พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 947

เฟิ่งเหมียนใบหน้าบึ้งตึง ใบหน้าที่แต่ไหนแต่ไรไร้ความรู้สึก อยู่ๆ กลับทำให้อวิ๋นหลิงมองเห็นความไม่พอใจขึ้นมาได้

เซียวปี้เฉิงอธิบายว่า “ให้แม่สาวน้อยไปก็ดี ยินถังไม่มีใจระแวงในตัวนาง อีกทั้งยังมีพลังจิตอยู่กับตัว ข้าเชื่อว่านางคนเดียวก็สามารถรับมือกับหน่วยกล้าตายนับสิบได้อย่างสบาย ถ้ามอบหมายให้นางละก็ ทำให้ข้าวางใจกว่ามอบหมายให้พวกเจ๋อเฟิงไปทำ”

เพราะเจ๋อเฟิงคนเดียวสู้หน่วยหน้าตายสิบคนไม่ได้ แต่แม่สาวน้อยทำได้

เขาไม่รู้สึกผิดที่ใช้แรงงานเด็กเลยสักนิด ชื่นชมสองสามคำ ทำให้เสวียนจีมั่นใจขึ้นมาอย่างที่คาดเอาไว้

“พี่เขยสามเข้าใจข้าดีที่สุด วางใจได้ รับรองว่าจะทำภารกิจให้สมบูรณ์แบบ”

พูดถึงขั้นนี้แล้ว เฟิ่งเหมียนย่อมไม่กล้าคัดค้านอะไรอีก ได้แต่นิ่งเงียบไปชั่วครู่ จากนั้นก็เอ่ยขึ้นมาอย่างกะทันหันว่า “ข้าจะไปกับเจ้า”

อวิ๋นหลิงอดไม่ได้ที่จะมองเขาแวบหนึ่ง รู้สึกอยู่ลึกๆว่าเฟิ่งเหมียนเหมือนจะเป็นห่วงเสวียนจีมากเกินไป

“ท่านจะไปกับข้าทำไม” เสวียนจีมองเขาอย่างประหลาดใจ

เฟิ่งเหมียนสีหน้าเย็นชาลงทันที “พระชายารัชทายาทไหว้วานให้ข้าดูแลเจ้า ในเมื่อข้ารับปากนางแล้ว ย่อมต้องจับตาดูให้ดี จะได้ไม่ก่อเรื่องระหว่างทำภารกิจ”

เสวียนจีหน้าบึ้ง เอ่ยพึมพำ “ครั้งนี้ข้าไปทำงานสำคัญ ท่านคิดว่าข้าเป็นคนอย่างไร......อีกอย่าง ท่านว่างมากหรือไง ท่านจะหาภรรยามิใช่หรือ ท่านไม่บำเพ็ญเพียรฝ่าเคราะห์แล้วหรือ”

นางถามคำถามแทงใจดำรัวๆ ทำให้ใบหน้าของเฟิ่งเหมียนที่เดิมทีก็เย็นชาอยู่แล้วยิ่งไม่น่าดูเข้าไปใหญ่ น้ำเสียงแฝงแววไม่พอใจ

“นั่นเป็นเพราะเจ้าไม่น่าไว้วางใจ ดังนั้นข้าจึงไม่มีเวลาสนใจเรื่องของตัวเอง วันฉลองครบรอบของสำนักศึกษาชิงอี้ ถ้าหากไม่ใช่เพราะเจ้าแอบดื่มเหล้า ข้าก็คงไม่พลาดงานเลี้ยงชมรมสำนักศึกษา”

เสวียนจี “......”

ทั้งๆที่นางมีเจตนาดีพาเฟิ่งเหมียนไปหาคู่ พอหาคู่ไม่ได้ก็โทษนางอย่างนั้นหรือ

เซียวปี้เฉิงได้ฟังถึงตรงนี้ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจขึ้นมา “ทำไมท่านจึงพลาดงานเลี้ยงชมรมสำนักศึกษาเล่า คนในสำนักศึกษามีตั้งมากมาย ไม่มีใครดูแลแม่สาวน้อยที่เมามายได้เลยหรือ”

เฟิ่งเหมียนเหลือบไปมองเสวียนจีแวบหนึ่ง นิ้วเรียวยาวขาวราวกับหยกจัดระเบียบคอเสื้อ “นางเมาแล้วอาละวาด ฉีกเสื้อผ้าข้าจนขาดวิ่น ข้าไม่สามารถออกไปพบปะผู้คนได้”

เซียวปี้เฉิงอดไม่ได้ที่จะกุมหน้าอกเอาไว้ เอ่ยอย่างรู้สึกปวดใจว่า “อะไรนะ เสื้อผ้าถึงกับถูกฉีกขาดอย่างนั้นหรือ”

เสื้อผ้าชุดนั้นอวิ๋นหลิงเป็นคนเตรียมไว้ให้เฟิ่งเหมียน ใช้เงินภายในของตำหนักบูรพา ราคาไม่ธรรมดาเลย

อวิ๋นหลิงเอ่ยแทรกขึ้นว่า “ท่านควรจะฟังพวกข้าตั้งแต่แรก มอบนางให้พี่ฉิง เมื่อก่อนตอนที่นางเมา พี่ฉิงใช้โซ่เหล็กมัดนางเอาไว้กับเตียง”

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสมองถูกพัฒนามากเกินไปหรือเปล่า แอลกอฮอล์มีผลกระทบต่อเสวียนจีมาก หลังจากเมาแล้วจะคงอยู่ในสภาวะที่ตื่นเต้นสุดขีดอยู่หลายชั่วโมง

เวลาคลุ้มคลั่ง การกระทำต่างๆไม่ได้จำกัดอยู่แค่กระโดดโลดเต้นร้องเสียงดังโวยวาย ยังทำลายข้าวของราวกับสุนัข

ทุกครั้งที่เกิดเหตุไม่คาดคิดจากแอลกอฮอล์ จะตกอยู่ในสถานการณ์วุ่นวายราวกับซุนหงอคงแผลงฤทธิ์บนสวรรค์ นี่จึงเป็นสาเหตุที่คนอื่นๆในองค์กรตั้งชื่อเล่นให้นางว่า”ลิงซุกซน”

แต่ว่า หลังจากที่เสวียนจีได้สติมักจะจำไม่ได้ว่าตัวเองทำอะไรลงไปบ้าง

นางมองไปทางเฟิ่งเหมียน ครุ่นคิดแล้วก็เอ่ยอย่างใจนักเลงว่า “ข้าไม่ได้ตั้งใจ......ช่างเถอะ ครั้งนี้ถือว่าข้าติดค้างท่าน ถึงเวลาจะคิดหาวิธีหาภรรยาให้ท่านสักคน”

เห็นสีหน้าของอีกฝ่ายไม่ได้ดูดีขึ้น เสวียนจีกัดฟัน “คนเดียวไม่พอ เช่นนั้นสามคนน่าจะพอใจแล้วกระมัง”

เฟิ่งเหมียนไม่รับน้ำใจ เอ่ยด้วยสีหน้าบึ้งตึง “เรื่องส่วนตัวข้าเจ้าไม่ต้องยุ่ง เจ้าแค่ดูแลตัวเองให้ดี อย่าเพิ่มภาระให้คนอื่น แค่นี้ก็ดีมากแล้ว”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน