พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 55

ในช่วงสองวันที่ผ่านมาฝูกงกงไปเยี่ยมจวนจิ้งอ๋องอย่างกะทันหัน

เขามองไปที่อวิ๋นหลิงและเซียวปี้เฉิง ก่อนจะยิ้มอย่างใจดีพลางกล่าวว่า “ที่เรามาในวันนี้เพราะมีเรื่องอยู่สามเรื่อง”

ประการแรกเพื่อพระเจ้าหลวง

เป็นเวลาเกือบหนึ่งเดือนแล้วที่พระเจ้าหลวงออกจากวัง และจักรพรรดิจาวเหรินและพระพันปีก็กังวลกับเรื่องนี้มาก

จักรพรรดิจาวเหรินรู้อยู่แก่ใจว่าลูกชายคนที่สามไม่มีเงินติดตัวมากนัก แม้ว่าอวิ๋นหลิงจะมีเงินมากมาย แต่ก็ไม่สมควรให้ลูกสะใภ้ใช้เงินดูแลพ่อของเขา

ดังนั้นเขาจึงสั่งให้ฝูกงกงไปเยี่ยมพระเจ้าหลวง และนำของดูแลสุขภาพสำหรับผู้สูงอายุและผ้าใหม่ๆ มากมายจากวังหลวง รวมถึงรางวัลให้อวิ๋นหลิงด้วย

ฝูกงกงพูดอย่างอ่อนโยน “ฝ่าบาทและพระพันปีทรงยินดีมากที่ทราบว่าพระอาการของพระเจ้าหลวงดีขึ้น หากพระชายาว่าง อย่าลืมพาพระเจ้าหลวงไปที่พระราชวังบ่อยๆ”

ตอนนี้พระเจ้าหลวงเกาะติดอวิ๋นหลิงมาก และถ้าต้องการให้เขากลับไปที่พระราชวัง ก็ต้องพึ่งพาอวิ๋นหลิง

อวิ๋นหลิงพยักหน้าตอบ “อีกสองวัย ข้าจะพาพระเจ้าหลวงกลับไปที่พระราชวังเพื่อเยี่ยมเสด็จพ่อและพระพันปี”

ต่อมาฝูกงกงก็แจ้งข่าวอื่นแก่พวกเขา

สีหน้าของเซียวปี้เฉิงขยับเล็กน้อย “ท่านพ่อต้องการให้พี่ชายแต่งงาน? ตัดสินหรือยังว่าจะเป็นลูกสาวขุนนางคนไหน?”

“ทูลท่านอ๋อง นางเป็นลูกสาวคนสุดท้องของจวนเจิ้นกั๋วกง แม่นางหรงฉาน”

อวิ๋นหลิงรู้สึกคุ้นเคยเล็กน้อย ราวกับว่าตงชิงเพิ่งคุยกับนางเกี่ยวกับจวนเจิ้นกั๋วกงเมื่อไม่นานมานี้

รัฐทายาทหรงที่มีข่าวลือว่าสวยกว่าฉู่อวิ๋นหาน น้องสาวของเขาก็น่าจะไม่ด้อยไปกว่าเขา

“พี่ชายเขายินดีรับคำสั่งหรือไม่?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฝูกงกงรู้สึกทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย “เมื่อวานนี้ รุ่ยอ๋องต้องการขอให้ฝ่าบาทยกเลิกของขวัญแต่งงานที่พระที่นั่งบำรุงฤทัย แต่เขาถูกคนของฮองเฮาขัดขวางระหว่างทาง และตอนนี้เขากำลังสร้างความวุ่นวายอยู่”

เซียวปี้เฉิง”ไม่แปลกใจเลย เขารู้ว่าด้วยอารมณ์ของรุ่ยอ๋องนั้น มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะยอมรับง่ายๆ และเขาเคยโกรธฮองเฮาในเรื่องนี้มาก่อน

แต่ตอนนี้เมื่อรู้ว่าอวิ๋นหลิงกำลังตั้งครรภ์ ฮองเฮาเฟิงจึงไม่สามารถนั่งเฉยๆ ได้อีกต่อไป

ในตำหนักเฟิ่งชี รุ่ยอ๋องกำลังเผชิญหน้าเถียงกับฮองเฮาเฟิงอยู่

“เที่ยนอวี้ ตอนนี้เจ้าก็อายุยี่สิบสี่แล้ว การแต่งงานจะล่าช้าไม่ได้แล้ว!”

