พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 661

นับตั้งแต่เสี่ยวเฟิงตายไป จักรพรรดิจาวเหรินก็เสด็จมาวังหลังลดลงอย่างเห็นได้ชัด ถือว่าประทานพระเมตตาอย่างทั่วถึงโดยแท้

นางสนมที่มีทายาทจะไปพำนักอยู่กับอีกฝ่ายเป็นเวลาสามวันทุกเดือนเป็นประจำ

ในแต่ละวันที่เหลืออยู่ ครึ่งหนึ่งนอนคนเดียว ส่วนอีกครึ่งหนึ่งเล่นไพ่

สำหรับหลี่กุ้ยเฟยที่เคย ‘แบ่งกันยึดครอง’ จักรพรรดิจาวเหรินกับอดีตฮองเฮา อาจกล่าวได้ว่าถูกทอดทิ้งให้อยู่อย่างเงียบเหงา

แต่ตอนนี้เรื่องราวเปลี่ยนไป นางไม่กล้าสยายกรงเล็บข่วนผู้คนอีกแล้ว จึงมุ่งความสนใจไปยังจักรพรรดิจาวเหริน

เดิมทีคิดว่าจะได้เป็นสนมคนโปรดอย่างแท้จริง แต่โชคชะตากลับพลิกผัน

ในยามราตรีดึกสงัด หลี่กุ้ยเฟยส่องกล้องดูภาพสไลด์เห็นตัวเองก็มีสีหน้าเศร้าอาดูรอยู่หลายส่วน

“แม่นมเหอเยว่ เจ้าว่าข้าแก่ไปจนมองไม่ได้หรือไม่ บัดนี้ฝ่าบาทก็เย็นชาถึงเพียงนี้ เจ้าดูสิว่ากล้องตัวนี้วิเศษแค่ไหน ส่องริ้วรอยตรงหางตาของข้าได้อย่างชัดเจน...”

แม่นมเหอเยว่ปลอบนางว่า “ท่านเอาอะไรมาตรัส เวลานั้นท่านเป็นหญิงงามเลื่องชื่อของเมืองหลวง เหยียบย่ำเฟิงซั่นเย่ว์ไว้ใต้ฝ่าเท้าจนอยู่หมัด เวลานี้เป็นสตรีที่งามเลิศล้ำที่สุดในวังหลัง”

“จะมีประโยชน์อะไร จี้หลิงหวาสวยกว่า ฝ่าบาทยังไม่ปรายตามองนางเลย” หลี่กุ้ยเฟยหัวเราะหยันตนเอง “ไว้ฤดูใบไม้ผลิปีหน้าเริ่มคัดเลือกนางใน จะมีสาวงามวัยละอ่อนเข้าวังมากันเยอะแยะ”

การคัดเลือกนางในนี้ถูกระงับมาหลายปีแล้ว ในที่สุดก็ถึงวันที่ต้องเปิดใหม่อีกครั้ง

แม่นมเหอเยว่ก็ได้แต่เอ่ยว่า “ท่านจะเป็นคนพิเศษในพระทัยของฝ่าบาทตลอดไป”

จักรพรรดิจาวเหรินให้ความสำคัญกับความรัก หลี่กุ้ยเฟยก็รู้ว่าขอเพียงนางไม่สร้างปัญหา ในวังหลังก็จะไม่มีผู้หญิงหน้าไหนที่มีฐานันดรศักดิ์สูงกว่านาง

แต่จะมีประโยชน์อะไร

นางต้องการเป็นฮองเฮา ไม่ใช่เพื่ออำนาจต่ำต้อย แต่นั่นแสดงถึงการเป็นชายาเอกของเขา

เห็นหลี่กุ้ยเฟยอารมณ์ไม่ดี แม่นมเหอเยว่ก็อดจับมือนางมิได้

“ท่านจะเศร้าไปไย ท่านต่อกรกับเสี่ยวเฟิงมาหลายปีเช่นนี้ คือผู้ชนะคนสุดท้ายแล้ว ควรดีใจจึงจะถูก ไม่ว่าชีวิตตอนนี้จะยากลำบากแค่ไหน ยังจะแย่กว่าเดิมได้อีกหรือ”

หลี่กุ้ยเฟยฟังแล้วก็มีกำลังใจขึ้นเล็กน้อย

ใช่แล้ว หญิงอย่างเสี่ยวเฟิงที่ทำให้นางขบเขี้ยวเคี้ยวฟันชิงชังมาครึ่งค่อนชีวิตก็ตายไปแล้วในที่สุด นางควรจะดีใจสิ

ไม่ว่าจะยากเย็นเพียงใดก็จะไม่ยากเหมือนเมื่อก่อน

ไม่นานหลังจากสงบสติอารมณ์ หลี่กุ้ยเฟยก็กลับมาหยิ่งทะนงตามเดิม

นึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในคืนนี้ นางมุ่นคิ้วเอ่ยว่า “แม่นมเหอเยว่ไปสืบสูตรลับการตั้งครรภ์ต่อ ให้นางกำนัลจับตาดูพระที่นั่งบำรุงฤทัยอย่างใกล้ชิดอีกสักหน่อย เพื่อป้องกันกลอุบายเจ้าเล่ห์”

เสี่ยวเฟิงตายแล้ว นางจะไม่ยอมให้ใครมาชิงดีชิงเด่นความเป็นที่โปรดปรานไป!

แม่นมเหอเยว่พยักหน้า ปรนนิบัตินางเข้านอนก่อนจะออกมา

……

วันเวลาเงียบสงบมาหลายวัน

ช่วงต้นเดือนสิบเอ็ด อวิ๋นหลิงเริ่มเตรียมแผนการสอน