พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 668

อวิ๋นหลิงเคยคิดว่าตาเฒ่าสองคนนี้เป็นเพียงตัวป่วน

ต่อมาหลังจากพวกเขาแตกหักกัน มักจะหักหน้ากันในที่ประชุมบ่อยครั้ง นางกับเซียวปี้เฉิงก็ชมอย่างสนุกสนานอยู่ข้างๆ

ตอนนี้ความตื่นเต้นหมดไป ความสนุกในการประชุมราชกิจก็หายไป น่าเบื่อเหลือแสน

หลังจากเลิกประชุม อวิ๋นหลิงเอ่ยถามอย่างอยากรู้อยากเห็น “ฝูกงกง เมื่อคืนตาเฒ่าสองคนนั่นทะเลาะอะไรกัน”

ห้องตำราอยู่ห่างจากตำหนักบูรพาเกินไป จึงไม่ได้อยู่ในรัศมีที่พลังจิตจะดักฟังได้

“ถกเถียงกันว่าคุณชายตระกูลจางฉวยโอกาสข่มเหง หรือว่าคุณหนูตระกูลหลี่ล่อลวงเขาก่อนกันแน่ เถียงๆ กันอยู่ก็เริ่มถ่มน้ำลายใส่กัน เกือบจะกระเด็นไปโดนพระพักตร์ฝ่าบาท”

“จากนั้นพวกเขาก็เริ่มวิวาทะกัน เช้านี้นางกำนัลยังกวาดเจอฟันทองคำสองซี่ออกมาจากใต้โต๊ะด้วยซ้ำ”

“แต่ไม่ว่าอย่างไร เรื่องที่ชายโฉดหญิงชั่วกระทำในวัดเช่นนี้ ฝ่าบาทจะไม่ยอมปล่อยพวกเขาไปง่ายๆ”

ชาวแคว้นต้าโจวค่อนข้างเลื่อมใสในพุทธศาสนา ราชวงศ์จะไปสักการะและสวดมนต์ขอพรที่วัดหานซานทุกปี ถึงขั้นจุดตะเกียงฉางหมิงบูชาราชวงศ์ผู้ล่วงลับจำนวนมากที่ประดิษฐานอยู่ ณ ที่นั่น

จักรพรรดิจาวเหรินไม่มีหน้าจะเอ่ยปากบอกไต้ซือเจ้าอาวาสวัดหานซานว่าเกิดเรื่องพรรค์นี้ขึ้น

เขาโมโหจนแทบอยากจะตัดหัวจางอวี้ซู แล้วส่งหลี่เมิ่งเอ๋อร์ไปเข้าวัดตัดผมบวชเป็นนางชีให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย

แต่ขบคิดดูแล้วก็ข่มกลั้นไว้ การลงทัณฑ์เช่นนั้นจะทำให้พวกเขาสบายเกินไป

ฝูกงกงกระซิบต่อ “ฝ่าบาทหมายความว่าจะให้ทั้งสองแต่งงานกันทันที แต่เขาจะไม่ปิดบังเรื่องมีดวงกินลูกกินผัวของหลี่เมิ่งเอ๋อร์กับตระกูลจาง”

เจ้าตัวดีต้องเจอไม้นี้สักหน่อย

เซียวปี้เฉิงเดาะลิ้นพลางถอนใจ “ดูท่าคราวนี้เสด็จพ่อจะโกรธจัด ไม่เคยเห็นเขาเล่นงานใครเจ็บแสบเช่นนี้มาก่อน”

ทั้งสองตระกูลเคยกระทบกระทั่งกันมาก่อน แต่บัดนี้บาดหมางกันจนกลายเป็นศัตรูโดยสิ้นเชิง

แต่พวกเขาต้องแต่งงานเกี่ยวดองกัน นี่คือจังหวะที่ทำให้เสนาบดีขวาหลี่กับอาลักษณ์กรมพิธีการที่รักกันฆ่ากันจะถูกฝังไปด้วยกันเสียเลย

เซียวปี้เฉิงใจลอยไปครู่หนึ่ง

กาลครั้งหนึ่ง ตาเฒ่าสองคนนี้เคยสวมกางเกงตัวเดียวกัน มีศึกนอกศึกในให้พวกเขาป้องกันอยู่ไม่น้อย

วันนี้มาถึงแล้วจริงๆ เป็นเรื่องที่คาดเดาไม่ได้โดยแท้

ในไม่ช้า พระราชโองการประทานสมรสก็ถ่ายทอดลงมาโดยไม่มีใครสังเกตเห็น

จักรพรรดิจาวเหรินยังไม่คลายโทสะ ถึงขั้นไม่สนว่าจางอวี้ซูยังอยู่ในคุก จะให้เขาออกจากคุกมาแต่งงานทันที เสร็จเรื่องแล้วค่อยกลับไปรับโทษเต็มเวลาที่ศาลต้าหลี่

เมืองหลวงนั้นร่มเย็นสงบสุข แต่ตระกูลขุนนางทั้งสองกลับตกอยู่ในความวุ่นวายโกลาหล

คืนที่เหน็บหนาว จางอวี้ซูยังคงนอนหลับสนิทอยู่ในกองหญ้าของห้องขัง ผู้คุมบุกเข้าไปในห้องขังโดยไม่ทันตั้งตัว แล้วโยนเขาขึ้นไปบนรถม้าอย่างไม่ปรานีปราศรัย

ใบหน้าจางอวี้ซูเต็มไปด้วยคำถาม แล้วเอ่ยถามด้วยความงุนงง “เกิดอะไรขึ้น หรือว่าข้าความประพฤติดี เลยได้รับการลดหย่อนโทษปล่อยตัวจากคุกก่อนกำหนด”

“เป็นพระเมตตาของเบื้องบน ได้ยินว่าฤกษ์แต่งงานของเจ้ากับคุณหนูตระกูลหลี่จะมาถึงเร็วๆ นี้ ให้เจ้าแต่งงานเสร็จก่อนแล้วค่อยกลับมาเข้าคุกอีก!”

ท่ามกลางลมหนาวในคืนฤดูสารท จางอวี้ซูสั่นสะท้านอย่างแรง ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่สิ่งที่รอต้อนรับเขากลับจวนก็คือกฎบ้านที่ต้องโบยสามสิบไม้

“ลูกเอ๋ย! ไยเจ้าเลอะเลือนถึงเพียงนี้!” ฮูหยินจางร้องไห้เหมือนหัวใจแหลกสลาย “ห่านตัวนั้นมีอะไรดีนัก ไฉนเจ้าถึงหลงหัวปักหัวปำไปได้”

ในตระกูลหลี่ไม่มีใครดีสักคน นางหญิงแพศยานั่นก็ทำให้เจ้าตกอยู่ในสภาพเช่นนี้!”

เรื่องมาถึงขั้นนี้ ไม่เพียงตระกูลจางที่ได้รับผลกระทบ แม้กระทั่งลูกชายก็ถูกทำลายจนแทบไม่เหลืออนาคต

จางอวี้ซูถูกเฆี่ยนโบยส่งเสียงร้องโหยหวน ในที่สุดก็รู้ต้นสายปลายเหตุของเรื่องราว จึงตกใจจนหน้าถอดสีอย่างอดมิได้ ท่ามกลางความเดือดดาลและเสียงร้องไห้ของผู้อาวุโส