โดยปกติแล้วนางจะไม่รีบร้อน เพราะไม่มีองค์ชายองค์ใดคุกคามได้ เมื่อเป็นเช่นนี้ตำแหน่งรัชทายาทก็จะเป็นของเซียวเที่ยนอวี้ในไม่ช้า

แต่ตอนนี้ดวงตาของเซียวปี้เฉิงและขาของเยี่ยนอ๋องมีความหวังที่จะฟื้นฟูแล้ว อีกทั้งอวิ๋นหลิงกำลังตั้งครรภ์ สิ่งนี้จะทำให้นางอยู่นิ่งๆ ได้อย่างไร!

รุ่ยอ๋องมีแววตาเจ็บปวด “ท่านแม่ ท่านรู้ว่าข้ากำลังคิดอะไร ดังนั้นอย่าบังคับข้าอีก”

“เที่ยนอวี้ เจ้าเกิดในราชวงศ์ บางสิ่งอยู่เหนือการควบคุม” ฮองเอาเฟิงถอนหายใจ มองบุตรชายด้วยแววตาเป็นทุกข์ “เจ้าจะแต่งงานกับลูกสาวของตระกูลหรงไม่ช้าก็เร็ว จะผัดวันประกันพรุ่งไปทำไม”

รุ่ยอ๋องยังดื้อรั้น “ชีวิตนี้ข้าต้องการแต่งงานกับอวิ๋นหานเท่านั้น”

ทันทีที่ได้ยินเขาพูดถึงฉู่อวิ๋นหาน ก็ทำให้ฮองเฮาเฟิงรู้สึกปวดหัว และกัดฟันด้วยความเกลียดชังในใจ

“ฐานะของนาง ข้าไม่รู้สึกว่ามีคุณสมบัติพอที่จะเป็นอนุของเจ้าด้วยซ้ำ”

ฉู่อวิ๋นหลิงยังคงเป็นหลานสาวของราชครูของฮ่องเต้องค์ก่อน นางก็ยังไม่แม้แต่จะเงยหน้ามองฉู่อวิ๋นหลิง ยิ่งฉู่อวิ๋นหันแม้แต่อนุก็ยังไม่มีคุณสมบัติพอจะเข้าตานาง

“ท่านแม่ อวิ๋นหานมีความรู้และมีเหตุผล นางจิตใจดี และนางไม่ต้องสูงศักดิ์กว่าหญิงในเมืองหลวงคนอื่น นางก็เหมาะที่จะเป็นตำแหน่งพระชายารุ่ยอ๋องแล้ว...”

“ไม่ได้! หากเจ้าเข้าไปอยู่ในตำหนักบูรพา ฉู่อวิ๋นหานลูกอนุจะคู่ควรกับตำแหน่งนั้นได้อย่างไร?”

รุ่ยอ๋องกัดฟันและมองฮองเฮาอย่างดื้อรั้น “ข้าไม่ต้องการอยู่ในตำหนักบูรพา และข้าก็ไม่สนใจในราชบัลลังก์ ดังนั้นดวงตาของปี้เฉิงกำลังจะหายดี เขาเป็นคนที่ดีที่สุดไม่ใช่หรือ ทั้งในด้านบุ๋นและบู๊?”

“เจ้าสารเลว! เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้ากับตระกูลเฟิงทุ่มเทให้เจ้ามากขนาดไหน”

ฮองเฮาไม่สามารถควบคุมความโกรธของนางได้อีกต่อไป ตบไปที่หน้าของรุ่ยอ๋องอย่างแรง ใบหน้าของนางเปลี่ยนเป็นเย็นชา ดวงตาของนางมืดมนและน่ากลัว

“เจ้าต้องแต่งงานกับลูกสาวของตระกูลหรง ถ้าเจ้าต่อต้านคำสั่ง ข้าจะให้ฉู่อวิ๋นหานแต่งงานกับเฟิงเหยียนลูกพี่ลูกน้องของเจ้าซะ”