พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 54

หลังจากที่เซียวปี้เฉิงโกรธ ทันใดนั้นเขาก็เห็นว่าเสื้อผ้าของอวิ๋นหลิงเปียกโชกและแนบไปกับร่างกาย เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว รู้สึกกังวลในใจ

“ตอนนี้ข้าสบายดี เจ้ายังมีลูกอยู่ในท้อง กลับไปเอาน้ำร้อนมาอาบเร็วๆ เดี๋ยวไม่สบาย”

ลมในคืนฤดูร้อนพัดเข้ามาทางช่องหน้าต่าง อวิ๋นหลิงตัวสั่นเล็กน้อย นางสัมผัสใบหน้าของนางที่ปกคลุมไปด้วยแป้งสีแดง รู้สึกกังวลอยู่ครู่หนึ่ง

“ไม่เป็นไร เอาอ่างมาให้ข้า”

เซียวปี้เฉิงตกตะลึงเล็กน้อย “เจ้าพูดอะไร”

“ข้างนอกลานบ้านไม่มีถังน้ำร้อนไม่ใช่หรือ? ข้าหนาวเลยต้องอาบน้ำที่นี่”

อวิ๋นหลิงแก้ตัวอย่างขอไปที และมองไปที่เซียวปี้เฉิง“ท่านขอให้ลู่ฉีไปที่เรือนหลันชิง และขอให้ตงชิงนำเสื้อผ้ามาเปลี่ยนและกล่องเข็มมาให้ข้า”

ตอนนี้เพิ่งจะยามสวี และนางวางแผนที่จะรอจนถึงเที่ยงคืนก่อนค่อยกลับเรือนหลันชิง

เซียวปี้เฉิงตกตะลึงเล็กน้อยเมื่อเห็นอวิ๋นหลิงเช็ดใบหน้าของนางอย่างต่อเนื่อง รู้ว่านางไม่ต้องการให้คนอื่นเห็นใบหน้าที่แท้จริงของนาง

แม้ว่าเขาจะไม่รู้เหตุผล แต่เขาก็ให้ความร่วมมือลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำ

“…ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็อาบเถอะ”

อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่อวิ๋นหลิงอาบน้ำในเรือนซู่สือ และเขากังวลมากว่าอีกฝ่ายจะเป็นหวัดจากลมกลางคืนถ้าสวมเสื้อผ้าเปียกเช่นนี้

ไม่รู้ว่าถ้าอวิ๋นหลิงรู้ความจริงว่าดวงตาของเขาหายเป็นปกติแล้ว นางจะยังกล้าอาบน้ำต่อหน้าอย่างสงบใจได้อีกหรือไม่

สิ่งเดียวที่เซียวปี้เฉิงแน่ใจก็คืออวิ๋นหลิงอาจจะทุบเขาจนตายก็ได้

หลังจากที่ลู่ฉีเปลี่ยนเป็นน้ำสะอาดอีกครั้ง อวิ๋นหลิงก็ออกมาจากห้องด้านใน

“ขอบคุณท่านอ๋องที่ให้ข้าอาบน้ำ”

เมื่อเห็นนางเริ่มเปลื้องผ้า เซียวปี้เฉิงก็ออกจากห้องอย่างเงียบๆ และเดินไปที่หน้าต่างของห้องด้านใน ปล่อยให้ลมเย็นพัดเพื่อคลายความแผดเผาที่อยู่ในใจ

แม้ว่าเขาจะมองไม่เห็น แต่เสียงน้ำที่กระเซ็นและตกลงมาก็ชัดเจนมาก

เซียวปี้เฉิงจ้องมองพระจันทร์นอกหน้าต่างด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก แต่ภาพของอวิ๋นหลิงในตอนนี้ยังคงปรากฏต่อหน้าเขา

เขายื่นมือออกไปแตะริมฝีปาก มุมปากของเขารู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อยจากการถูกกัด แต่ในใจของเขากลับรู้สึกอ่อนโยนอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน และยังมีความสุขที่น่าขำอีก

ความโกรธจากการถูกวางยาเมื่อกี้ก็หายไปแล้ว

ไม่นานอวิ๋นหลิงก็เปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าสะอาดและออกมา ภายใต้แสงสีเหลืองอบอุ่น นางสวมชุดสีขาว ผมสีดำปล่อยยาวลงมาเหมือนน้ำตก

เซียวปี้เฉิงหยุดหายใจ เขาเพียงรู้สึกว่าหัวใจหยุดเต้นชั่วขณะ

เห็นได้ชัดว่าไม่ได้แต่งหน้า ไม่ได้ปักปิ่น แต่ก็ยังเห็นเสน่ห์อันน่าหลงใหล

เมื่อเห็นว่าเซียวปี้เฉิงยังคงสวมเสื้อผ้าเปียกอยู่ อวิ๋นหลิงจึงถามว่า “ท่านอยากจะอาบด้วยหรือไม่? ถ้าไม่รังเกียจ น้ำในอ่างก็ยังไม่เย็นนะ”

