พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 740

ข้างทางข้าราชการ เฟิงอู๋จีเองก็เก็บขลุ่ยหยกไป

“เดินทางไกลมาส่งกัน ก็ไม่ได้ลดทอนความรักที่พวกเจ้ารู้จักสักครั้ง กับความรักที่นางมีต่อเจ้า เรื่องราวครั้งนี้ ในใจของนางคงไม่มีอะไรติดค้างอีกแล้ว พวกเรากลับไปกันเถิด”

เพื่อส่งงานแต่งงานให้กับองค์หญิงหก วันนี้ทั้งสองคนได้จงใจลาหยุดครึ่งวัน ก่อนฟ้าสางต้องรีบจากสำนักศึกษาทิศตะวันออกไปรอที่ถนนนอกเมืองทิศตะวันตก

ตอนนี้ต้องรีบกลับให้เร็วที่สุด ตอนบ่ายยังมีเรียนอีก

กู้ฮั่นม่อพยักหน้าเบา ๆ สุดท้ายก็พูดส่งขบวนส่งแต่งงานขึ้นมาว่า "ดูแลตัวเองด้วย" พร้อมกับหันหลังจากไปกับเฟิงอู๋จี

หลังจากที่ชาวทูเจวียทางตะวันออกพาองค์หญิงหกไป ชีวิตก็ดูเหมือนจะเงียบสงบลงทันที

สำนักศึกษาชิงอี้เข้าสู่ภาคการศึกษาที่สอง ทุกอย่างเป็นไปตามระเบียบ ไม่ต้องให้สองสามีภรรยาอวิ๋นหลิงใช้เหนื่อยมากเกินไป

ไม่นาน ท้องของอวิ๋นหลิงก็ตั้งครรภ์ใกล้หกเดือนแล้ว

นางท้องโตมากจึงไม่สะดวกที่จะเดินทางไกล ไม่ได้ไปสำนักศึกษามาสักพักแล้ว ส่วนใหญ่เซียวปี้เฉิงจะข่าวนํากลับมา

วันนี้เขาก็ตั้งใจจะไปตรวจสอบสถานการณ์ที่สำนักศึกษา ผลปรากฏว่าตอนเที่ยงก็กลับมาแล้ว

“เหตุใดถึงไม่ไปสำนักศึกษา？”

“ตอนเตรียมออกนอกเมืองบังเอิญเจอเหตุการณ์อาละวาด จึงกลับไปนั่งที่ศาลต้าหลี่อยู่สักพัก”

อวิ๋นหลิงเกิดความสนใจ จ้องมองแล้วพูดว่า “พบเจออะไรอีกแล้ว？”

เซียวปี้เฉิงส่ายหัวและถอนหายใจ “ยังเป็นเรื่องของตระกูลหลี่ เมื่อเช้าตอนที่เดินผ่านหอจุ้ยเซียนก็พบว่ามีคนรวมตัวกันต่อสู้กัน นอกจากบรรดาคนที่ก่อเรื่องนอกจากเสเพลสองสามคนแล้ว หลี่หยวนเส้าก็อยู่ในนั้นด้วย”

แม้ว่าการเที่ยวหอคณิกาจะไม่ผิดกฎหมาย แต่แคว้นต้าโจวยังคงมีข้อกําหนดทางศีลธรรมสําหรับผู้เรียนหนังสือ

โดยเฉพาะนักเรียนประเภทนี้ที่เตรียมสอบติดคุณูปการ ถูกคนจับได้ว่าไปเที่ยวหอคณิการะหว่างเรียนหนังสือ เป็นมลทินใหญ่แน่นอน

ในวันธรรมดาลูกศิษย์ระดับสูงที่มีภูมิหลังเหล่านั้นจะแอบไป ถ้าถูกจับได้ก็จะหลบหนีการถูกสั่งสอนไม่ได้ ถ้าเป็นลูกหลานพลเรือนที่ถูกพาไปในทางที่ไม่ดี เมื่อเสื่อมเสียชื่อเสียงก็จะถูกไล่ออกจากสำนักศึกษา

แต่ในระหว่างการสอบคัดเลือกเป็นข้าราชการเป็นข้อยกเว้น ช่วงเวลาที่อ่อนไหวแบบนี้ แม้แต่พวกเสเพลที่มีภูมิหลังก็ไม่กล้าไปเที่ยวหอคณิกา หากถูกจับก็จะห้ามสอบเป็นเวลาอย่างน้อยสามปีขึ้นไป

พออวิ๋นหลิงได้ยินก็ประหลาดใจเล็กน้อย “วันพรุ่งจะเป็นการสอบในฤดูใบไม้ผลิแล้ว หลี่หยวนเส้าไปเที่ยวที่หอคณิกาทำไม เขาไม่ใช่คนที่ทำอะไรไม่รู้เรื่องนี่นา？”

เซียวปี้เฉิงพยักหน้าและลดเสียงลงแล้วพูดว่า “เขาไม่ได้ไปเที่ยวหอคณิกา คนที่ไปเที่ยวหอคณิกาคือจางอวี้ซู ตอนนี้ห่านหัวโตท้องโตเจ็ดเดือนกว่าแล้วและทะเลาะกับจางอวี้ซูทุกวัน”

“ไม่รู้ว่านางไปรู้นามแฝงชู้รักของจางอวี้ซูนั้นได้อย่างไร ตอนไปอาละวาดก็ข่วนหน้าอีกฝ่ายจนเป็นรอย พอผู้หญิงคนนั้นร้องไห้และจะแขวนคอตาย จางอวี้ซูก็ลงมือตบห่านหัวโตสองสามครั้ง ปล่อยให้ห่านหัวโตนางปวดท้องจนลุกไม่ขึ้นบนพื้นก็ไม่สนใจ ที่น่าทึ่งก็คืออุ้มผู้หญิงคนนั้นเข้าไปในบ้านทำอะไรกันอย่างมีความสุข”

“สุดท้ายก็เป็นแม่นมในหอก็กลัวว่าจะตาย จึงนำนางไปส่งโรงหมอ เรื่องนี้เข้าหูหลี่หยวนเส้า เขาก็เดินมาหาที่บ้าน พาคนไปตีจางอวี้ซูและหญิงโสเภณีคนนั้น”

อวิ๋นหลิงฟังจนขมวดคิ้วซ้ำแล้วซ้ำอีก ถึงแม้ว่านางจะไม่ชอบสิ่งที่ห่านหัวโตทํามาก่อน แต่นางก็น่าขยะแขยงการกระทำของจางอวี้ซู