พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 624

พูดตามเนื้อผ้า ความจริงกงจื่อโยวเห็นอกเห็นใจฟงอิ๋งอิ๋งอยู่มาก

ถึงแม้ประเพณีของเหมียวเจียงจะแตกต่างจากดินแดนจงหยวน แต่หญิงชาวเหมียวคนใดก็ตามมีสิทธิ์ปฏิเสธผู้ชายที่มาขอร่วมสังวาสด้วยได้ แต่สตรีศักดิ์สิทธิ์ไม่สามารถทำได้

สตรีศักดิ์สิทธิ์อะไรกัน พูดตรงๆ ก็คือนางคณิกาที่ไม่ต้องเสียเงิน

หากฟงอิ๋งอิ๋งเอ่ยปาก กงจื่อโยวก็ยินดีช่วยนางหลบหนีจากหนานเจียงโดยเห็นแก่ที่รู้จักกันมาหลายปีแล้ว

แต่ฟงอิ๋งอิ๋งไม่ต้องการ ทางหนึ่งตัดใจทิ้งศักดิ์ศรีและความสูงส่งในฐานะราชวงศ์ไม่ได้ อีกทางหนึ่งก็ไม่อยากตกเป็นเครื่องมือในการรวมอำนาจ

นางจึงตัดสินใจขั้นเด็ดขาดโดยจะรวบหัวรวบหางกงจื่อโยว

อวิ๋นหลิงโน้มตัวไปถามโดยไม่รู้ตัว “เหตุใดนางจึงหลงใหลเรือนร่างของเจ้า”

กงจื่อโยวอ้ำๆ อึ้งๆ ชำเลืองมองหลงเย่ เป็นกังวลว่านางจะได้ยินความคิดในใจ ว่าแล้วเขาจึงท่อง ‘คัมภีร์วิสุทธิสูตร’ เงียบๆ

หลงเย่หยุดเล็กน้อยขณะดื่มชา ปรายตามองเขาเหมือนจะยิ้มก็ไม่เชิง

ผู้ที่เกี่ยวข้องไม่กล้าปริปาก แต่หลิงซูกลับเปิดเผยกงจื่อโยวจนหมดเปลือก

“จะอะไรอีกล่ะ ย่อมเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว เรื่องทำนองอย่างว่านั่นแหละ”

กงจื่อโยวใบหน้าหม่นทะมึน “เลิกพล่ามเหลวไหลไร้สาระเสียที ข้ายังเป็นชายบริสุทธิ์ ต่อให้นางจะมีมารยาหญิงร้อยเล่มเกวียน แต่ข้าก็ไม่เคยให้นางแตะต้องแม้แต่ปลายก้อย!”

เซียวปี้เฉิงชักเริ่มสนใจขึ้นมา ในบางเรื่อง เขากับกงจื่อโยวก็หัวอกเดียวกันเป็นสหายคู่ทุกข์คู่ยาก

“สาวชาวเหมียวคนนั้นเจ้าเล่ห์ขนาดนี้ แล้วเจ้าหนีมาได้อย่างไร”

เอ่ยถึงอดีต ใบหน้าของกงจื่อโยวก็มีน้ำโห “หญิงอย่างฟงอิ๋งอิ๋งมากเล่ห์เพทุบาย ทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ข้า สิ่งที่นางทำนั้นไม่เพียงเติมเครื่องเทศลงในสุรา วางยาพิษข่มขู่ ให้สาวกสำนักทิงเสวี่ยบังคับเอาชีวิตกันเอง ใช้กลิ่นหอมของดอกลำโพงควบคุมวิญญาณและอื่นๆ อีกเพียบ!”

อวิ๋นหลิงหลุดปากเรียกเขาว่านางตัวดี นี่เป็นวิธีการช่วงชิงแบบใช้กำลังนี่นา

ทันทีที่เอ่ยถึงหลิงซูก็สนใจขึ้นมา เริ่มเล่าอย่างละเอียดออกรสออกชาติมากทีเดียว

“พวกท่านไม่รู้ว่าหญิงผู้นั้นร้ายกาจแค่ไหน ตอนเจ้าสำนักน้อยไม่ทันได้เตรียมตัว นางก็เติมเครื่องเทศแรงๆ ลงในสุรา โชคดีที่กินยาออกฤทธิ์ชาด้านมากเกินไป เจ้าสำนักน้อยก็นอนหลับสามวันโดยไม่ตื่นขึ้นมา ก่อนจะหลบหนีผ่านเคราะห์กรรมนี้ไปได้”

“ตั้งแต่นั้นมาเจ้าสำนักน้อยก็เหินห่างกับฟงอิ๋งอิ๋ง แต่นางกลับทำให้สถานการณ์แย่ลง ถึงกับวางยาพิษเขา แต่มีข้าอยู่ทั้งคน เจ้าสำนักน้อยย่อมปลอดภัย”

“ต่อมา นางเห็นว่าทำอะไรเจ้าสำนักน้อยไม่ได้ จึงเบนเป้าไปที่สาวกคนอื่นๆ ของสำนักทิงเสวี่ย ทำให้เราโกรธกันมาก”

เหตุที่หลิงซูเชี่ยวชาญด้านการแพทย์นั้นก็เป็นผลจากการฝึกฝนใช้พิษสู้กับฟงอิ๋งอิ๋ง

เรื่องบ้าระห่ำที่สุดที่ฟงอิ๋งอิ๋งเคยทำคือตอนที่นางเล่นงานเฉียงเวย เพราะนางเป็นหญิงคนเดียวในบรรดาสาวกประกาศิตป้ายแดง

“เวลานั้นเจ้าสำนักน้อยของเราเอาแต่หลบหน้านาง นางจึงหันเหพาเฉียงเวยไปยังหอนางโลม เจอชายร่างใหญ่กลุ่มหนึ่งพยายามบังคับให้เจ้าสำนักน้อยปรากฏตัวขึ้น...แต่พวกท่านก็รู้ว่าเฉียงเวยนั้นเป็นแม่เสือ ยากต่อแยด้วย”

‘คู่ขาเก่า’ ของเฉียงเวยสามารถพบได้ในทุกสำนักศาสนาและสำนักนักคิดต่างๆ โดยเฉพาะในหอคณิกาใหญ่ๆ

นายจ้างเหล่านั้นต่างตั้งตารอจะได้รับต้นฉบับหนังสือผู้ใหญ่ของเฉียงเวยทันที เพื่อชิงความได้เปรียบหากำไรก่อน ต่างบูชาเฉียงเวยเหมือนเทพธิดาแห่งความมั่งคั่ง ไหนเลยจะกล้าชี้นิ้วสั่งนาง

สุดท้ายฟงอิ๋งอิ๋งฉวยโอกาสไม่สำเร็จยังขาดทุนอีกต่างหาก จนบาดเจ็บหลบหนีไป

“หลังจากนางถูกเฉียงเวยทุบตี ก็เงียบไปนาน จนกระทั่งวันหนึ่งกลับมาตามตื๊อเจ้าสำนักน้อยอีก พวกเราจึงรู้ว่าที่แท้วิชายันต์ควบคุมวิญญาณของนางเริ่มสำแดงฤทธิ์บ้างแล้ว”

เซียวปี้เฉิงมองประเมินกงจื่อโยว “เจ้าถึงกับต้านทานคาถาอาคมของสาวชาวเหมียวได้ มองไม่ออกเลยว่าจะมีจิตใจแน่วแน่เช่นนี้”

เขาแสดงความเห็นอกเห็นใจและชื่นชมกงจื่อโยวอย่างสุดซึ้ง