พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 533

เมื่อหลี่หยวนเส้ากลับมาที่ห้องใต้หลังคาอีกครั้ง หลี่เมิ่งชูกำลังเพลิดเพลินกับทิวทัศน์ริมหน้าต่าง และยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นเขากลับมา

“นี่ก็ดึกแล้ว กลับบ้านกันเถอะ”

หลี่หยวนเส้าตกใจเมื่อเห็นรอยยิ้มของนางและพยักหน้าโดยไม่รู้ตัว

เขาจากไปเพียงช่วงสั้นๆ แต่ดูเหมือนเขารู้สึกว่ามีบางอย่างแตกต่างเกี่ยวกับน้องสาวของเขา แต่เขาไม่สามารถอธิบายได้

“เมิ่งชู เจ้าควรยิ้มมากกว่านี้จริงๆ เจ้าอายุไม่มาก ดังนั้นอย่าทำตัวเหมือนคนแก่นะ เจ้าดูน่ารักมากเมื่อเจ้ายิ้ม”

พูดตามตรงหลี่เมิ่งชูสวยกว่าหลี่เมิ่งเอ๋อร์มาก นางไม่มีข้อบกพร่องของตระกูลหลี่ เช่น หน้าผากบางและคิ้วหนาเกินไป

หน้าผากของนางกลมและเต็ม ผมสีเข้มของนางราวกับหมึกบนขมับของนาง และคิ้วของนางก็มีสีที่เหมาะสม นางมีรูปลักษณ์ที่สง่างามมาก

มิฉะนั้น ลี่กุ้ยเฟยคงไม่คิดเพ้อฝันกับนาง และต้องการเสนอนางให้กับเยี่ยนอ๋องในฐานะนางสนม

เพียงเพราะบุคลิกของนางแก่เกินไป นางไม่พูดมากและยิ้มน้อย ซึ่งมักจะทำให้ผู้คนมองว่าน่าเบื่อและไร้ชีวิตชีวา ในทางกลับกันนางไม่น่าดึงดูดเท่าหลี่เมิ่งเอ๋อร์ที่จะดึงดูดผู้ชาย ความสนใจ

หลี่เมิ่งชูยิ้มเล็กน้อยและพยักหน้าเบา ๆ “ข้าจำไว้แล้ว”

ตอนที่นางเรียนที่สำนักศึกษาไป๋ลู่ก่อนอายุสิบหกปี นางมักจะหัวเราะแต่เนื่องจากนางเรียนจบและกลับมาที่จวนเสนาบดีขวา นางก็ไม่ค่อยยิ้มเลย

เมื่อมองย้อนกลับไป ช่วงเวลาที่นางเรียนในสำนักศึกษาเป็นช่วงเวลาที่ไร้กังวลที่สุดในรอบสิบเก้าปีของนาง

หลี่เมิ่งชูอดไม่ได้ที่จะนึกถึงบุรุษผู้นั้นอีกครั้ง และความคิดก็ลอยไปไกล

มิตรภาพที่ธรรมดาดั่งน้ำ ความรู้สึกที่ไม่เคยแสดงออก... คงจะดีถ้าเราได้ย้อนเวลากลับไปสมัยที่ทั้งสองยังเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน

...

การลงทะเบียนสอบคัดเลือกจะปิดรับสมัครเร็วๆ นี้

อวิ๋นหลิงได้รับบัญชีรายชื่อที่ห้องสมุดส่งมา มีผู้สมัครเกือบห้าร้อยคนที่มีเจ้าสมบัติตรงตามข้อกำหนด

เซียวปี้เฉิงตรวจดูข้อมูลของนักเรียนในบัญชีรายชื่อและรู้ว่าอันไหนสมัครอย่างจริงใจและอันไหนเป็น "สายลับ"

เมื่อสายตาของเขาสบตากับคำว่า "เฟิงอู๋จี" เขาก็อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้ว ดวงตาประหลาดใจเล็กน้อย

“เด็กคนนี้มาสมัครสอบจริงๆ”

อวิ๋นหลิงยกยิ้ม เขาอายุมากกว่านางเพียงสามปี

“มีปัญหาอะไรหรือ ข้าคิดว่าเขาค่อนข้างดี”

นางยังรู้สึกประทับใจกับชื่อนี้ คนๆ นี้เป็นคนนอกรีตของตระกูลเฟิงที่ถูกหลี่หยวนเส้ารังแกในห้องสมุดเมื่อสองเดือนก่อน

ดวงตาไม่อาจหลอกลวงใครได้ ดวงตาของอีกฝ่ายนั้นสะอาดมาก แสดงออกถึงเจ้าธรรมที่ชัดเจน

เซียวปี้เฉิงส่ายหัว "ไม่มีอันใด เขาเป็นสมาชิกในตระกูลเฟิงเพียงคนเดียวที่สมัครสอบ มันค่อนข้างจะคาดไม่ถึงนิดหน่อย"

เมื่อพิจารณาถึง "ความแค้น" ระหว่างทั้งคู่และตระกูลเฟิง อีกฝ่ายกล้าสมัครเข้าเรียนที่สำนักศึกษาชิงอี้ซึ่งค่อนข้างรอบคอบและกล้าหาญ

อวิ๋นหลิงยิ้มและพูดว่า "อาจเป็นเพราะเขาเป็นชั่วร้าย เขาจึงไม่ได้รับความสนใจมากนักจากตระกูลเฟิง"

เซียวปี้เฉิงพยักหน้า "เรามาดูผลการทดสอบของเขากันดีกว่า การศึกษาก่อนหน้านี้ของเขาที่สำนักศึกษาไป๋ลู่ค่อนข้างดี ข้าหวังว่าเขาจะไม่ใช่สายลับที่ตระกูลเฟิงบ่มเพาะไว้"

ตราบใดที่จิตใจเขาแข็งแกร่งและมีความสามารถ เขาก็ไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะเป็นสมาชิกในตระกูลหรือไม่