พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 822

เฟิงอู๋จีพูดด้วยสีหน้าตึงเครียดและเขินอายว่า “ขอโทษเมิ่งชู ข้าไม่ดีเอง...เพราะข้าท่านปู่จัดข้าหมั้นกับตระกูลลู่ ช่วงนี้ข้าคิดตลอดว่าถ้าเกิดตระกูลหลี่คิดจะเป็นทองแผ่นเดียวกับตระกูลเจ้า ข้าก็ไม่รู้ว่าควรทำเช่นไรดี?”

หลี่เมิ่งชูได้ยินก็หัวเราะเบาๆ “ท่านปู่โกรธข้าด้วยเรื่องพี่ชายตั้งนานแล้ว ตอนนี้ท่านปู่ไม่สนใจข้าหรอก ปล่อยให้ข้าไปตามยถากรรมเลย”

ถ้าเป็นเมื่อก่อน เสนาบดีขวาหลี่ต้องเคร่งครัดกับหลานสาวให้ถึงที่สุด

ทว่าเมื่อเห็นเรื่องงามหน้าที่หลี่เมิ่งชูก่อขึ้น เขาก็รู้สึกโกรธจนความดันขึ้น ไม่อยากเห็นหน้าหลานสาวทรพีคนนี้อีก

กอปรกับช่วงนี้เขาโดนบังคับให้รักษาตัวแต่ในจวน ไม่ได้เรืองอำนาจเมื่อวันวาน เมื่อเจอคู่ต่อสู้ฉกรรจ์อย่างรัชทายาทพร้อมภรรยา เขาก็หมดสิ้นเรี่ยวแรง

เฟิงอู๋จีเพิ่งรู้สึกโล่งอกก็ได้ยินหลี่เมิ่งชูเปลี่ยนบทสนทนา

“แต่ ท่านพ่อท่านแม่ข้ามีความคิดจะจับข้าหมั้นจริง?”

เฟิงอู๋จีหน้าเปลี่ยนสีกะทันหัน รอยยิ้มที่เริ่มเจือจางมีความน่ากลัวเล็กน้อย เขากำหมัดแน่น

“เป็นคุณชายสกุลใด?”

เขาครุ่นคิดในใจ ในเมื่อสร้างข่าวลือว่าอวัยวะเพศของตัวเองแข็งไม่เป็น เช่นนั้นก็สร้างข่าวลือนี้ให้แก่อีกฝ่ายแล้วกัน

หลี่เมิ่งชูเห็นใบหน้าราวกับจะกินคนของเขาก็หัวเราะ

“วางใจเถิด ท่านคิดว่าข้าเป็นคนทำตามคนอื่นง่ายๆหรือ? ถ้าข้าไม่อยากแต่ง ต่อให้เป็นสาวทึนทึก หรือต้องบวชเป็นแม่ชีข้าก็ยอม ไม่มีผู้ใดรั้งข้าได้”

เพราะเสนาบดีขวาหลี่เป็นคนเจ้ากี้เจ้าการ ส่งผลให้บิดามารดาของนางกลายเป็นคนอ่อนโยนผ่อนตาม

นางเป็นสตรีวัยยี่สิบปีแล้ว ไม่ใช่นกน้อยที่ไม่พร้อมสยายปีกโบยบิน ใครจะจับนางขังในกรงได้

เฟิงอู๋จีเม้มปาก มองนางด้วยสีหน้าจริงจัง “เมิ่งชู ข้าจะพยายามสู่ขอเจ้าให้เร็วที่สุด หรือพวกเราทำเหมือนผู้อำนวยการกู้กับแม่ทัพซวนหยาง ไปจดทะเบียนสมรสก่อนก็ได้”

สองคนนี้ยังสามารถแต่งงานในอาณาเขตของจักรพรรดิฉิน พวกเขาก็ย่อมสมรสกันภายใต้อาณาเขตของตระกูลเฟิงและตระกูลหลี่ได้เช่นกัน

หลี่เมิ่งชูรู้สึกตลก คิดว่าเฟิงอู๋จีจะพูดอย่างอื่นเสียอีก คิดว่ายอมโดนขัดไล่ออกจากตระกูลเฟิ่งเพื่อนางเสียอีก ที่แท้ก็อยากเลียนแบบคู่รักน่าทึ่งในตำนานนี่เอง

ไม่รู้ว่าควรบรรยายเฟิงอู๋จีว่าแสนดีหรือกำเริบเสิบสานดี

ทว่านางเองก็เป็นเช่นนี้เหมือนกัน

ในโลกที่มีผู้คนมากหน้าหลายตา แต่พวกเขากลับมาบรรจบกัน ใจสื่อถึงใจ เปลือกนอกที่ดูสุขุมซุกซ่อนหัวใจอันร้อนรุ่มโดยไม่รู้ตัวไว้

