พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 615

“ต้องใช้เวลาเดินทางไปที่สำนักศึกษาอีกหนึ่งชั่วยามกว่าๆ เจ้าสามารถอาศัยช่วงเวลานี้ดูคู่มืออีกครั้ง ถ้ามีตรงไหนไม่เข้าใจ หรือเจอปัญหาในสำนักศึกษา ก็สามารถขอความช่วยเหลือจากอาจารย์และผู้ดูแลได้”

อวิ๋นหลิงปิดคู่มือลง นำคู่มือทั้งสามเล่มยื่นให้กับองค์หญิงหก

อีกฝ่ายรีบประสานมือขึ้นมารับเอาไว้ เริ่มทำการเปิดอ่านในรถม้าที่โคลงเคลงไปมาอยู่บ้าง

“รบกวนพี่สะใภ้สามแล้ว”

ได้ยินเสียงอ่อนแฝงความขี้ขลาดดังขึ้นมา อวิ๋นหลิงก็รู้สึกทอดถอนใจ นางวิเคราะห์สาวน้อยที่อยู่ข้างๆอย่างเงียบๆ ท่าทีของอีกฝ่ายแตกต่างจากครึ่งปีก่อนราวฟ้ากับดิน

จำได้ว่าตอนที่เจอองค์หญิงหกครั้งแรก นางยังเป็นสาวน้อยที่มีความร่าเริงจนมีความหยิ่งผยองอยู่บ้าง ในความทรงจำของเจ้าของร่างเดิม นิสัยของนางค่อนข้างชอบเข้าสังคม

หลังจากตระกูลเฟิงอำนาจถดถอยลง องค์หญิงหกที่ถูกดูแลสั่งสอนอย่างเข้มงวดจากพระพันปี ดูเจียมตัวและรู้ความขึ้นมาก มีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นหลายส่วน

ตั้งแต่เสี่ยวเฟิงตายไป สภาพจิตใจของนางก็ไม่ค่อยจะดีสักเท่าไหร่

สายตาของอวิ๋นหลิงมองไปที่เสื้อผ้าของนาง เอ่ยถามเสียงอบอุ่นว่า “เสื้อผ้าที่เหมาะสมจะถูกส่งไปถึงสำนักศึกษาในอีกสองสามวัน กำลังสั่งให้คนเร่งทำแล้ว”

“ขอบคุณพี่สะใภ้สาม หรงเอ๋อร์ใส่เช่นนี้ก็ดีมากแล้ว”

ตอนนี้ องค์หญิงหกสวมใส่ชุดกระโปรงสีน้ำเงินตัดกับสีขาว บนผ้าคาดเอวสีน้ำเงินเข้มปักดอกไม้ที่สวยงามประณีตสี่ดอก

ในสำนักศึกษาชิงอี้ ไม่ว่าจะเป็นอาจารย์ลูกศิษย์หรือบุคลากรล้วนมีชุดสำนักศึกษาเหมือนกัน ชุดสีเขียวไม้ไผ่ของอาจารย์ ชุดสีขาวม่วงของนักเรียน ส่วนบุคลากรอื่นๆจะใช้สีน้ำเงินเป็นหลัก

เนื่องจากเรื่องนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ไม่สามารถสั่งตัดเสื้อผ้าที่เหมาะสมกับรูปร่างได้ทันเวลา อวิ๋นหลิงได้แต่หาเสื้อผ้าที่เหลือจากการสั่งตัดครั้งที่แล้ว

ความยาวนั้นพอดี แต่ช่วงลำตัวค่อนข้างกว้าง เหตุผลหลักเป็นเพราะว่าองค์หญิงหกผอมเกินไป

นางที่เดิมทีเป็นเด็กอ้วนกลมได้หายไปแล้ว แก้มทั้งสองข้างผอมตอบ เรือนร่างที่ผอมบางทำให้รู้สึกเป็นหญิงที่อ่อนแออยู่หลายส่วน

อวิ๋นหลิงครุ่นคิด เอ่ยเตือนว่า “หากตอนกลางคืนนอนไม่หลับ สามารถไปซื้อยาได้ที่โรงหมอสำนักศึกษา ในโรงหมอมียามากมายที่ข้าปรุงเอาไว้ เช่นธูปหอมทำให้สดชื่นธูปหอมทำให้นอนหลับเป็นต้นล้วนมีหมด”

ธูปหอมคลายอารมณ์ ปรับปรุงจากส่วนผสมของกลิ่นสลายวิญญาณ รับรองได้ว่าคนที่มีอาการนอนไม่หลับรุนแรงแค่ไหนก็สามารถนอนหลับได้

องค์หญิงหกพยักหน้า เปล่งเสียง”อืม”ออกมาเบาๆ แสดงให้เห็นว่าจำได้แล้ว

อวิ๋นหลิงเองก็เพิ่งจะรู้ก่อนหน้านี้ไม่นาน ว่าองค์หญิงหกเป็นโรคนอนฝันร้าย

เมื่อวานตอนที่นางไปรับองค์หญิงที่อยู่กับพระพันปี แม่นมที่อยู่ข้างกายพระพันปีได้บอกกับนาง บางครั้งองค์หญิงหกจะเข้าสู่ห้วงแห่งฝันร้าย

มักจะร้องว่า”เสด็จแม่อย่าเพคะ”จนสะดุ้งตื่นขึ้นมา

ว่ากันว่าหลังจากที่นางเห็นเสี่ยวเฟิงตายไปต่อหน้าต่อตา กลางคืนมักจะฝันเห็นอีกฝ่ายต้องการมาเอาชีวิต ไม่พอใจที่นางไม่ช่วยชีวิตของตนเอาไว้ในตอนนั้น บีบคอของนางเอาไว้ จะลากตัวนางกับรุ่ยอ๋องลงนรกไปด้วยกัน

และนี่ก็เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมพระพันปีจึงเก็บอีกฝ่ายไว้ข้างกายตลอดมา เพราะอยากจะขับไล่สิ่งชั่วร้ายให้องค์หญิงหก

แม่นมคนนั้นยังถอนหายใจก่อนจะบอกว่า “พระพันปีทรงบ่นถึงเสี่ยวเฟิงอยู่หลายครั้ง บอกว่าตอนที่นางมีชีวิตอยู่ใจดำอำมหิตทำร้ายคนนับไม่ถ้วน ตอนนี้ตายไปแล้วก็ยังไม่สงบ ยังจะลงมือกับลูกสาวตัวเองอีก”

“ฝ่าบาทไม่รู้เรื่องนี้ องค์หญิงหกไม่ยอมให้พวกเราพูดออกไป เกรงว่าหลังจากฝ่าบาทรู้เข้า จะโกรธเสี่ยวเฟิงที่แม้จะอยู่ต่อหน้ายมบาลแล้วก็ยังไม่รู้จักสำนึกผิด องค์หญิงหกคิดเผื่อแม่บังเกิดเกล้าถึงขนาดนี้ เสี่ยวเฟิงกลับรังควานนางไม่ปล่อย ช่างบาปกรรมจริงๆ”

พระพันปีไม่ได้คิดจะจัดการเรื่องแต่งงานขององค์หญิงหกเร็วเช่นนี้ มักจะคิดว่านางยังอายุน้อย รออีกสามปีอายุก็แค่สิบเก้าปี

ถึงตอนนั้นเสี่ยวเฟิงก็ถูกคนทั่วไปลืมจนเกือบหมดแล้ว ถ้าหากรุ่ยอ๋องสามารถยืนหยัดขึ้นมาได้ นางย่อมหาคู่แต่งงานที่ดีได้