“ตระกูลเฟิงเองก็มีคนสมัครสอบหรือ?”
“ใช่แล้ว จะว่าไปคนผู้นั้นยังไม่ถูกกับพี่ชายและน้องสาวของเจ้าด้วย คิดว่าเจ้าเองก็น่าจะรู้จัก เขาชื่อเฟิงอู๋จี”
อวิ๋นหลิงดื่มน้ำผลไม้อึกหนึ่งแล้วพูดต่อไปว่า “แต่ไม่ว่าเมื่อก่อนจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม ในเมื่ออยากจะเข้าสำนักศึกษาชิงอี้พร้อมกัน ข้าหวังว่าในอนาคตพวกเจ้าจะละทิ้งอคติและอยู่ร่วมกันอย่างสามัคคี”
พอหลี่เมิ่งชูได้ยินคำนี้ แววตาเผยความที่ไม่อยากจะเชื่อออกมา ร่างกายก็แข็งทื่ออยู่กับที่ไปครู่หนึ่ง
เฟิงอู๋จี...
เขาก็เอาก็กล้าที่จะสมัครสอบสำนักศึกษาชิงอี้เหมือนกัน?
หลี่เมิ่งชูรู้สึกเพียงว่าขณะนั้นสมองขาวโพลนไปชั่ววูบ หัวใจเต้นขึ้นอย่างรวดเร็วเกือบจะวิ่งออกจากหน้าอก ความสุขเล็ก ๆ แอบแพร่กระจายอยู่ในใจอย่างเงียบ ๆ
เซียวปี้เฉิงเมื่อเห็นนางสีหน้าแปลก ๆ ก็อดที่จะถามขึ้นไม่ได้ว่า “เป็นอะไรไป เจ้ามีอะไรไม่พอใจในตัวเขางั้นหรือ?”
พอหลี่เมิ่งชูได้สติก็ส่ายหัว แววตาของนางเผยอารมณ์ที่ซับซ้อนออกมา จากนั้นก็รีบทำความเคารพอวิ๋นหลิงและคนอื่น ๆ
“ฝ่าบาทวางใจได้ เรื่องก่อนหน้านี้ใครถูกใครผิด ในใจของหม่อมฉันรู้ดี และไม่ได้เกี่ยวข้องกับคุณชายเฟิง”
“ถ้าเช่นนั้นก็ดี” เซียวปี้เฉิงจึงพยักหน้าเล็กน้อย ถามต่อว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เจ้ายินดีที่จะมาศึกษาที่สำนักศึกษาชิงอี้ไหม?”
หลี่เมิ่งชูสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ระงับอารมณ์ที่อยู่ในใจแล้วพูดว่า “แน่นอนว่าศิษย์ยินดี ยังอยากจะขอให้ฝ่าบาทและพระชายารัชทายาทช่วยศิษย์ด้วย!”
อวิ๋นหลิงรับปากด้วยรอยยิ้มทันที “ได้ รอวันที่ประกาศ ข้าจะเอาหนังสือรับเข้าเรียนไปให้ที่จวนเสนาบดีขวาด้วยตัวเอง เจ้าสบายใจได้”
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม นางจะช่วยหลี่เมิ่งชูเข้าเรียนอย่างราบรื่น
หลี่เมิ่งชูได้ยินดังนั้น ก็ขอบคุณครั้งแล้วครั้งเล่า
หลังจากนั้นอวิ๋นหลิงอดที่จะถามด้วยความสงสัยไม่ได้ว่า “คะแนนที่สอบของเจ้าดีมาก นอกจากนี้ยังโดดเด่นในหมู่นักเรียนหลายร้อยคน ดูเหมือนว่าจะเก่งกว่าน้องสาวของเจ้า เหตุใดตอนที่อยู่สำนักศึกษาเป่ยลู่ ถึงได้แสร้งทำเป็นไม่โดดเด่นด้วย?”
ในรอยยิ้มบาง ๆ ของหลี่เมิ่งชูเผยความเหนื่อยหน่ายและความขมขื่นออกมา “ท่านปู่คาดหวังต่อลูกสาวของตระกูลหลี่ค่อนข้างสูง บรรดาพี่สาวน้องสาวต่างล้วนอยากที่จะแสดงความโดดเด่น เพื่อทําให้คุณปู่พอใจและให้ความสําคัญ ด้วยเหตุนี้ ในระหว่างพี่น้องจึงเกิดความไม่ลงรอยกันบ่อย ๆ ศิษย์ไม่อยากทําร้ายความรู้สึกบรรดาพี่สาวน้องสาว ถึงได้ทำแบบนี้”
ในแม่นางตระกูลหลี่ทั้งหมด หลี่เมิ่งเอ๋อร์เป็นคนนั้นที่อยากจะชนะมากที่สุด ตั้งแต่เล็กจนถึงตอนนี้ ตระกูลหลี่ไม่มีพี่น้องในชาติตระกูลเดียวกันที่สนิทกับนางสักคน
ปกติถ้าหลี่เมิ่งเอ๋อร์ป่วย ไม่มีพี่น้องคนไหนมาเยี่ยมนางเลย ถ้าหากมีเรื่องอื้อฉาวใด ๆ แพร่กระจายออกไป คนที่นําข่าวมาหัวเราะเยาะลับหลัง กลับมีมากมายนับไม่ถ้วน
ในฐานะพี่สาวแท้ ๆ หลี่เมิ่งชูไม่อยากทะเลาะกับนาง อีกทั้งเดินตามรอยเท้าของอีกฝ่ายด้วย
อวิ๋นหลิงพยักหน้าเล็กน้อย ๆ “เจ้ายึดมั่นในความรักนั้นย่อมเป็นสิ่งที่ดี ยากมากที่เสนาบดีขวาหลี่จะเลี้ยงหลานสาวออกมาดี ๆ แบบนี้ได้ สุดท้ายแล้วกลับอนุญาตยกให้จางอวี้ซูคนแบบนั้น ช่างไร้สาระเสียจริง”
เซียวปี้เฉิงเองก็พูดเรียบ ๆ ว่า “เสนาบดีขวาหลี่แก่ชราแล้วจริง ๆ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาไม่อยากทําผลงานเกี่ยวกับการเมืองอะไร มัวแต่ส่งลูกสาวของแซ่หลี่ออกไปทีละคนเพื่อแลกกับผลประโยชน์”
อยากตอกย้ำบารมีและฐานะของตระกูล ก็ควรให้ความสำคัญกับความสามารถและการอบรมเลี้ยงดูของลูกหลานในตระกูลถึงจะถูก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ
จะมีอัพต่อจนจบไหมค่ะแอด...
นึกว่าจะอัพจนจบเสียอีกค่ะ กำลังสนุกเข้มข้นเชียว...
รบกวนแอดช่วยอับต่อไปให้จบเรื่องได้ไหมคะ รออ่านอยู่น้า...
ตอนต่อไปอ่านที่ไหนคะ...
ตอนต่อไป อัพช่วงไหนคะ 😭😭😭...
อัพต่อเถอะนะคะ...กำลังสนุกเลยค่ะ😅😄😊😘...
สนุกมากค่ะ..เดินเรื่องเร็ว..พระเอกไม่โง่..นางเอกฟาดแรงสะใจ...อ่านแล้วบันเทิงมาก55555......
ขอบคุณค่ะ...
รีบมาต่อนะคะ กำลังสนุกเลย...
ขอบคุณน้าค้า ที่ลงทุกวันเลยสนุกมากค่ะ...