ภรรยานำโชคของเสนาบดี นิยาย บท 130

ซูจิ่วเย่ว์เชื่อว่า ถ้าเธอไม่อยากแต่งงาน เธอก็สามารถคุยกับพ่อแม่ของเธอได้ หรือใช้วิธีอื่นเพื่อยกเลิกงานแต่งงานครั้งนี้ ทำไมต้องไปทำร้ายคนด้วย ? แล้วยังเลือกตีที่หัวของเขาอีก?

“แล้วท่านรู้ได้อย่างไรว่าเป็นเธอให้คนไปทำร้ายเขา? มีเรื่องเข้าใจผิดหรือเปล่า”

ซูจิ่วเย่ว์อยากได้หลักฐาน ถ้าเป็นเธอจริงๆ ที่เป็นคนทำ ครั้งนี้เธอจะทุ่มสุดตัวเพื่อให้เธอเข้าได้อยู่ในคุกไปตลอด!

ขณะที่นางหลี่กำลังจัดผ้าบนแผง เธอก็หันกลับมามองเธอแวบหนึ่ง "เข้าใจผิดงั้นเหรอ! เป็นไปไม่ได้! ฉันเห็นกับตาตัวเอง!"

สีหน้าของซูจิ่วเย่ว์เปลี่ยนไปทันที “ท่าน...ท่านเห็นอะไร?”

“ก็อยู่ในซอยตรงข้าม สาวใช้ของคุณหนูซุยสองได้มอบถุงเงินให้กับพวกอันธพาลสองสามคน พวกอันธพาลเหล่านั้นยังบอกว่าได้น้อยเกินไป สาวใช้คนนั้นก็รีบหยิบเงินออกมาให้หนึ่งก้อน ยังพูดว่าได้คืบจะเอาศอก”

คำอธิบายของนางหลี่ชัดเจนมากจนรู้สึกเหมือนเหตุการณ์ได้เกิดขึ้นจริงเหมือนตาเห็น

เมื่อซูจิ่วเย่ว์คิดว่านี่คือสาเหตุที่สามีของเธอต้องทนทุกข์ทรมานมากมาย และถูกหัวเราะเยาะมานานกว่าครึ่งปี เธอก็กัดฟันด้วยความโกรธ

นางหลี่สังเกตเห็นเธอมีความผิดปกติ จึงถามว่า "น้องสาว เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า?"

ซูจิ่วเย่ว์กลับมามีสติอีกครั้งและมองดูเธอ ความโกรธบนใบหน้าของเธอปรากฏชัดเจน "เถ้าแก่เนี้ย ข้าไม่ปิดปังขอพูดตามตรง นักวิชาการคนนั้นที่ท่านพูดถึงคือสามีของข้าเอง"

เห็นได้ชัดว่านางหลี่ตกตะลึงด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ “สามีของเจ้ารึ? โอ้พระเจ้า! มีเรื่องบังเอิญเช่นนี้เกิดขึ้นในโลกนี้จริงๆหรือ?”

ซูจิ่วเย่ว์พยักหน้าเล็กน้อย “ใช่แล้ว สามีของข้าสิติปัญญาไม่ดีมานานกว่าครึ่งปีแล้ว ครอบครัวของข้าไปหาหมอทุกสารทิศเพื่อไปขอคำปรึกษาจากท่านหมอ และใช้เงินไปจำนวนมาก และเขาเพิ่งจะอาการดีขึ้นเอง”

นางหลี่ตบผ้าตรงหน้าและปลอบโยนเธอ: "เขาดีขึ้นได้นับว่าเป็นความโชคดีในความโชคร้ายแล้ว น้องสาวเจ้าสบายใจเถิด"

ซูจิ่วเย่ว์รู้สึกว่าเธอทำใจยอมรับไม่ได้ เธอกัดริมฝีปากและได้ตัดสินใจอย่างแน่วแน่ เธอหันไปมองนางหลี่ด้วยดวงตาที่ลุกเป็นไฟ "พี่สะใภ้ ข้ามีเรื่องอยากขอให้ท่านช่วยหน่อยได้ไหม? "

นางหลี่ชอบงานฝีมือของเธอและอยากผูกมิตรกับเธอ เธอจึงยิ้มแล้วพูดว่า "เฮ้ พวกเราต่างก็เป็นคนกันเอง ไม่ต้องถึงกับต้องขอร้องอะไรกันหรอก? หากว่าน้องสาวมีอะไรที่ข้าสามารถช่วยได้ ข้าย่อมยินดีช่วยเจ้าแน่นอน!"

