พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 821

เซียวปี้เฉิงบอกให้อีกฝ่ายออกไปแล้วเริ่มตระเตรียมรายละเอียดแผนการเคลื่อนย้าย

เฟิงอู๋จีออกจากมุมลับในลาน แล้วบังเอิญเจอหลี่เมิ่งชูตรงทางเลี้ยว สมองพลันว่างเปล่า ร่างกายแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว

“เมิ่ง...เมิ่งชู ไม่เจอกันนานเลยนะ...”

เขาทักทายเสียงตะกุกตะกัก หลี่เมิ่งชูแววตาวูบไหว พยักหน้าน้อยๆพร้อมกับเอ่ยว่า “วันนี้ท่านมาโรงหมอทำไม มาตรวจโรคหรือ?”

เฟิงอู๋จีส่ายฟน้า รีบหยิบตำราออกจากด้านในเสื้อ

“ไม่ ไม่ ข้าเอาเนื้อหาเตรียมสอบมาให้หยวนเส้า”

“ขอบคุณมาก ท่านช่างมีน้ำใจนัก ข้าขอบคุณแทนพี่ชายด้วย ตอนนี้เขาออกไปสอนหนังสือด้านนอก”

หลี่เมิ่งชูเอื้อมมือไปรับตำรามา สีหน้าเรียบเฉย เป็นธรรมชาติดังเดิม

เฟิงอู๋จีเห็นนางจะเดินไปจึงรีบเรียก “เดี๋ยวก่อน”

“ยังมีธุระอื่นรึ?”

เฟิงอู๋จีกลืนน้ำลาย สีหน้าเป็นธรรมชาติและสุขุมของดรุณีน้อยทำให้หัวใจเขาเต้นตึกตักไม่หยุด

ไม่ง่ายเลยกว่าจะรวบรวมความกล้าได้ เอ่ยปากถามว่า “เมิ่งชู ข้าอยากเชิญเจ้าไปดื่มน้ำชาที่โรงน้ำชาจิ่ง...ได้ยินว่าเมื่อวานมีเมนูใหม่อย่างน้ำแข็งปั่นแตงโม ไปนั่งกินด้วยกันไหม?”

หลี่เมิ่งชูขมวดคิ้วมุ่น “เกรงว่าคงไม่ได้ เมื่อคืนฝนตกจนทำให้เมิ่งเอ๋อร์เป็นหวัด เดี๋ยวเด็กจะติดหวัดจากนางได้ ข้าต้องดูแลเสี่ยวเติงเพ่าด้วยตัวเอง วันหลังค่อยไปชิมแล้วกัน”

“เอ่อ...ที่จริงข้ามีเรื่องจะคุยกับเจ้า”

เฟิงอู๋จีพูดอ้ำอึ้ง ฝ่ามือมีเหงื่อซึมออกมา

เขาก็ไม่รู้ว่าเหตุใดตัวเองจึงตื่นเต้นปานนี้ ตอนที่หนีออกจากจวนเฟิ่งเขายังสามารถสุขุมเยือกเย็นได้

“มีเรื่องคุยรึ?” หลี่เมิ่งชูทวนคำเบาๆ จ้องหน้าเขา “อยากคุยอะไรรึ คุยในโรงหมอก็เหมือนกัน”

เฟิงอู๋จีเริ่มลังเล “ที่โรงหมอไม่ค่อยสะดวก...”

ที่นี่คนพลุกพล่าน กอปรกับเขาหาห้องวีไอพีคุยเป็นการส่วนตัวกับหลี่เมิ่งชูไม่ได้ ถ้าเกิดหลี่หยวนเส้ารู้ มีหวังโดนบีบคอแน่

หลี่เมิ่งชูเห็นเขาอ้ำอึ้ง นัยน์ตาพลันเผยความผิดหวัง

ตาท่อนไม้ ยากมากนักหรือกับการบอกว่าชอบนางเสียงดังๆ?

“ถ้าไม่สะดวกก็ไว้คุยกันทีหลังแล้วกัน”

นางไม่ได้ขุ่นเคืองเรื่องคุณหนูตระกูลลู่ ทว่าท่าทางไม่เด็ดขาดของเฟิงอู๋จีชวนให้รู้สึกหงุดหงิดใจยิ่งนัก

หลี่เมิ่งชูทิ้งประโยคนี้ไว้แล้วก็ยกเท้าเดินออกไป

เฟิงอู๋จีตระหนักได้อย่างแช่มช้าว่านางกำลังโกรธ แต่ก็ไม่ทราบสาเหตุ

เขาเห็นนางเดินออกไปก็กังวล มือเร็วกว่าสมอง รีบคว้าหมับไปยังมือเรียวนุ่มของนาง

“เมิ่งชู เดี๋ยวก่อน”

