พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 619

เมื่อมองดูพี่น้องหลายคนของพวกเขา นอกจากองค์ชายหกที่ยังเป็นเด็กแล้ว ผู้ที่ได้สมรสอย่างมีหน้ามีตามากที่สุดก็คือพี่สี่ เยียนอ๋อง

ตอนไปรับตัวเจ้าสาวที่แคว้นตงฉู่ ด้วยกลัวเสียหน้าแคว้นต้าโจว จักรพรรดิจาวเหรินจึงยอมทุ่มเงินจ่ายหนัก

แต่ของขวัญแรกพบที่พระชายาเยียนอ๋องนำกลับมาก็มีจำนวนมากไม่น้อยหน้ากันเลย เทียบกันแล้ว สินสอดทองหมั้นแค่นั้นนับเป็นอะไรได้

ผู้ที่ได้สมรสอย่างมีหน้ามีตาอันดับสองคือรุ่ยอ๋อง จักรพรรดิจาวเหรินใช้อุบายหลีกเลี่ยงตระกูลเฟิงกับตระกูลหลี่ โดยเลือกบุตรีสายตรงเพียงคนเดียวของเจิ้นกั๋วกงด้วยตนเอง และจัดงานวิวาห์อย่างเอิกเกริกใหญ่โต

ก่อนหน้านี้โม่อ๋องไม่ได้เป็นคนโปรด แต่ตอนนี้ก็ถือว่ากลับตัวได้ทัน

เวลานั้นเซียวปี้เฉิงเพียงคนเดียวที่บิดาไม่เอ็นดูมารดาไม่รักใคร่ งานแต่งงานก็ยุ่งวุ่นวาย มีแขกเหรื่อเพียงไม่กี่คน

ทว่าเขาได้แต่งงานกับสะใภ้ที่ฉลาดและงามที่สุดในใต้หล้า นับเป็นความโชคดีที่คนอื่นอาจเอื้อมไม่ถึง

หลังจากสำนักศึกษาชิงอี้เปิดเรียนอย่างเป็นทางการแล้ว อวิ๋นหลิงกับสามีก็เดินทางกลับเมืองหลวง

ระหว่างทาง นางเห็นคนงานก่อสร้างถนนไม่น้อยบนทางหลวงบริเวณเชิงเขา กำลังกระแทกขุดพรวนดินเสียงดังโป๊กๆ

“เริ่มก่อสร้างเร็วขนาดนี้เชียว?”

เซียวปี้เฉิงอธิบายด้วยรอยยิ้ม “ตอนมาสำนักศึกษาเมื่อครึ่งเดือนที่แล้ว กงจื่อโยวเร่งรัดพวกเราให้รีบซ่อมถนน เพิ่งสรุปแผนกับกรมโยธาและจัดสรรเงินงบประมาณเมื่อไม่นานมานี้เอง ก็เริ่มก่อสร้างตั้งแต่เมื่อวาน”

จากนั้น เขาอธิบายสถานการณ์ปัจจุบันให้อวิ๋นหลิงฟังอย่างละเอียด

หลังจากอวิ๋นหลิงฟังแล้วก็เปรียบเทียบ หากพูดในแง่สมัยใหม่ เมืองหลวงแคว้นต้าโจวครอบคลุมพื้นที่ประมาณสี่แสนห้าหมื่นตารางกิโลเมตร มีประชากรสี่แสนกว่าคน

มาตราส่วนนี้คล้ายกับเมืองลั่วหยางในสมัยราชวงศ์สุยกับราชวงศ์ถัง แต่พื้นที่กับจำนวนประชากรออกจะน้อยกว่า

พระราชวังอยู่ใกล้กับประตูเมืองทางใต้ พวกเขาไปยังสำนักศึกษาชิงอี้ใช้ระยะทางเกือบสิบเจ็ดสิบแปดกิโลเมตร

เดิมทีรถม้าธรรมดาจะแล่นได้เร็วประมาณสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง แต่สภาพถนนนอกเมืองย่ำแย่เหลือเกิน เดิมเดินทางน้อยกว่าสองชั่วโมงก็เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า

เซียวปี้เฉิงกล่าวต่อ “ในทั้งแผ่นดินใหญ่ต้องนับว่าถนนหลวงของแคว้นเป่ยฉินนั้นดีที่สุด เมืองหลวงในยามนี้ของแคว้นเป่ยฉินก็คือเมืองหลวงของราชวงศ์ฮั่นเก่าเมื่อหลายร้อยปีก่อน”

