พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 947

เฟิ่งเหมียนใบหน้าบึ้งตึง ใบหน้าที่แต่ไหนแต่ไรไร้ความรู้สึก อยู่ๆ กลับทำให้อวิ๋นหลิงมองเห็นความไม่พอใจขึ้นมาได้

เซียวปี้เฉิงอธิบายว่า “ให้แม่สาวน้อยไปก็ดี ยินถังไม่มีใจระแวงในตัวนาง อีกทั้งยังมีพลังจิตอยู่กับตัว ข้าเชื่อว่านางคนเดียวก็สามารถรับมือกับหน่วยกล้าตายนับสิบได้อย่างสบาย ถ้ามอบหมายให้นางละก็ ทำให้ข้าวางใจกว่ามอบหมายให้พวกเจ๋อเฟิงไปทำ”

เพราะเจ๋อเฟิงคนเดียวสู้หน่วยหน้าตายสิบคนไม่ได้ แต่แม่สาวน้อยทำได้

เขาไม่รู้สึกผิดที่ใช้แรงงานเด็กเลยสักนิด ชื่นชมสองสามคำ ทำให้เสวียนจีมั่นใจขึ้นมาอย่างที่คาดเอาไว้

“พี่เขยสามเข้าใจข้าดีที่สุด วางใจได้ รับรองว่าจะทำภารกิจให้สมบูรณ์แบบ”

พูดถึงขั้นนี้แล้ว เฟิ่งเหมียนย่อมไม่กล้าคัดค้านอะไรอีก ได้แต่นิ่งเงียบไปชั่วครู่ จากนั้นก็เอ่ยขึ้นมาอย่างกะทันหันว่า “ข้าจะไปกับเจ้า”

อวิ๋นหลิงอดไม่ได้ที่จะมองเขาแวบหนึ่ง รู้สึกอยู่ลึกๆว่าเฟิ่งเหมียนเหมือนจะเป็นห่วงเสวียนจีมากเกินไป

“ท่านจะไปกับข้าทำไม” เสวียนจีมองเขาอย่างประหลาดใจ

เฟิ่งเหมียนสีหน้าเย็นชาลงทันที “พระชายารัชทายาทไหว้วานให้ข้าดูแลเจ้า ในเมื่อข้ารับปากนางแล้ว ย่อมต้องจับตาดูให้ดี จะได้ไม่ก่อเรื่องระหว่างทำภารกิจ”

เสวียนจีหน้าบึ้ง เอ่ยพึมพำ “ครั้งนี้ข้าไปทำงานสำคัญ ท่านคิดว่าข้าเป็นคนอย่างไร......อีกอย่าง ท่านว่างมากหรือไง ท่านจะหาภรรยามิใช่หรือ ท่านไม่บำเพ็ญเพียรฝ่าเคราะห์แล้วหรือ”

นางถามคำถามแทงใจดำรัวๆ ทำให้ใบหน้าของเฟิ่งเหมียนที่เดิมทีก็เย็นชาอยู่แล้วยิ่งไม่น่าดูเข้าไปใหญ่ น้ำเสียงแฝงแววไม่พอใจ

“นั่นเป็นเพราะเจ้าไม่น่าไว้วางใจ ดังนั้นข้าจึงไม่มีเวลาสนใจเรื่องของตัวเอง วันฉลองครบรอบของสำนักศึกษาชิงอี้ ถ้าหากไม่ใช่เพราะเจ้าแอบดื่มเหล้า ข้าก็คงไม่พลาดงานเลี้ยงชมรมสำนักศึกษา”

เสวียนจี “......”

ทั้งๆที่นางมีเจตนาดีพาเฟิ่งเหมียนไปหาคู่ พอหาคู่ไม่ได้ก็โทษนางอย่างนั้นหรือ

เซียวปี้เฉิงได้ฟังถึงตรงนี้ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจขึ้นมา “ทำไมท่านจึงพลาดงานเลี้ยงชมรมสำนักศึกษาเล่า คนในสำนักศึกษามีตั้งมากมาย ไม่มีใครดูแลแม่สาวน้อยที่เมามายได้เลยหรือ”

เฟิ่งเหมียนเหลือบไปมองเสวียนจีแวบหนึ่ง นิ้วเรียวยาวขาวราวกับหยกจัดระเบียบคอเสื้อ “นางเมาแล้วอาละวาด ฉีกเสื้อผ้าข้าจนขาดวิ่น ข้าไม่สามารถออกไปพบปะผู้คนได้”

เซียวปี้เฉิงอดไม่ได้ที่จะกุมหน้าอกเอาไว้ เอ่ยอย่างรู้สึกปวดใจว่า “อะไรนะ เสื้อผ้าถึงกับถูกฉีกขาดอย่างนั้นหรือ”

เสื้อผ้าชุดนั้นอวิ๋นหลิงเป็นคนเตรียมไว้ให้เฟิ่งเหมียน ใช้เงินภายในของตำหนักบูรพา ราคาไม่ธรรมดาเลย

อวิ๋นหลิงเอ่ยแทรกขึ้นว่า “ท่านควรจะฟังพวกข้าตั้งแต่แรก มอบนางให้พี่ฉิง เมื่อก่อนตอนที่นางเมา พี่ฉิงใช้โซ่เหล็กมัดนางเอาไว้กับเตียง”

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสมองถูกพัฒนามากเกินไปหรือเปล่า แอลกอฮอล์มีผลกระทบต่อเสวียนจีมาก หลังจากเมาแล้วจะคงอยู่ในสภาวะที่ตื่นเต้นสุดขีดอยู่หลายชั่วโมง