ดวงตาของซูจิ่วเย่ว์เต็มไปด้วยความซาบซึ้ง “พี่สะใภ้ ท่านเป็นคนดีมาก ข้าอยากจะฟ้องร้องคุณหนูสองของตระกูลชุย ไม่ทราบว่าท่านจะช่วยเป็นพยายให้ข้าได้หรือไหม”

นางหลี่ซึ่งออกหน้าว่าจะช่วยเมื่อสักครู่ ก็กลับเงียบไปทันที

ซูจิ่วเย่ว์รู้สึกไม่ค่อยเข้าใจเล็กน้อย“พี่สะใภ้ เจ้ามีอะไรปิดบังที่ไม่กล้าพูดหรือไม่?”

นางหลี่ถอนหายใจ "มันก็ยากลำบากสักหน่อย พวกเจ้าหน้าที่และพวกพ่อค้าแม่ค้าในเมืองหนิวโถวของเรา ต่างก็สมรู้ร่วมคิดกัน แม้ว่าข้าจะออกหน้าเป็นพยานให้กับเจ้า และถ้าเราไม่ชนะ ตรงกันข้ามอาจจะถูกหมายหัวเอาได้ เจ้าไม่สามารถอยู่ต่อในเมืองนี้ได้ อย่างน้อยเจ้าก็ยังกลับหมู่บ้านของเจ้า แต่ร้านข้าสิไม่รู้จะยังสามารถเปิดต่อไปได้หรือไม่!”

ซูจิ่วเย่ว์ก็เข้าใจดีกับสิ่งที่เธอพูด สถานที่ห่างไกลซึ่งอำนาจของรัฐบาลกลางไม่สามารถเข้าถึงได้ และเจ้าหน้าที่ก็ปกป้องกันเองนั้นร้ายแรงยิ่งกว่า

ก่อนหน้านี้ลูกสาวของครอบครัวหนึ่งในหมู่บ้านข้างเคียงถูกลูกชายของผู้ว่าการรัฐจับตัวไป คนในครอบครัวนี้วิ่งหาคนช่วยทั่วทุกสารทิศ ก็ไม่มีใครสามารถช่วยได้

ถ้าเป็นซูจิ่วเย่ว์คนก่อนอาจจะอดทนไว้ แต่ตอนนี้เธอมีพี่น้องที่ช่วยสนับสนุนเธอ และเธอก็ไม่ได้ทำผิดอะไร แค่อยากทวงคืนความยุติธรรมให้กับสามีของเธอ ทำไมจะทำไม่ได้ล่ะ?

คุณหนูซุยสองคนนี้เพื่อล้มการแต่งงานของเธอ เธอยังสามารถทำเรื่องแบบนั้นได้ แล้วยังมีอะไรที่ไม่สามารถทำได้อีก? ไม่รู้เบื้องหลังกดขี่ประชาชนไปมากมายขนาดไหน!

เธอเงยหน้าขึ้นและมองไปที่นางหลี่ "พี่สะใภ้ ข้ามีวิธีของข้าที่จะจัดการพวกเขา และข้ารับรองว่าจะไม่เดือดร้อนมาถึงท่านแน่นอน ท่านจะช่วยข้าได้ไหม?"

นางหลี่ยิ้ม "น้องสาวเอ๋ย ไม่ใช่ว่าพี่สะใภ้จะดูถูกเจ้านะ หากว่าเจ้ามีความสามารถนั้นจริง ๆ สามีของเจ้าก็ไม่ต้องถูกคนทำร้ายจนกลายเป็นคนแบบนี้"

ซูจิ่วเย่ว์รู้ว่าเธอไม่เชื่อเธอ ดังนั้นเธอจึงพูดว่า: "ในเมื่อพี่สะใภ้ไม่เชื่อข้า งั้นข้าจะพาคนที่พี่สะใภ้เชื่อถือได้มาพูดคุยกับท่าน!"