พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 750

บรรยากาศบนโต๊ะอาหารถูกเลื่อนออกไปเล็กน้อย เสียงชามและตะเกียบก็ดังขึ้นเรื่อย ๆ

หลิวฉิงกินข้าวไปพลาง บ่นเรื่องของนางกับกู้จื่ออวี๋ไปพลาง

“สภาพจิตใจและกลยุทธ์ของกู้จื่ออวี๋นั้นแข็งแกร่งมาก สิ่งที่โดดเด่นที่สุดคือความอดทนและจิตตานุภาพของเขา พูดจากใจจริง ข้ายินดีที่จะเป็นพันธมิตรที่ดีกับคนแบบนี้ เพราะว่าพี่ใหญ่มีความคล้ายคลึงกับเขา จิตใจเลวทราม ไม่ใช่คนดีอะไร เหนือกว่าตรงที่ฉลาดกว่าเท่านั้น”

หลงเย่เงยหน้าและกลอกตาข้างหนึ่งใส่นางเบา ๆ

“ข้ายอมรับว่าศีลธรรมของข้าไม่สูง แต่ก็ไม่ถึงกับระดับของจักรพรรดิเสี่ยวฉินสละผู้บริสุทธิ์อย่างไร้ยางอาย ขอให้เจ้าเคารพข้าหน่อย”

หลิวฉิงหัวเราะเผยให้เห็นฟันขาว “นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว ความแตกต่างของพี่ใหญ่กับเขาคือไม่ทรยศเพื่อน แต่กู้จื่ออวี๋จะขายคนของตัวเองเพื่อผลประโยชน์ของเขา”

ในสภาพแวดล้อมการเติบโตและการรับรู้ของพวกนาง เส้นแบ่งระหว่างคนดีและคนเลวนั้นคลุมเครือมาก

ในโลกขององค์กร มีคนคนหนึ่งที่มีมือเปื้อนเลือด แต่จะไปที่สถานสงเคราะห์ทุกสุดสัปดาห์เพื่อช่วยดูแลเด็กกําพร้า

บางคนจะทำตามคำสั่งขององค์กรเพื่อลอบสังหารนักธุรกิจร่ำรวยมีเมตตา โดยไม่มีความเครียดทางจิตใจ

ในชั่วพริบตาก็บริจาคเงินรางวัลให้กับครอบครัวที่ยากจนที่ถูกโรคภัยไข้เจ็บบดขยี้โดยไม่สนใจและไม่ใช่เพื่อไถ่บาปด้วย

ดังนั้นระหว่างคนสองคน "ความจงรักภักดี" จึงกลายเป็นสิ่งที่สําคัญมาก

สาเหตุที่หลิวฉิงไม่ชอบกู้จื่ออวี๋ อีกทั้งไม่ยอมติดต่อกับเขาอย่างลึกซึ้ง เจ้าหนุ่มคนนั้นคงจะทําร้ายเพื่อนร่วมทีมของเราจริง ๆ

เมื่อนึกถึงความวุ่นวายในแคว้นเป่ยฉินก่อนหน้านี้ นางสังหารเข้าไปในวังหลวงจนเกือบจะถูกกบฏโจมตีข้างหลัง เรื่องที่กู้จื่ออวี๋ต้องการช่วยนางแต่กลับถูกตีจนสมองกระทบกระเทือนนั้น หลิวฉิงรู้สึกไร้สาระและตลกนิดหน่อย

นางไม่มีวันวางใจที่จะเอาหลังให้กับคนแบบนี้คอยคุ้มกัน

อวิ๋นหลิงกินอิ่มแล้ว ก็เอามือค้ำแก้มถอนหายใจว่า “การที่กู้จื่ออวี๋จะมาถึงจุดนี้ในวันนี้ได้ หนีไม่พ้นโลกภายนอกและตัวเขาเอง”

หลิวฉิงพยักหน้า พูดด้วยสายตาสบาย ๆ ว่า “เขาเป็นคนขี้ระแวงและป่วยหนักมาตั้งแต่เด็ก ผู้ป่วยระยะสุดท้ายที่เป็นโรคหวาดระแวง เพราะคนรอบข้างต่างก็มีความคิดแตกต่างกัน อยากทําร้ายเขาและหลอกใช้เขามาก ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อใจใครเลย”

“หลายปีมานี้ไม่รู้ว่าเจ้าอ๋องทําเพื่อเขามากแค่ไหน เขามักจะถูกคนอื่นยุแยงนิดหน่อย ก็รู้สึกว่าเจ้าอ๋องอยากได้บัลลังก์และใช้เขาเป็นหุ่นเชิด”

ในที่สุดอวิ๋นหลิงก็เข้าใจว่าทําไมกู้จื่ออวี๋ถึงชอบพี่ฉิงเข้า

ถึงแม้ว่านางจะนิสัยแย่ แต่อย่างน้อยจิตใจของนางก็ใสและไม่เคยคดเคี้ยว

เวลาอยู่กับพี่ฉิงก็น่าจะเป็นช่วงเวลาน้อย ๆ ที่กู้จื่ออวี๋รู้สึกผ่อนคลายกระมัง

เซียวปี้เฉิงถอนหายใจทางสายตา แต่ก็บอกไม่ได้ว่าสงสารมากน้อยแค่ไหน

“คําพูดนี้ข้าเคยพูดไปหลายครั้งแล้ว กู้จื่ออวี๋แอบให้ยานางดื่มตลอด ดื่มจนนางกลายเป็นคนที่ท้องยากและแท้งง่าย ตีให้ตายนางก็ไม่เชื่อ”

“ในที่สุดครั้งนี้ก็เชื่อจนได้ จากนั้นนางก็ยอมรับความจริงไม่ได้และฆ่าตัวตายไป”

หลิวฉิงไม่ลงมือห้าม พร้อมกับมองนางที่ร้องไห้อย่างบ้าคลั่งและไม่มีลมหายใจด้วยสายตาเย็นชา

ไม่มีอะไรต้องสงสาร อย่างไรเสียก่อนหน้านี้ตอนที่ซูเฟยตั้งครรภ์แปดเดือนจนเด็กต้องตาย เพราะผู้หญิงคนนี้เป็นคนทํา

เพราะเรื่องนี้เอง กู้จื่ออวี๋จึงตัดสินใจด้วยความโกรธว่าจะไม่ให้กุ้ยเฟยซูให้กําเนิดลูกคนต่อไป

พอกินข้าวเสร็จ หลิวฉิงก็เอาเรื่องของเป่ยฉินเล่าจนหมดเกลี้ยงและยืดตัวอย่างเกียจคร้านด้วยสายตาสบาย ๆ

“สรุปก็คือ ต่อไปข้ากับเจ้าอ๋องไม่ต้องไปแปดเปื้อนความเน่าเหม็นของของเป่ยฉินอีก เจ้าหมอนั่นอยากสร้างอะไรก็ไม่ใช่เรื่องของเราอีกต่อไป”

อวิ๋นหลิงพยักหน้า บัดนี้ท่าทางที่มีต่อกู้จื่ออวี๋ก็เป็นไปตามธรรมชาติมากขึ้น

เด็กหนุ่มขี้นกขมิ้นและน่าเศร้าคนนั้น มีเพียงวันหนึ่งเท่านั้นที่จะคืนดีกับตัวเอง ฟางจะสามารถปลดโซ่ตรวนใจได้

เด็กหนุ่มที่ร้ายกาจและน่าเศร้าคนนั้นเท่านั้น มีเพียงตัวเองเท่านั้นถึงจะปลดโซ่ตรวนจากหัวใจของเขาได้