เซียวปี้เฉิงได้สติกลับมา มุมปากกระตุก ถ้าไม่ใช่เพราะอวิ๋นหลิงดูจริงจังเกินไป เขาก็อาจจะสงสัยว่าอีกฝ่ายกำลังโกรธเขา

“ไม่เป็นไร ข้าจะขอให้ลู่ฉีต้มน้ำอีก”

“อ่อ อย่าให้ลู่ฉีรับใช้ท่านเลย เขางุ่มง่าม ให้ข้าช่วยเถอะ”

เซียวปี้เฉิงหยุดไปชั่วขณะ รู้สึกว่าไฟโกรธที่เพิ่งจะข่มกลั้นเอาไว้จะปะทุขึ้นมาอีกครั้ง เขาเอ่ยอย่างจนใจ “ฤทธิ์ยาในตัวข้ายังไม่หาย”

เขาคิดว่านี่กำลังยั่วยวนเขาอยู่หรือเปล่า?

อวิ๋นหลิงหยิบเข็มที่ตงชิงส่งมาและยิ้มให้เขา “ไม่เป็นไร ตอนนี้ข้าช่วยท่านกำจัดฤทธิ์ยาได้แล้ว”

หลังจากปักไปไม่กี่ครั้ง เซียวปี้เฉิงก็รู้สึกสบายใจมากขึ้น หลังจากนั้นไม่นาน เขายังรู้สึกว่ามีลูกไฟกดอยู่ในจุดตันเถียนของเขา ซึ่งทำให้หน้าอกของเขาแน่นและอึดอัด

“พยุงข้าไปที่อ่างอาบน้ำได้แล้ว ข้าจะจัดการที่เหลือเอง”

หากปีศาจสาวอยากช่วยเขาอาบน้ำจริงๆ เขากลัวว่าเขาจะควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว

หลังจากได้ยินเรื่องนี้ ชิวซวงก็หน้าเปลี่ยนสีทันที ก่อนจะร้องไห้พูดว่า “นายท่าน โปรดให้โอกาสข้าอีกครั้งเถอะ! ข้ารู้ว่าข้าคิดผิด! เห็นแก่ประโยชน์ที่พวกข้าได้รับใช้ท่านมาหลายปี ไว้ชีวิตข้าด้วยเถอะ!”

นางไม่เต็มใจที่จะถูกส่งไปที่บ้านสวนเป็นเวลาสองปี

แต่ถ้าไม่ได้รับการสนับสนุนจากจวนจิ้งอ๋อง ในฐานะสาวใช้ เว้นแต่นางจะได้รับอิสรภาพ ไม่งั้นนางก็ต้องเป็นภรรยาที่มีฐานะต่ำต้อยแน่นอน

คนธรรมดาที่มีภูมิหลังสะอาด นางก็ได้เป็นแต่อนุเท่านั้น!

ไม่ว่านางจะต้องการผลลัพธ์แบบไหน ชิวซวงยอมชนกำแพงดีกว่า เสียใจที่ทำเช่นนั้นเป็นตอนแรก

“บ่าวเต็มใจที่จะแต่งงานกับรองผู้บัญชาการสำนักจัดการผู้อพยพเมืองเซิ่งจิงขั้นเจ็ดคนนั้น บ่าวสาบานว่าจะสงบเสงี่ยม จะไม่ทำให้รองผู้บัญชาการรู้สึกลำบากใจแน่นอน”

สีหน้าของเซียวปี้เฉิงมืดมน เป็นภรรยานั้นย่อมไม่คู่ควร เขาเป็นคนซื่อสัตย์ หากให้ชิวซวงแต่งงานกับเขาจริงๆ มันอาจจะทำร้ายเขาก็ได้

“อย่าพูดถึงเรื่องนี้อีก ในเมื่อเลือกแต่งงานแล้ว งั้นก็ดูๆ ไปก่อนเถอะ”

ในประโยคเดียว ทำให้เส้นทางหลบหนีของชิวซวงถูกปิดกั้น

แม้แต่พ่อแม่ของชิวซวงก็ไม่มีหน้าร้องขอความเมตตากับเซียวปี้เฉิงและ อวิ๋นหลิงอีก

ใครจะตำหนิเรื่องนี้ได้?

เห็นได้ชัดว่านางมีชีวิตแต่งงานที่ทุกคนอิจฉา แต่นางกลับหลงผิดทำลายทุกอย่างในทันทีด้วยมือของนาง

“ไม่คู่ควรกับการออกหน้าแทนของพระชายาจริงๆ พระชายาอุตส่าห์จะเป็นแม่สื่อให้ นางกลับไม่พอใจ ยังสนใจในตัวของท่านอ๋อง”

“พระชายาทำดีกับชิวซวงที่สุดแล้ว ถ้าเป็นนายหญิงคนอื่น นางคงถูกโบยตายไปแล้ว หรือไม่ก็เอาไปขายในซ่อง”

ผลลัพธ์สุดท้ายของชิวซวง อวิ๋นหลิงไม่ได้เข้าไปแทรกแซงหรือพูดอะไรอีก

ถึงกระนั้นชื่อเสียงของนางในจวนอ๋องก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก