พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 708

ฝูกงกงถอนหายใจยาวเฮือกหนึ่ง เล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้ฟังด้วยสีหน้าจนใจ

“ใช่ว่าฝ่าบาทไม่สนใจองค์หญิงหก แต่ยากจะสงบสติอารมณ์ได้ ไม่รู้ว่าควรเผชิญหน้ากับนางอย่างไร จึงอยากจะกลับวังไปทำใจให้สงบก่อน”

เซียวปี้เฉิง “......”

เขาคิดไม่ถึงจริงๆ จักรพรรดิจาวเหรินจะรู้เรื่องที่องค์หญิงหกแอบรักเสี่ยวกู้เร็วเช่นนี้

เมื่อครู่เขายังแอบคิดอยู่ว่า จะใช้คำพูดอ้อมค้อมให้อีกฝ่ายรู้ได้อย่างไร

“เสด็จพ่อทรงร้อนใจมากไปแล้ว ข้าคิดว่าอย่างน้อยทรงน่าจะไตร่ตรองสักสองวัน ค่อยเอ่ยเรื่องเข้าวังกับแม่นางหลี”

ตอนนี้เป็นอย่างไรเล่า แม้แต่คำตอบจากแม่นางหลีก็ยังไม่ได้ ก็ถูกลูกสาวบังเกิดเกล้าตีแสกหน้า

เรื่องชักจะไปกันใหญ่

ถึงว่าทำไมตอนนั้นเฟิ่งเหมียนจึงได้มีคำทำนายที่น่าประหลาดเช่นนั้น ที่แท้นี่ก็คือที่มาของคำว่า”ทุกข์จากการคาดหวัง”......

ฝูกงกงอดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจ “ถ้าหากฝ่าบาทไม่ทรงดึงดันจะส่งองค์หญิงหกมาที่สำนักศึกษาชิงอี้ตั้งแต่แรก ก็คงไม่เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น”

เซียวปี้เฉิงคิดในใจ แต่ถ้าหากไม่ใช่เพราะเขามาเยี่ยมองค์หญิง เลือกที่จะแต่งกายเป็นสามัญชนออกมาเยี่ยมชมนอกวัง ก็คงไม่ได้รู้จักกับแม่นางหลี

เฟิ่งเหมียนบอกแล้ว นี่ล้วนเป็นโชคชะตา หนีไม่พ้น

หลังจากส่งฝูกงกงแล้ว เซียวปี้เฉิงจัดการเรื่องที่เหลือทั้งหมดให้เรียบร้อยคนเดียว ให้ลู่ฉีไปส่งข่าวกับองค์หญิงหก รายงานนางว่าพรุ่งนี้หลังจากกินอาหารเที่ยงจะเดินทางกลับวัง

ช่วงพลบค่ำ องค์หญิงหกก็มาที่ห้องตำราด้วยตนเอง

“พี่สาม อยู่ดีๆทำไมเสด็จพ่อจึงกลับไปแล้วล่ะ ไม่บอกกับข้าสักคำ”

เซียวปี้เฉิงทำเหมือนไม่รู้ไม่ชี้พลางเอ่ยว่า “ฝูกงกงบอกว่าเสด็จพ่อไม่ค่อยสบาย คาดว่าขามาคงถูกลมเย็นพัดจนเป็นหวัด จึงกลับไปก่อน”

“ถ้าเป็นเช่นนี้ ก็ควรจะพักผ่อนอยู่ที่สำนักศึกษาชิงอี้เลยดีกว่า ถ้าหากต้องลมหิมะอีก อาการป่วยหนักขึ้นจะทำอย่างไร”

“......อาจเป็นเพราะเสด็จพ่ออายุมากแล้ว ค่อนข้างหวงแหนชีวิตกระมัง ความสามารถของแพทย์ในสำนักศึกษาย่อมเทียบกับหมอหลวงไม่ได้”

“อ๋อ”

องค์หญิงหกยอมรับคำพูดของเซียวปี้เฉิงอย่างสับสนมึนงง แต่สีหน้าก็มีแววผิดหวังอยู่บ้าง

นางไม่ได้เจอเสด็จพ่อมาเป็นเวลาหนึ่งเดือนแล้ว คิดถึงเขามากด้วย

ช่วงก่อนหน้านี้ จักรพรรดิจาวเหรินมาหานางบ่อยมาก ถามสารทุกข์สุกดิบกับนาง

แต่เมื่อคิดว่าพรุ่งนี้ก็ต้องกลับวังแล้ว องค์หญิงหกก็ไล่อารมณ์ที่ขุ่นมัวออกไป วางกล่องใบหนึ่งไว้บนโต๊ะ

“ใช่แล้วพี่สาม นี่เป็นปิ่นปักผมที่เสด็จพ่อลืมเอาไว้ที่ร้านของหวาน ท่านว่าเขาที่เป็นบุรุษแต่งกายสามัญชนออกมาเยี่ยมชมนอกวัง ทำไมจึงได้พกของประเภทนี้มาด้วย”

วันนี้ตอนที่อยู่ร้านของหวาน ภายนอกนางไม่ได้แสดงอะไรออกมา แต่ภายในใจกลับตกตะลึงและรู้สึกสงสัย

“ข้าก็ไม่รู้ แต่คิดดูแล้วน่าจะเป็นของขวัญปีใหม่ที่เตรียมไว้ให้เจ้า ไม่ทันระวังก็เลยลืมเอาไว้ที่ร้านของหวานกระมัง”

เซียวปี้เฉิงสีหน้าสงบนิ่ง ในใจกลับรู้สึกตื่นเต้น

จะให้เขาอธิบายกับองค์หญิงหกอย่างไร

เขามีลางสังหรณ์ ถ้าหากองค์หญิงหกรู้ว่าจักรพรรดิจาวเหรินอยากจะรับแม่นางหลีเข้าวังละก็ ปีใหม่นี้อย่าคิดว่าจะได้มีความสุขเลย

สำหรับองค์หญิงหกแล้ว นางต้องรับไม่ได้อย่างแน่นอน เสี่ยวเฟิงเพิ่งจะตายไปได้ครึ่งปีกว่าจักรพรรดิจาวเหรินก็จะมองหารักใหม่แล้ว

“แต่รูปแบบนี้ข้าไม่ควรใส่นี่นา น่าจะเหมาะกับพวกเสด็จแม่เหลียงมากกว่ากระมัง”

ไข่มุกทะเลใต้มีจำนวนน้อยมาก ใช้สำหรับทำเป็นเครื่องประดับ ทุกชิ้นล้วนมีเพียงหนึ่งเดียว

ปกติแล้วจะมีการประทานไข่มุกก่อน ช่างฝีมือจะจัดทำเครื่องประดับ ให้เหมาะสมกับผู้สวมใส่มากที่สุด