ครั้งนี้ทำให้หลี่เมิ่งชูถึงกับสะดุ้งตกใจ ไม่คิดว่าตาท่อนไม้จะกล้าจับมือถือแขนนางกลางวันแสก ๆ

ฝ่ามือหยาบกระด้างสัมผัสนิ้วเรียบเนียน เมื่อความอุ่นสัมผัสกับความเย็นนิดๆ ร่างกายทั้งสองก็ต้องสั่นระริก

ปกติหลี่เมิ่งชูจะเป็นคนสุขุมเยือกเย็น ทว่าบัดนี้กลับเผยความเลิกลั่ก ตำหนิเสียงเบา “ท่านกำลังทำอะไร”

เฟิงอู๋จีรู้ว่าตัวเองเสียมารยาท ทว่าเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามา เขาไม่เพียงไม่ปล่อยมือหลี่เมิ่งชู ทางกลับกันยังใจกล้า จับมือนางแน่นแล้วออกจากลานอย่างรวดเร็ว

“ตามข้ามา”

หัวใจทั้งสองคนเต้นตุ๊มๆต่อมๆ เดินทะลุระเบียงอย่างรวดเร็ว ก่อนจะไปยังสวนปลุกสมุนไพรขนาดใหญ่หลังจวน

ฟ้าหลังฝนอันสดใส สมุนไพรเขียวขจีขึ้นเต็มไปหมด ผลิดอกหลากหลายสีสัน โอนเอนไปตามแรงลม

ซุ้มองุ่นสูงซ่อนเร้นตัวทั้งสองไว้ด้านใน

หลี่เมิ่งชูลอบมองเขาปราดหนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ มุมปากเผยรอยยิ้มอ่อนนุ่มอย่างควบคุมไม่อยู่

ริมฝีปากสีแดงอวบอิ่มอ้าขึ้นเล็กน้อย เสียงใสก็เปล่งออกมา

“ข้ารอจนแล้วจนรอด คิดว่าวันนี้ท่านก็เหมือนเมื่อก่อน นึกว่ายังพูดไม่ออกเหมือนเดิม”

เฟิงอู๋จีอึ้ง ผ่านไปเนิ่นนานกว่าจะเข้าใจความหมายในถ้อยคำของนาง

เมิ่งชู……เมิ่งชูก็ชอบเขาเช่นกัน！

ดัจังเลย！

รอยยิ้มเขินอายเข้าสู่สายตาเฟิงอู๋จี ชวนให้เขารื่นรมย์ใจยิ่ง ใบหน้าหล่อที่เจือความดุเล็กน้อย บัดนี้แทนที่ด้วยสีหน้าของผู้ที่เพิ่งมีความรักครั้งแรก

ด้วยความที่ดีใจเกินเหตุ จึงจับมือนางแน่นกว่าเดิม

จนทำให้หลี่เมิ่งชูรู้สึกเจ็บมือ ทว่ากลับยิ้มน้อยๆแล้วปล่อยให้เขากุมมือต่อไป “ท่านยังไม่ตอบข้าเลย ท่านเชิญข้าฉลองเทศกาลชีซี แล้วลู่หยินซีล่ะ?”

เฟิงอู๋จีจึงจะได้สติ พูดเสียงลนลาน “ข้ากับนางไม่ได้มีอะไรกัน และจะไม่แต่งงานกับนางแน่นอน เจ้าฟังข้าอธิบายดีๆนะ...”

จากนั้นเขาก็อธิบายต้นสายปลายเหตุซ้ำๆ

หลี่เมิ่งชูเห็นท่าทางร้อนรนใจของเขาแล็วก็นึกขำ

ผ่านไปครึ่งค่อนวัน เฟิงอู๋จีก็อธิบายจนคอแห้ง “สรุปแล้วเรื่องก็เป็นแบบนี้ เจ้าอย่าโกรธนะ ข้ากับนางไม่เคยมีอะไรมาก่อน...”

หลี่เมิ่งชูทนไม่ไหว ปิดปากหัวเราะ “ข้ารู้ว่าท่านบริสุทธิ์ ข้าไม่เคยโกรธเรื่องแต่งงานของท่านกับตระกูลลู่เลย สิ่งที่ข้าสนใจคือท่านจะพูดความในใจกับข้าตอนไหน”

เฟิงอู๋จีใบหน้าแดงปลั่ง พูดเนิบๆ “ข้ากลัวเจ้าไม่ชอบข้า...แล้วจะตีตัวออกห่างจากข้า”

“ตาท่อนไม้” นางด่าเบาๆ “ช่วงนี้ข้าคิดทบทวนหลายรอบแล้ว หากท่านยังลังเล ไม่กล้าพูด ข้าจะถือซะว่าตัวเองไม่เคยชอบท่านมาก่อน”

ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ต่อให้นางชอบเฟิงอู๋จีแค่ไหน แต่อีกฝ่ายก็ไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีสำหรับฝากชีวิตไว้ด้วย