จากนั้นก็มีภาคต่อจากเรื่องนี้หลายเรื่อง และ‘ราตรีกระจกพิชิตใจบุปผา’ก็เป็นหนึ่งในนั้น

นวนิยายพวกนี้จะได้ที่นิยมชมชอบของเหล่าสตรี ทว่าบุรุษกลับเห็นเป็นเรื่องตลก เป็นเรื่องน่าอาย มีเพียงสตรีที่อ่านอะไรไร้สาระเยี่ยงนี้

คุณชายจางเลิกคิ้ว พูดด้วยน้ำเสียงมีความหมายแอบแฝง “ท่านรุ่ยอ๋องอ่านนิยายแบบนี้ด้วย หรือว่าอยากให้พระชายารุ่ยอ๋องเปลี่ยนใจ? คิกๆๆ เป็นถึงท่านอ๋องแต่กลับโดนสตรีเขียนหนังสือหย่า แล้วยังคิดจะให้อีกฝ่ายกลับมาคืนดี ท่านเป็นบุรุษที่สามารถยืดหยุ่นได้จริงๆ”

แม้เขาจะกล่าวคำชื่นชม ทว่าน้ำเสียงกลับหลอกล้อดูแคลน ชวนให้พวกเขาอยู่ด้วยหัวเราะเยาะ มองรุ่ยอ๋องด้วยแววตาแปลก ทั้งยังซ่อนเร้นความดูถูกไว้ในทีด้วย

ก่อนหน้านี้ภาพรุ่ยอ๋องวิ่งตารถม้ากลายเป็นประเด็นร้อนในแคว้นต้าโจว ผู้คนในโรงน้ำชาต่างพากันเอาเรื่องนี้มาพูดเล่น

ใบหน้ารุ่ยอ๋องแดงขาวสลับกัน เขารู้ว่าคนอื่นตำหนิว่าเขาเป็นชายไม่เอาไหน ขายหน้าบุรุษเพศหมด

หลังจากนิ่งเงียบไปสักพัก เขาก็อดพูดไม่ได้ “คุณชายจาง โปรดคืนหนังสือให้ข้าด้วย ข้ายังมีธุระอยู่คุยกับท่านไม่ได้แล้ว”

รุ่ยอ๋องไม่อยากโต้เถียงกับอีกฝ่ายต่อ เอื้อมมือจะเก็บนิยายกลับมา แต่แววตาคุณชายจางเป็นประกาย ระหว่างที่รุ่ยอ๋องเอื้อมมือมาก็ปล่อยออก

“ปู๊ด”

นวนิยายหล่นลงในสระหายลับลงใต้ดอกบัวละใบบัว สีหน้ารุ่ยอ๋องแปรเปลี่ยนทันควัน

“เจ้า”

คุณชายจางแสร้งทำท่าตกใจ “อุ๊ย! ท่านรุ่ยอ๋อง เหตุใดเมื่อครู่ถึงไม่จับดีๆ อันนี้โทษข้าไม่ได้นะ”