“ราชวงศ์ฮั่นเก่าใช้สิ่งที่เรียกว่าขี้เถ้าภาพลวงตาสร้างถนน เล่ากันว่าสร้างจากเปลือกหอยมือแมวที่เอามาเผา ถึงถนนหลวงของราชวงศ์ฮั่นเก่าจะผ่านมานานนับพันปี แต่พื้นผิวถนนก็ยังคงแข็งแรงและไม่มีหญ้าขึ้นเลย”

อวิ๋นหลิงพยักหน้าอย่างเข้าใจ เจ้านี้น่าจะเป็นซีเมนต์รุ่นโบราณ

เมื่อปรับปรุงถนนครั้งนี้ พวกเขาคัดลอกมาตรฐานของแคว้นเป่ยฉิน ทูตแคว้นเป่ยฉินที่พำนักอยู่ในหอซื่อฟางตลอดทั้งปี ทำให้สื่อสารสะดวกยิ่งนัก

จะว่าไปในทั้งแผ่นดินใหญ่ ความสัมพันธ์ของแคว้นซีโจวกับแคว้นเป่ยฉินนั้นแนบแน่นที่สุดก็ใช่ว่าจะไม่มีสาเหตุ

ว่ากันว่าบรรพบุรุษของฮ่องเต้พระองค์ก่อนของแคว้นซีโจวนั้นมาจากตระกูลกู้ของแคว้นเป่ยฉิน

หลายร้อยปีผ่านไป ราชวงศ์เปลี่ยนไป ตระกูลเซียวครองบัลลังก์ แม้ความสัมพันธ์ทางสายโลหิตระหว่างราชวงศ์ทั้งสองจะสูญสิ้นไปแล้ว แต่สัญญาพันธมิตรที่สืบทอดกันมาจากรุ่นสู่รุ่นยังคงแข็งแกร่งนักเนื่องจากชนเผ่าเร่ร่อนทางเหนือยังดำรงอยู่

“จริงสิ หลังซ่อมถนนหลวงครั้งนี้จะกว้างขึ้นมาก แม่สาวน้อยบอกว่าอยากจะเผยแพร่จักรยานไม่ใช่หรือ นอกจากสองล้อประเภทนั้นแล้วยังมีสามล้อด้วย ไม่เพียงบรรทุกคนแต่ยังขนส่งสินค้าได้ด้วย นางบอกว่าศึกษาแล้วปรับปรุงใช้เหล็กสร้างได้ หากเป็นเช่นนี้ละก็ถนนหลวงในยามนี้จะแคบไปหน่อย”

เซียวปี้เฉิงพูดคุยถึงการก่อสร้างโครงสร้างพื้นฐานอันยอดเยี่ยม สายตาก็ทอประกายเจิดจ้าเช่นกัน

“ข้าจำได้ว่าเจ้าเคยเล่าอะไรต่างๆ นานาที่เกี่ยวกับโลกของพวกเจ้าก่อนหน้านี้ ข้าขบคิดดูแล้ว ในเมื่อจะซ่อมทั้งทีก็ทำแบบเหนื่อยครั้งเดียวสบายไปตลอด ก็ให้พวกเขาแบ่งสร้างถนนหลวงออกเป็นสามเส้นทาง”

ถนนไปกลับทั้งสองเส้นคั่นด้วยแถบสีเขียวกว้างครึ่งเมตร และทางเท้าเกือบสี่เมตร

เขาได้รับอิทธิพลจากอวิ๋นหลิง บัดนี้มักจะนำแนวคิดขั้นสูงและยอดเยี่ยมของคนรุ่นหลังมาใช้ทำเรื่องต่างๆ เป็นประจำ

“หากภายหน้ามีการสร้างถนนหลวง ย่อมมีโรงเตี๊ยมและร้านอาหารริมถนนเพิ่มมากขึ้น อีกอย่างนอกเมืองหลวง จริงๆ แล้วยังมีทุ่งนากับหมู่บ้านเล็กๆ มากมายกระจัดกระจายอยู่ การสร้างทางเท้าก็ทำให้ประชาชนสัญจรไปมาได้ง่ายขึ้นอีกด้วย”