เวลาคลุ้มคลั่ง การกระทำต่างๆไม่ได้จำกัดอยู่แค่กระโดดโลดเต้นร้องเสียงดังโวยวาย ยังทำลายข้าวของราวกับสุนัข

ทุกครั้งที่เกิดเหตุไม่คาดคิดจากแอลกอฮอล์ จะตกอยู่ในสถานการณ์วุ่นวายราวกับซุนหงอคงแผลงฤทธิ์บนสวรรค์ นี่จึงเป็นสาเหตุที่คนอื่นๆในองค์กรตั้งชื่อเล่นให้นางว่า”ลิงซุกซน”

แต่ว่า หลังจากที่เสวียนจีได้สติมักจะจำไม่ได้ว่าตัวเองทำอะไรลงไปบ้าง

นางมองไปทางเฟิ่งเหมียน ครุ่นคิดแล้วก็เอ่ยอย่างใจนักเลงว่า “ข้าไม่ได้ตั้งใจ......ช่างเถอะ ครั้งนี้ถือว่าข้าติดค้างท่าน ถึงเวลาจะคิดหาวิธีหาภรรยาให้ท่านสักคน”

เห็นสีหน้าของอีกฝ่ายไม่ได้ดูดีขึ้น เสวียนจีกัดฟัน “คนเดียวไม่พอ เช่นนั้นสามคนน่าจะพอใจแล้วกระมัง”

เฟิ่งเหมียนไม่รับน้ำใจ เอ่ยด้วยสีหน้าบึ้งตึง “เรื่องส่วนตัวข้าเจ้าไม่ต้องยุ่ง เจ้าแค่ดูแลตัวเองให้ดี อย่าเพิ่มภาระให้คนอื่น แค่นี้ก็ดีมากแล้ว”

แม้ว่าศิษย์พี่ทั้งสาม ไม่ใช่สิ บรรพบุรุษทั้งสามปกติจะเข้มงวดมาก แต่โชคดีที่พี่เขยทั้งสามคนต่างก็ดีกับนางมาก

พี่เขยใหญ่กงจื่อโยวนั้นไม่ต้องพูดถึง ไม่ว่าจะเอาอะไรก็ได้หมด ได้ตามคำขอ รักนางราวกับเป็นลูกสาวคนหนึ่ง เมื่อพบกับสิ่งของแปลกใหม่ก็สามารถเล่นกับนางได้ ยังเล่นพิเรนทร์หาความสุขเป็นเพื่อนนางด้วย

พี่เขยรองเจ้าอ๋องก็ไม่เลว แม้จะไม่เล่นเป็นเพื่อนนางเหมือนกงจื่อโยว แต่ถึงแม้ปกติจะซุกซนหาเรื่องจนเกินเหตุ เขาก็ไม่เคยตำหนิหรือลงโทษนางอย่างรุนแรง แต่อธิบายเหตุผลให้นางฟังอย่างอดทน

ส่วนพี่เขยสามถ่านดำ เป็นคนง่ายๆ ไม่ได้ปฏิบัติต่อนางเหมือนเด็ก คอยเอาใจใส่อบรมสั่งสอนทุกเรื่อง ไม่ว่าเรื่องอะไรก็จะให้การยอมรับและสนับสนุนมากกว่า และเต็มใจจะปรึกษาหารือกับนาง เวลาส่วนใหญ่แล้วล้วนพูดคุยกันง่าย นอกเสียจากเวลาที่มีเรื่องเกี่ยวพันกับ”เงิน”จะเปลี่ยนเป็นคนละคน

เสวียนจีอดไม่ได้ที่จะคิดไปเรื่อยเปื่อย แม้ว่าตอนนี้นางยังไม่มีความคิดที่จะมีความรัก แต่ถ้าหากภายหน้าจะหาคู่ ต้องหาคนที่รักนางเหมือนพี่เขยทั้งสามคนจึงจะได้

ถ้าเป็นอย่างพี่เหมียนจื่อ เป็นตัวอย่างในเชิงลบ ต้องตัดออกไปเป็นอันดับแรก

อวิ๋นหลิงรอให้นางหายลับไปจากสายตา ผ่านไปครู่ใหญ่กว่าจะเก็บสายตากลับมา ใช้ศอกกระทุ้งเซียวปี้เฉิง

“ท่านรู้สึกหรือไม่ว่าไข่เหล็กใส่ใจนางหนูคนนี้มากเกินไป เหมือนมีที่ไหนสักที่ไม่ถูกต้อง”

“จริงหรือ” เซียวปี้เฉิงมองอวิ๋นหลิง รู้สึกไม่เข้าใจ “ในสายตาไข่เหล็ก แม่สาวน้อยก็เป็นแค่เด็กซุกซนคนหนึ่ง ตั้งแต่นางไปจุติที่แคว้นตงฉู่วันแรก ก็ไม่เคยหยุดความกังวลในตัวนางได้เลย ที่เป็นเช่นนี้ก็ปกติกระมัง”

อวิ๋นหลิงไม่ได้คัดค้าน แต่ในใจกลับรู้สึกว่าไม่ใช่เช่นนั้น

ตอนนี้บนตัวของเฟิ่งเหมียนมี”ความเป็นคน”มากขึ้นแล้ว จำนวนครั้งที่เขาเปิดเผยอารมณ์ออกมามีบ่อยมากขึ้น และเห็นได้ชัดเจนมากขึ้น

เมื่อเทียบกับหนึ่งปีที่แล้ว เขาดูเป็นคนมีชีวิตชีวามากขึ้นแล้ว

และสาเหตุของการเปลี่ยนแปลงทั้งหมด ล้วนเป็นเพราะเสวียนจี