คงเป็นสาเหตุที่นางเผลอใจรักเขาโดยไม่รู้ตัว

เมื่อได้สติ หลี่เมิ่งชูก็ยิ้มส่ายหน้า “ข้าเพิ่งรับปากว่าจะฉลองเทศกาลชีซีกับท่าน ท่านก็จะรีบแต่งงานแล้วหรือ? เวลาไม่ยอมพูดก็ทำให้กลุ้มใจแย่ แต่เพราะเวลาจะรีบขึ้นมาก็เร็วจนน่าโมโหและน่าขำมาก”

“อย่างอื่นข้าไม่ขอพูดถูก สรุปก็คือข้าเลือกท่านแน่”

เฟิงอู๋จีดึงมือนางมาด้านหน้า หลี่เมิ่งชูเข้าสู่อ้อมกอดเขาทันที

นางอยากด่าเขาสักหน่อย ทว่าเมื่อยินเสียงฝีเท้ามุ่งหน้ามายังแปลงปลูกสมุนไพร คาดว่าผู้ศึกษาตำราแพทย์คงมารดน้ำ

“ทำตัวให้อยู่ในกรอบด้วย ถ้าเข้าหูพี่ชายข้าแล้วท่านเจอดีแน่”

นางรีบเว่นระยะห่างจากเฟิงอู๋จีด้วยความตึงเครียด ทว่าอีกฝ่ายกลับอาลัยอาวรณ์ ฉวยโอกาสที่คนอื่นยังมาไม่ถึง ใช้แรงประทับรอยจูบบนริมฝีปากของหลี่เมิ่งชู จากนั้นจึงจะยอมปล่อยมือ

“คาดว่าเวลานี้สหายหยวนเส้าคงใกล้กลับมาแล้ว ข้าออกมานานแล้ว ท่านพ่อคงเป็นห่วง พรุ่งนี้ข้าจะมาหาเจ้าใหม่นะ”

ไม่คิดว่าแค่ชั่วพริบตาก็ผ่านมาสองปีแล้ว

เซียวปี้เฉิงเข้าใกล้อวิ๋นหลิง พูดเสียงแผ่วเบาว่า “สองวันก่อนมีจดหมายจากเซียวโจวแล้ว”

พวกที่ไปจับกุมอ๋องไหวเซียงได้รับคำสั่งลับของเขาแล้ว แต่ไม่ได้กระทำบุ่มบ่าม อ้างว่าจักรพรรดิจาวเหรินต้องการให้เขาไปอธิบายเรื่องหย่ากับองค์หญิงอี๋อัน

“อ๋องไหวเซียงเป็นจิ้งจอกเฒ่า แสร้งป่วย บอกว่ารักษาตัวสามเดือนก่อนแล้วค่อยออกเดินทาง คาดว่าระหว่างนี้คงเตรียมวางแผนอะไรสักอย่างแน่ แต่ก็ทำให้พวกเรามีโอกาสรับมือมากขึ้น ข้าคิดจะให้บุตรชายคนโตแห่งสกุลเฟิง เฟิงหยางคลี่คลายความวุ่นวายนี้”

อวิ๋นหลิงเข้าใจเจตนารมณ์ของเซียวปี้เฉิงทันที

เสนาบดีเฟิงอยากให้ตระกูลเฟิงกลับมารุ่งโรจน์อีกครั้ง จึงให้เฟิงอู๋จีแต่งงานกับคุณหนูตระกูลลู่

หากเซียวปี้เฉิงมอบโอกาสครั้งใหญ่ให้แก่เขา ตระกูลลู่ก็จะไม่เป็นที่ดึงดูดใจของเสนาบดีซ้ายเฟิงอีกต่อไป

เพราะฝากความหวังไว้กับการปรองดอง มีหรือจะสู้การกุมอำนาจไว้ในมือได้

“เฟิงหยาง เป็นคนยังไง?”

“เป็นวิญญูชน ผดุงคุณธรรม ข้าเคยฝึกในค่ายทหารกับเขา เขาไม่เหมือนพวกเฟิงจิ่นเฉิง แต่เสียดายที่ถูกตระกูลเฟิงมองข้าม”

สาเหตุของการโดนมองข้ามง่ายมาก เพราะมารดาของเขาตายเร็ว แม่เลี้ยงก็ให้กำเนิดลูกแฝดชายหญิงอีก แน่นอนว่าเมื่อมีแม่เลี้ยงก็ต้องมีพ่อเลี้ยง จึงโดนกีดกั้นเส้นทางสร้างความเจริญรุ่งเรือง

ระหว่างที่เฟิงจิ่นเฉิงได้ใช้ชีวิตคุณชายเจ้าสำราญนั้น เฟิงหยางกลับต้องลำบากตรากตรำที่ชายแดน

“บัดนี้เหมาเหมากับโยว่หรงกลายเป็นคู่รักกันแล้ว ชายแดนเมืองสุยก็สงบสุขดี ถึงเวลาเรียกตัวเฟิงหยางกลับมาแล้ว”