พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 630

สองสามีภรรยานำยาทลายเวทออกจากวัง

หลิงซูเห็นยาทลายเวทแล้วก็ดวงตาเป็นประกายเจิดจ้า กล่าวชื่นชมไม่หยุด

“สมเป็นที่เป็นพระชายารัชทายาทจริงๆ ถึงได้เอาสะระแหน่กับเจี้ยมั่วมารวมกัน ไยก่อนหน้านี้ข้าถึงนึกไม่ออกนะ มียาตัวนี้แล้วก็ไม่ต้องกลัวไอ้โง่หน้ากากเงินโดนของแล้ว”

หลงเย่รับยาไว้ มองคนข้างกายด้วยแววตาอ่อนโยน “ท่านเศรษฐีพกยาตัวนี้ตลอดเวลานะ ถ้ามีความจำเป็นก็อย่าได้ลังเล เชื่อว่าท่านคงไม่อยากกลายเป็นคนโง่กระมัง?”

กงจื่อโยวหน้าเปลี่ยนสี รับยามาแล้วก็กระแอมเสียงพูดเป็นการเป็นงานว่า

“อันที่จริง ข้าคิดว่าศึกษาคัมภีร์วิสุทธิสูตรก็ไม่เลวเหมือนกัน ช่วงนี้ข้าท่องบทสวดทุกวัน รู้สึกขจัดความคิดยุ่งเหยิงไปได้เยอะ ถ้าท่องบทสวดทุกวัน คาดว่าวิชาสะกดจิตก็เป็นเพียงภาพลวงตา ไม่ต้องกลัว”

ตลกแล้ว ถ้ากินยาเหมือนอุจจาระของอวิ๋นหลิงเข้าไปหนึ่งเม็ด หลงเย่ก็จะไม่ยอมให้เขาหอมแก้มหนึ่งเดือนเป็นอย่างต่ำแน่

ไม่สู้ชกหน้าเขาสองทีเลย

เซียวปี้เฉิงถามเขา “ใช่แล้ว ช่วงนี้สำนักทิงเสวี่ยสืบหาเบาะแสของหญิงชาวเหมียวได้ไหม?”

กงจื่อโยวขมวดคิ้วแน่นเป็นปม “นางคงรู้แล้วว่าเรื่องของโม่อ๋องเปิดเผยการเคลื่อนไหวของพวกนางแล้ว ช่วงนี้จึงจงใจหลีกเลี่ยง เคลื่อนไหวอย่างลับๆตลอด จากที่สำนักทิงเสวี่ยพอจะได้เบาะแสบาง แต่เมื่อสองสามวันก่อนกลับไม่พบร่องรอยของพวกนางสักอย่าง”

“ไม่พบร่องรอยแม้แต่นิด?”

“ถูกต้อง ข้าคิดว่าต้องเขาวังไปบอกพวกเจ้า ข้าคิดว่ามีคนช่วยเฟิงอิ๋งอิ๋ง อาจเป็นอำนาจที่หลงเหลือตอนเกิดเหตุการณ์กบฏ”

เซียวปี้เฉิงพยักหน้า ขมวดคิ้วกล่าว “เรื่องที่ช่วงก่อนชาวเหมียวแอบซื้อยาไล่งูจนหมด เชื่อว่าเมืองหลวงแห่งนี้ยังมีอำนาจต่างพวกหลงเหลืออยู่แน่ ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ลับ ราชสำนักอยู่ที่แจ้ง หากต้องการกำจัดเสี้ยนหนามตัวนี้ก็เห็นจะยากหน่อย สำนักทิงเสวี่ยมีความคิดดีๆหรือไม่?”

กงจื่อโยวได้ยินพลันเผยสีหน้าเข้มขรึม “ข้าจะพยายามสุดความสามารถ เฟิงอิ๋งอิ๋งกับข้ารู้จักกันมาหลายปี นางรู้กลยุทธของสำนักทิงเสวี่ยดี หากนางเป็นแกนนำของอำนาจหลงเหลือ การตรวจสอบนี้ก็จะยากมาก”

เฟิงอิ๋งอิ๋งเป็นยอดฝีมือที่ช่ำชองการอำพรางการเคลื่อนไหว

นางยังควบคุมจิตวิญญาณได้ ทำให้ผู้อื่นลืมอดีตบางช่วงได้ ยิ่งไปกว่านั้นยังทำให้ความทรงจำของผู้อื่นผิดเพี้ยนไปจากความจริงได้ด้วย จึงปล่อยข่าวปลอมออกมาให้ศัตรูคาดการณ์ผิดพลาด

การที่คิดจะจับตัวอีกฝ่ายจึงเป็นเรื่องหนักหน่วง

หลงเย่ครุ่นคิดแล้วพูดเนิบๆ “ไม่จำเป็นต้องเป็นฝ่ายตามหาเฟิงอิ๋งอิ๋ง ถ้าถึงพิธีแต่งงานของข้ากับท่านเศรษฐี นางคงนั่งไม่ติดเก้าอี้แน่ พวกเราก็แค่คิดวิธีจับตัวนาง แล้วข้าจะใช้วิธีสะกดจิตกับวิชาอ่านใจเค้นถามนาง”

เซียวปี้เฉิงก็คิดว่าวิธีนี้ดี “พวกเรามียาทลายเวท ไม่ต้องกลัวว่านางจะโกหก ศาลต้าหลี่เคยทดลองใช้มาแล้ว ยาตัวนี้ใช้ทรมานนักโทษได้ดีเยี่ยมเลย”

กงจื่อโยวได้ยินประโยคนี้ก็มองขวดยาอย่างขยะแขยง