พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 842

เสวียนจีได้ยินดังนั้น ก็เบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง “ท่านเป็นนักบวชมิใช่หรือ ทำไมจึงมีลูกสาว แล้วภรรยาของท่านเล่า ทำไมไม่มาพร้อมกับท่าน”

คนที่สวมชุดนักบวชยิ้ม “ข้าไม่ได้เป็นนักบวช และข้าก็ไม่มีภรรยา”

บางทีอาจเป็นเพราะตกใจเกินไป เสวียนจีไม่ทันได้สังเกตเห็นว่า ชายหนุ่มในยุคโบราณคนนี้จะเข้าใจความหมายในคำว่า”ภรรยา”ที่นางพูดถึงด้วย

ความสนใจของนางถูกเบี่ยงเบนจากจุดที่ไม่สอดคล้องกันอีกจุดหนึ่ง “เดี๋ยวก่อน ท่านดูเหมือนจะอายุยี่สิบต้นๆ จะมีลูกสาวที่ใกล้จะคลอดลูกแล้วได้อย่างไร”

คนที่สวมชุดนักบวชไม่ถือสาเสียงร้องตกใจเอะอะโวยวายของนาง และไม่รังเกียจที่นางถามคำถามแล้วคำถามเล่า แต่มองเสวียนจีอย่างสงบ แววตาอบอุ่น

“นางเป็นลูกสาวข้า แต่ไม่ได้เกิดจากข้ากับภรรยา”

เพียงแต่ ระหว่างพวกเขามีความสัมพันธ์ทางสายเลือดบางอย่างอยู่จริงๆ ลูกสาวเช่นนี้ เขามีทั้งหมดสี่คน

เสวียนจีเกาหัว ในสมองเล็กๆบรรจุความสงสัยที่ใหญ่มหึมา ผ่านไปชั่วครู่ในที่สุดก็เข้าใจ “อ๋อ นางน่าจะเป็นลูกเลี้ยงหรือไม่ก็ลูกบุญธรรมของท่านกระมัง เช่นนั้นอายุท่านยังน้อย แต่มีลำดับอาวุโสใหญ่เลยทีเดียว”

คนที่สวมชุดนักบวชยิ้มแต่ไม่พูด อายุเขาไม่น้อยแล้ว

บนเกวียนที่โคลงเคลง เสวียนจียื่นมือไปเด็ดข้าวฟ่างหางหมาที่อยู่ข้างทาง คาบไว้ที่ปากและนอนมองตะวันที่กำลังจะลับขอบฟ้า หรี่ตาลงราวกับแมวที่เกียจคร้านตัวหนึ่ง

“ท่านช่างเป็นคนประหลาดจริงๆ ใช่แล้ว ท่านชื่ออะไรหรือ”

“ข้าน้อย เต้าหวู๋ซิน”

……

เมืองหลวงแคว้นต้าโจว ตำหนักบูรพา

หลังจากที่ตะวันลับขอบฟ้า ดวงจันทร์เย็นยะเยือกลอยขึ้นบนฟ้ามืด

ในห้องหนังสือที่วางน้ำแข็งคลายร้อนเอาไว้ เซียวปี้เฉิงสูดลมหายใจเข้าลึกๆสามครั้ง กว่าจะระงับไฟโทสะที่พุ่งขึ้นมาในใจเอาไว้ได้

ในช่วงเช้าของวันนี้ ที่หน้าประตูเมืองหลวงมีประชาชนคุกเข่าอยู่สองสามคน เอ่ยขอร้องด้วยความหวังดีให้พระชายารัชทายาทคิดเผื่อสุขภาพร่างกายและแคว้นต้าโจว ทำแท้งลูกในท้องซะ

เยี่ยเจ๋อเฟิงเอ่ยด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า “ข้าได้ทำการตรวจสอบประชาชนเหล่านั้นแล้ว พบว่าพวกเขาส่วนใหญ่ล้วนเคยได้รับความช่วยเหลือจากโรงยาโหยวเจียน และเป็นผู้ปกป้องสนับสนุนพระชายารัชทายาท การกระทำเหลวไหลเมื่อเช้านี้ เพราะเกรงว่าจะเกิดเรื่องกับพระชายารัชทายาท”

ตอนที่คนเหล่านั้นมา ยังเอาไข่ไก่และแม่ไก่ที่เลี้ยงในบ้านมาด้วย จะมอบให้กับอวิ๋นหลิงเป็นการเฉพาะ

เขาแอบปลอมตัวไปสืบข่าวจากครอบครัวคนเหล่านั้น พบว่าต่างก็เป็นประชาชนผู้บริสุทธิ์ เป็นคนดีและซื่อสัตย์

เป็นไปไม่ได้ที่จะมีเจตนาไม่ดีต่ออวิ๋นหลิง น่าจะถูกคนอื่นยุยงให้เข้าใจผิด

เซียวปี้เฉิงดวงตาขรึมเคร่ง เอ่ยด้วยความขุ่นเคืองว่า “คนที่มาช่างมีวิธีการที่ดีจริงๆ”

ก่อนหน้านี้เขาส่งเยี่ยเจ๋อเฟิงไประงับข่าวลือ แต่ข่าวลือเหล่านั้นหยุดได้เพียงสองวัน ก็หวนกลับมาอีกครั้ง กระทั่งยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้น

