พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 715

จักรพรรดิจาวเหรินนิ่งอึ้งไปชั่วครู่ เข้าใจแล้วว่าประเด็นสำคัญที่องค์หญิงหกให้ความสำคัญคืออะไร

“หรงเอ๋อร์ เจ้าหมายความว่าไม่อยากให้ข้ารับสนมอย่างนั้นหรือ”

“ลูกไม่เคยคัดค้านเรื่องที่ทรงจะรับพระสนม แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ควรเป็นตอนนี้ ความรักอันลึกซึ้งที่ทรงมีต่อเสด็จแม่หายไปไหนแล้ว นางเพิ่งจะจากไปได้ไม่ถึงหนึ่งปี ทรงก็ลืมนางจนหมดสิ้นแล้วหรือ”

ทรวงอกขององค์หญิงหกกระเพื่อมขึ้นลงไม่หยุด สะเทือนอารมณ์อย่างยิ่ง

ตั้งแต่จำความได้ นางก็รู้แล้วว่าเสด็จแม่มีตำแหน่งอยู่ในหัวใจของจักรพรรดิจาวเหรินไม่เหมือนผู้อื่น แตกต่างจากพระสนมที่เข้ามาในวังโดยมีเรื่องผลประโยชน์แฝงอยู่ด้วยเหล่านั้น เขามีความรักที่จริงใจต่อเสี่ยวเฟิงที่เป็นคู่รักตั้งแต่เยาว์วัย

เสี่ยวเฟิงจึงรู้สึกภูมิใจกับสิ่งนี้มาก องค์หญิงหกภายใต้ปลูกฝังของนาง รู้สึกว่าตนเองกับพี่ชายไม่เหมือนกับคนอื่นๆในพระราชวัง

พวกเขาเป็นคนจำนวนน้อย ที่ถูกจักรพรรดิจาวเหรินรักอย่างจริงใจและใส่ใจ

แม้ว่าหลังจากนั้นเสี่ยวเฟิงจะก่อความวุ่นวายในวังหลังจนถูกประหาร แต่ความรักระหว่างสามีภรรยานั้นเคยมีอยู่จริง

เดิมทีองค์หญิงหกคิดว่า อย่างไรเสียจักรพรรดิจาวเหรินก็ต้องรู้สึกหดหู่อยู่หลายปี รู้สึกทอดถอนใจและรำลึกถึงอดีตเป็นครั้งคราว จากนั้นจึงค่อยๆเดินออกมาได้

ก็เหมือนนางกับรุ่ยอ๋อง ตอนนี้ก็ยังคงแอบคิดถึงเสด็จแม่อย่างเงียบๆ ยากจะปล่อยวางได้

แต่ทำไมจักรพรรดิจาวเหรินกลับชื่นชอบผู้หญิงคนอื่นได้รวดเร็วเช่นนี้

“ข้าจะลืมแม่เจ้าอย่างหมดสิ้นได้อย่างไร”

คิดเผื่อลูกสาวอยู่เต็มหัวใจ สุดท้ายกลับถูกตำหนิด้วยความโกรธ จักรพรรดิจาวเหรินรู้สึกน้อยใจและเสียใจอยู่บ้าง

“นางทำเรื่องพวกนั้นเอาไว้ ข้ายังช่วยรับหน้ากับคำวิพากษ์วิจารณ์ทั้งในราชสำนักและวังหลัง ดึงดันจะช่วยนางหาพื้นที่ที่มีฮวงจุ้ยที่ดีข้างสุสานหลวงทำหลุมฝังศพให้นาง”

“ทุกครั้งที่มีเทศกาล กำหนดให้ส่งคนไปจุดธูปเผากระดาษให้นาง ล้วนทำตามพิธีกรรมระดับตำแหน่งฮองเฮา เหล่านี้ข้าล้วนทำโดยที่ต้องปิดบังสองสามีภรรยาเจ้าสามกับคนในวังหลังทั้งหมด เช่นนี้แล้วยังมีความรักต่อแม่เจ้าไม่มากพออีกหรือ”

ร่างขององค์หญิงหกสั่นเล็กน้อย ดวงตาทั้งคู่แดงก่ำ แทบจะมีน้ำตาไหลออกมาแล้ว

“ลูกไม่ได้หมายความถึงเรื่องเหล่านี้ คนตายไปแล้วจะสร้างสุสานให้หรูหราแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ ลูกไม่สนใจสิ่งลวงตาเหล่านั้น เสด็จแม่ก็คงจะไม่ใส่ใจเช่นกัน พวกเราใส่ใจหัวใจที่จริงใจของเสด็จพ่อมากกว่า”

นางนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในร้านของหวานวันนั้น ปิ่นปักผมไข่มุกทะเลใต้ที่แม่นางหลีคืนมาให้ ก็เกิดความรู้สึกเศร้าขึ้นมาในชั่วพริบตา

จมูกตื้อตันมาก น้ำตาไหลพรากออกมาไม่ขาดสาย

“ตำแหน่งของแม่นางหลีในใจเสด็จพ่อไม่ธรรมดา ใช่หรือไม่ มิเช่นนั้นทำไมทรงจึงมอบไข่มุกทะเลใต้ล้ำค่าให้นางเล่า”

“ถ้าหากท่านเลือกพระสนมจากสาวงามที่ถูกคัดเลือกในครั้งนี้สักสองสามคน ลูกจะไม่รู้สึกอะไรเลย แต่ทรงทิ้งสาวงามไม่เอาพวกนาง แต่กลับไปหวั่นไหวต่อแม่นางหลี ท่านลืมเสด็จแม่ไปตั้งนานแล้ว ความจริงใจหลายปีมานี้ล้วนจอมปลอมทั้งสิ้น”

นี่ต่างหาที่องค์หญิงหกไม่สามารถรับได้ ความรักของเสด็จพ่อและเสด็จแม่เป็นเทพนิยายที่ไม่ธรรมดาในใจของนาง ถูกทำลายจนสิ้นซากแล้ว

จักรพรรดิจาวเหรินได้ฟังถึงตรงนี้ ที่สุดก็รู้แล้วว่าองค์หญิงหกผิดหวังและโกรธเคืองเรื่องอะไร ในขณะที่สีหน้าซีดลงเล็กน้อย ก็แฝงแววเขียวคล้ำอยู่บ้าง

“หรงเอ๋อร์ ที่เจ้าพูดหมายความว่าอย่างไร เจ้าลองถามใจตัวเองดู ตอนที่นางยังมีชีวิตอยู่ ข้าปฏิบัติต่อนางอย่างไร ให้ตำแหน่งเหนือใครและรักนางโดยไม่สนการคัดค้านจากพระเจ้าหลวง ทุกคนต่างก็รับรู้ นี่ยังเป็นเรื่องจอมปลอมอีกหรือ”

“ข้ารักเสด็จแม่ของเจ้ามากไม่ผิด แต่ยังจะให้ข้ารักษาจิตใจละเว้นจากความปรารถนาเพื่อนางอีกหรือ นางจากไปตั้งนานแล้ว ข้าจะรับสนมสักคนก็ไม่ได้เลยหรือ”

องค์หญิงหกร้องได้สะอึกสะอื้น ไหล่กระเพื่อมขึ้นลงด้วยเสียงสะอื้นไม่หยุด