เรื่องมาถึงขั้นนี้ เซียวปีเฉิงก็มั่นใจอย่างยิ่งว่าเบื้องหลังต้องมีคนคอยบงการแน่

อีกฝ่ายฉลาดมาก วิธีการก็ล้ำเลิศ รู้ว่าอวิ๋นหลิงแบกรับภาระในฐานะเทพธิดาทั้งยังมีบารมีสูง ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่จะสั่นคลอนได้ง่ายๆ

ด้วยเหตุนี้จึงเล็งเป้าหมายไปที่ลูกในท้องของนาง บอกว่าเป็นสิ่งชั่วร้าย จะแย่งชิงโชคลาภของแคว้นต้าโจว จึงได้จ้องจะทำร้ายพระชายารัชทายาท

ประชาชนจำนวนมากที่ไม่รู้ความจริงต่างก็ถูกเป่าหู ต่างก็ร้อนอกร้อนใจคิดว่าอวิ๋นหลิงจะถูกสิ่งชั่วร้ายรังควาน ถ้าหากไม่รีบกำจัดเด็กในท้อง จะถูกสิ่งชั่วร้ายทำร้ายร่างกาย

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เซียวปี้เฉิงก็โมโหมาก

นี่เรียกว่าดีกับอวิ๋นหลิงอย่างนั้นหรือ เห็นได้ชัดว่าอยากจะให้นางตาย

เยี่ยเจ๋อเฟิงพยักหน้า อดไม่ได้ที่จะเอ่ยปลอบว่า “องค์รัชทายาท ทรงอย่าเป็นกังวลเลย......พระชายารัชทายาทเป็นคนร้ายกาจเสมอมา ไม่ว่าจะคนชั่วประเภทไหนก็ทำอะไรนางไม่ได้ ครั้งนี้ก็คงจะเปลี่ยนจากร้ายกลายเป็นดีได้แน่นอน ยิ่งไปกว่านั้น ท่านราชครูเฟิ่งเหมียนเคยบอกไว้แล้วว่าจะมีอัศวินขี่ม้าขาวมาช่วยเหลือมิใช่หรือ”

“ใช่แล้ว ในเมื่อเป็นสิ่งชั่วร้าย ใช่ว่ายาทำแท้งทั่วไปจะสามารถแก้ปัญหาได้ ต้องเชิญนักพรตมาทำพิธีจึงจะใช้ได้กระมัง”

เซียวปี้เฉิงฟังคนกลุ่มนี้ที่ยิ่งพูดก็ยิ่งพิลึก อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธขึ้นมาในใจ

เขาสั่งให้หยุดรถม้าอย่างกะทันหัน ลงจากรถม้าแล้วเดินไม่กี่ก้าวไปกระชากคอเสื้อของคนคนนั้น เอ่ยเสียงเย็นว่า “ใครบอกเจ้าว่าพระชายารัชทายาทตั้งครรภ์สิ่งชั่วร้าย ใครบอกเจ้าว่าหลังจากที่เด็กเกิดแล้วแคว้นต้าโจวจะวุ่นวายนับร้อยปี กฎหมายของแคว้นต้าโจวได้กำหนดไว้ชัดเจน ไม่อนุญาตให้สร้างข่าวลือตามอำเภอใจ คนที่ฝ่าฝืนต้องถูกโบยห้าสิบที เจ้าคงไม่อยากจะไปกินข้าวแดงในคุกของศาลต้าหลี่กระมัง”

คนที่ถูกกระชากคอเสื้อไม่รู้จักเซียวปี้เฉิง แต่กลับถูกท่าทีอันน่างเกรงขามของเขาทำเอาตัวสั่นไปหมด เอ่ยปากอย่างหวาดกลัวว่า “ข้าไม่ได้สร้างข่าวลือ ประชาชนทั้งเมืองหลวงต่างก็พูดเช่นนี้”

“การแพร่ข่าวลือ จะไม่ใช่การสร้างข่าวลือได้อย่างไร”

คนคนนั้นได้ยินเช่นนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะอธิบายว่า “ไม่ใช่การแพร่ข่าวลือ พระชายารัชทายาทตั้งครรภ์สิ่งชั่วร้าย หวู๋ซินไต้ซือเป็นคนพูดเอง”

ใบหน้าของเซียวปี้เฉิงดำคล้ำลงทันที หวู๋ซินไต้ซือ

คนที่อยู่เบื้องหลังกล้าจะนำบุคคลที่สำคัญเช่นนี้ออกมาพูด คงอยากจะให้อวิ๋นหลิงตายจริงๆ

“เจ้าเคยเห็นหวู๋ซินไต้ซือกับตา ได้ยินกับหูว่าเขาพูดคำนี้ออกมาจากปากอย่างนั้นหรือ”

“เอ่อ......ก็ไม่เคย แต่ว่า......”

คนคนนั้นยังอยากจะแก้ตัว แต่ก็หาเหตุผลที่เหมาะสมไม่ได้ สุดท้ายก็หุบปากไปอย่างขลาดกลัว

เซียวปี้เฉิงทำเสียงขึ้นจมูก ปล่อยคอเสื้อของอีกฝ่าย กลับไปยังรถม้า

“ลู่ฉี รีบมุ่งหน้าไปที่สวนสัตว์”

รอให้อัศวินม้าขาวมาช่วยไม่ไหวแล้ว เขาจำเป็นต้องไปยืมตัวท่านปู่งูเหลือมจากพี่เอ้อร์หลีว์มาใช้ก่อน